Ik voel mezelf niet helemaal meer
 

Ik voel me een beetje raar, en maak me nogal zorgen. Ik voel mezelf de laatste week niet echt meer. Ik voel me een beetje licht in mijn hoofd, maar dan niet heel letterlijk, meer alsof ik niet helemaal volledig bewust ben ofzo.

Op sommige momenten lig ik gewoon een half uur hm gebiologeerd TV te kijken zonder dat ik daarbij nadenk. Na een half uur realiseer ik me dan dat ik, waar ik vroeger veel meer gedachten had, nu meer in dingen opga, maar dan vrij letterlijk.

Je zou denken dat dat fijn is, maar heb ik niet helemaal meer het idee dat dit mijn leven is en dat ik dit ben. Ik herken mezelf nog wel als ik in de spiegel kijk, maar toch heb ik dan weer niet heel bewust een "ik"-idee daarbij.

Ik doe ook wel normaal mijn dingen, maar ik blijf me nogal lichtjes voelen en ik heb soms niet helemaal het idee dat ik aan het leven ben, en dat ik een persoon ben, een individu, dat ik ademhaal en een leven voor de boeg heb.

Ik maak me er een beetje zorgen over eigenlijk. Het is alsof mijn ziel half weg is, ofzo. Misschien is het wel normaal, of goed. Ik weet het niet. Ik vind het in ieder geval een nogal vreemde gewaarwording. Of juist geen gewaarwording helaas. :P

Is dit normaal?

nee, maar ik heb het ook vaak.
vrij in negatieve zin, denk ik.
wat is leven? wat is denken?
wanneer ben je iemand?

Toch is het een vrij raar gevoel. Het voelt niet helemaal goed. Maar ja. Misschien "leef" ik eindelijk, word ik eindelijk één met mijzelf. Het zou kunnen.

Ik ken dit gevoel wel, maar bij mij valt het onder dissociatie. Heb je naast dit nog verder problemen?

Ja, dysthymie, een langer aanhoudende maar minder intense depressie. Heeft vooral te maken met mijzelf, de wereld en mijn rol daarin. Ik ben soms erg somber over het leven, hoewel dat de laatste tijd meer buien zijn dan een algehele stemming, en ik ben nogla bang om de wereld in te gaan. :)

had ik ook tot 2 weken na een trip op paddo's dus ik ken het gevoel, het is best beangstigend he? Ik denk dat het wel weer over gaat, zo niet, ga dan naar een dokter:)

Dat heb ik ook (heel lang gehad). Voornamelijk tijdens (zware) depressieve perioden. Het is echt een kutgevoel. Ik kon me ook absoluut niet concentreren op wat mensen vertelden in gesprekken, of iets dergelijks. Gewoon alsof je opgesloten zit in jezelf. Of juist buiten jezelf staat.
.. Ja.

Ik weet dat het soms ook optreedt als je te weinig eet/hebt gegeten. Dan heb je gewoonweg niet genoeg energie om na te kunnen denken.
Eet je genoeg? En krijg je wel vitamines binnen? (Je kunt ook van die pilletjes slikken met de ADH, als je niet veel fruit eet.) Dat heeft mij af en toe enorm geholpen.
Oh. En af en toe sporten. Wil ook nog wel helpen.

Maar het is volgens mij ook gewoon een bijverschijnsel van depressie. (Dissociatie zei iemand geloof ik al.) :s
Dus dan moet je aan die depressie werken. Maar dat gaat natuurlijk niet zo gemakkelijk.
Sterkte..
x

Aargh wat is dat toch met de wereld (jeugd) iedereen die zich een tijdje rotvoelt denk meteen AAH ik heb een depressie.

topic starter: niet persoonlijk bedoeld.

Als je niks nuttigs te zeggen hebt, post dan gewoon niet.
Ik kan me voorstellen dat juist de mensen hier dat generaliseren nogal zat zijn.


Ontopic:
Ik had het een jaar geleden vooral veel. Nu minder, maar nog wel eens. Niet per se in negatieve zin, meestal wel, maar
soms ook min of meer neutraal. Dat ik het me allemaal wel afvraag, dat ik me ook mezelf niet helemaal meer voel, alsof ik met m'n eigen leven 'meekijk', maar dan vrijwel zonder emoties te voelen. :|
Écht heel depressief ben ik nooit geweest, denk ik, though.
En ik eet ook gewoon goed. :p

Ik vraag me dan dus af waar het bij mij vandaag komt, eigenlijk.

Ja, dat heb ik vroeger wel vaak gehad. Dat je dingen doet en je hebt het zelf niet echt door. Nu heb ik het niet zo meer, maar het was altijd een beetje zo'n 'aangeschoten zijn' idee !!

Geen idee of veel mensen dit hebben, ik in ieder geval, vrij vaak zelfs.
En ik weet dat ik het heb, dat kan ik afleiden uit het kontrast met vroeger (toen had ik het namelijk niet ;) )

Gelukkig vind ik het op één of andere manier leuk, die onverschilligheid, maar achteraf besef je dat je echt helemaal niets nuttigs hebt gedaan, waarom zou je immers...das minder.

Te vergelijken met een kater na een alcoholroes ;)

hoi hoi,

dit klinkt idd als dissociatie.... kijk maar eens rond op www.hulpgids.nl

ik vind t een soort automatische piloot waarin je gedachten een beetje hun eigen weg gaan of even niets doen... vreemd

We blowen te veel....

Kan, maar hoeft niet.