Geschreven toen ik 14 was (kort)
O, jij denkt dus dat je lekker onderuit kan zitten, met je armen gevouwen achter je hoofd, je benen gekruist als een directeur die net een goede deal heeft gesloten. Met die onweerstaanbare ogen van je, die gelaatstrekken, waarmee je op al je posters staat. Ja, met die blik!”
Ze stopte even om adem te halen. Keek hem diep in de ogen, boog zich naar hem toe, sprong opeens omhoog en schreeuwde: “STOP DAAR MEE! Jij denkt dat je heel wat bent, je eerste single uit hè? Je denkt dat je er bent hè? DAN HEB JE HET GOED MIS! Ik zit me uit de naad te werken voor je! Het enige wat jij gedaan hebt is een beetje zingen! De tekst is nep, de muziek is nep, alles is nep aan jou, behalve je lichaam! Je gemaakte manieren!”
Ze schudde haar hoofd en de haren vielen uit haar omhooggestoken haar voor haar ogen waardoor ze er mysterieus en duister uitzag, ze deed geen moeite om ze weg te halen en sprak geheimzinnig: “Als iemand ook maar íets wist van je achtergrond, wat je al zo velen geflikt hebt, jij HUFTER!”
Ze leek te schrikken van haar eigen woorden, haar ogen vergrootten en haar lippen kwamen iets uit elkaar waardoor ze er breekbaar uitzag. Ze sprak ditmaal zacht en rustig: “Weetje, bekijk het eigenlijk ook maar. Ik heb hier geen zin meer in.” Ze liep van hem weg richting de deur. “Het is over.” Ze pakte de deurknop beet, probeerde rustig te doen, maar haar knokkels werden wit. Het leek erop alsof ze wilde vertrekken, maar opeens opende ze haar mond en sprak op luide toon: “En begrijp me niet verkeerd. Het is over, niet alleen als je manager maar ook als echtgenote. Ik heb het helemaal gehad.” En trok de deur achter zich dicht.
|
