Ik bel je als ik aankom.
 

Ik bel je als ik aankom

Waar jij mij jaren sturen moest
door de wereld, en zijn vreemde plekken
Ben ik je gevolgt, omdat ik eigenlijk
niet beter wist.

De plekken die we dan bezochten
zo ver mogelijk, en zo apart
Waren de mooiste plekken ooit,
tot op die ene dag.

Dringend stond je met je koffers
klaar, al naast mijn bed
"We gaan naar Zwitserland, en snel!"
Want Zwitserland was ver.

Maar iets of iemand, hield mij tegen
een gevoel, of mijn verstand.
"Laat mij toch, voor deze ene keer
maar ga gerust alleen."

Teleurgesteld, maar vastbesloten
je kuste mij nog snel gedag.
"Ik hou van je, en ga je missen
maar bel je als ik kom."

- Maar jezusgodverdomme, wanneer zijn die dagen om? -

Ik vind het een mooi gedicht, maar waarom staat de laatste zin tussen streepjes? Dat hoeft volgens mij niet perse.

Edit: en het gedicht zelf doet me niet zoveel.

gevolgd

Hm, verder weet ik maar weinig te zeggen over dit gedicht. Het doet me niet zo veel...

Ik vind de titel het mooist. Ik vraag me alleen af bij hoeveel kilo je elkaar belt?