Dit zijn mooie dromen #3 - Over Dom
 

Ik zit nog een beetje te twijfelen over de titel. Het verhaal is precies zoals het hoort te zijn.

Vrij naar een droom van me. Een droom over Dom.

- - -

Ik droom wel eens over een meisje, jonger dan ik, met roze wangetjes en rode kleding, met gitzwart haar en een verveelde blik in haar ogen.
Ze is een meisje die alle rust in haar leven al heeft gevonden, aan wie alles stilletjes voorbij trekt. Alles remt af om aan haar maatstaven te voldoen
Ze is een jaar of twaalf, heet Dom, en hoe vaak ik haar ook zie, hoe vaak ik het haar ook vraag, nog nooit heeft ze me verteld waar haar naam vandaan komt. Ik ben maar opgehouden het te vragen...

Ik denk niet dat het een afkorting is. Niet meer in ieder geval. Ze af en toe kijk ik haar aan, wanneer ik iets geks doe, bijvoorbeeld wanneer ik ondersteboven aan een boom hang, en dan vraag ik het nog eens...

"Dom...?"
"Ja?"
"zeg...", begin ik dan, en dan verschijnt er al een glimlach rond haar mond. Dan knik ik en keer, ga recht zitten, help haar naar boven de boom in.
"Ik ben gewoon Dom", zegt ze dan zacht, terwijl ze even haar ogen weemoedig sluit.

"Er is niets geheims aan mij", had ze een keer gezegd toen ze haar ogen weer open had, en direct daarna had ze me strak aangekeken. "Voor jou niet in ieder geval. "
"Maar waarom heb ik dan zoveel vragen over je?", had ik geantwoord.

"Omdat je nog veel vragen over jezelf hebt, omdat je nog heel veel twijfelt. Je weet ook niets over de auto, of over het pleintje. Je denkt dat alleen wij hier wonen. Je wil hier wel zijn, maar je bent er nooit. En als ik wil spelen dat we hier niet zijn, vind je dat altijd goed. En al die dingen die je niet weet vraag je aan mij. Maar soms kan je dingen beter eerst aan jezelf vragen."
Er viel een stilte... Ze had gelijk.
Een paar minuten zeiden we niets. De auto tufte voorbij...

De auto, moet ik even uitleggen, stond symbool voor de tijd. Dat wist ik toen nog niet, maar de auto gaf altijd aan hoelang het nog zou duren voor ik Dom weer naar huis zou brengen en wakker zou worden.
De auto was een mooie oude Rolls Royce, felrood en zonder bestuurder.
Hij reed rondjes door de wijk waar Dom woonde, en had altijd precies genoeg tijd om precies genoeg rondes te maken voor ik Dom weg bracht en instapte, om zo mijn droom uitgereden te worden. Ik zat dan altijd op de achterbank naar het gouden uurwerk te kijken dat zeven uur aanwees.
En na een tijdje gereden te hebben door vreemde landschappen wist ik altijd dat Dom sliep, en dat ik wakker kon worden.

Het was al even stil, en we zaten allebei door de takken en bladeren van de boom naar het hoekhuis aan de overkant te staren.
"Waarom heb je altijd iets roods aan?", vroeg ik haar.
"Weet je dat niet?!", was haar verbaasde reactie. "Dat is omdat jij dat zo wil..."
"Wij jij het?"
"Ik doe het. En ik doe niets tegen mijn zin, dat weet je", zei ze resoluut.
Dat was waar. Dom deed alleen waar ze zin in had, maar ze was nooit rebels. Ze had een goed hart, en probeerde het altijd iedereen naar z'n zin te maken.
"En... vind je het leuk dat ik er soms ben?", vroeg ik verlegen.
"Ik vind jou lief, . En ik kan niet zonder je. Zonder je ben ik lusteloos... ben ik niets."
"Je vind me leuk. Daar ben ik blij om", zei ik.
"En jij?", vroeg ze, me vanuit haar ooghoek aankijkend.
"Ik vind jou ook leuk.", antwoordde ik snel, en gaf haar een kus op de wang.

Ik klom naar beneden, stak mijn handen uit als uitnodiging haar te helpen.
"Ik kan dat heus zelf wel hoor...", was het verontwaardigde antwoord. Ik moest even grinniken.
"Tuurlijk."
Met een beetje moeite stond ze een minuutje later naast me, omhoog te kijken naar mijn gezicht en plukkend aan mijn horloge. Ik viste hem uit mijn broekzak en gaf hem aan haar.
"Hij staat hier stil.", zei ik.
"Dat weet ik, maar hij is zo mooi", antwoordde ze.
In de verte ronkte weer de motor van de auto, die inluidde dat het tijd was.
"Hoor je dat, Dom?"
"Ja."
"Hij heeft zijn rondes weer gemaakt. Ik moet weer weg."
"Ik wil niet dat je gaat", klonk het zielig, terwijl ze mijn horloge weer in mijn zak stopte en mijn hand vastgreep.
"Ik wil ook niet gaan. Maar het moet. Ik moet weer gaan reizen... Kom, ik breng je naar huis."

Met een hand in mijn broekzak, en Dom's hand in mijn andere geklemd liep ik over de stoep. Dom huppelde, liep, stopte, dartelde. Ze trok aan mijn arm en maakte dan een pruillip als ik naar haar keek.
Ik lachte erom, en wuifde het weg. Het gebrom werd al sterker. Ik moest toch gaan, het zou zinloos zijn om me te verzetten.
We liepen van de boom weg, over het pad, langs het park, en toen we overstaken om naar Doms huis te gaan was de rode auto bij ons. Hij wachtte geduldig tot we van de straat af waren, draaide daarna soepel naar links en reed met ons op.

Voor Doms huis stopten we, en de auto stopte met ons. Het achterportier klikte en zwaaide open.
Ik hurkte, en zei "Ik moet gaan kleintje..."
"Noem me niet zo", slikte ze terwijl ze me om mijn hals vloog. Ik omhelsde haar.
"Dag Dom. Het ga je goed."
Ze knikte, verslapte haar omhelzing en keek me aan.
"Het ga je goed... kom je snel weer?"
"Ik ben weer terug voor je het door hebt", stelde ik haar gerust.
Door de tranen brak een glimlach.
"Tot snel", lachte ze. Ze kuste me op mijn mond en rende haar huis binnen.

"Tot snel", fluisterde ik nog voor ik de auto binnenstapte en zag dat de klok weer zeven uur aangaf.

- - -

Wauw! Errug mooi! Jammer van die hele hoop typfoutjes, die moet je er toch uithalen... Verder: (y)

Ja, net snel overgetypt, de fouten ben ik er nu aan het uithalen :D

>>
Typfouten zijn eruit, het waren er maar vijf :cool:

O, volgens mij meer... Najah, tellen is altijd al moeilijk geweest ;)

Zo, ik dacht: ik help je even! Deze vond ik nog... :)

Dom, met hoofdletter, neem ik aan.

oko = ook

Deze zin vind ik niet mooi... Twee keer genoeg is net iets te veel van het goede.

geredden -> gereden

precies genoeg om precies genoeg... etc.
zulk soort herhalingen vind ik altijd wel wat. Het ligt er natuurlijk ook aan hoe de rest van het verhaal wegleest...

De rest van het verhaal vind ik errug goed... Maar het is niet aan mij om te beslissen of het moet blijven staan of niet ;) It's your choice! :P

Ik zal er in ieder geval nog even over nadenken dan, het nog eens nalezen, wat alternatieven overwegen.
Bedankt voor de feedback. (Y)

Met liefde gedaan! ;)

Oke. Dit vind ik een mooi, lief en leuk verhaaltje :) Fijn om te lezen, met een soepele stijl geschreven.
Kwam aan het begin nog foutje tegen, over de rest heb ik waarschijnlijk heengelezen. (of ze waren er simpelweg gewoon niet).

Ik neem aan dat dit moet zijn:

Zo af en toe kijk ik haar aan, wanneer ik iets geks doe, bijvoorbeeld wanneer ik ondersteboven aan een boom hang, en dan vraag ik het nog eens...

Lekker gelezen, mooi stukje. :)

Prachtig verhaal, lekker rustig tempo, maar wel jammer dat er bij staat: en toen werd ik wakker. Dat kan wel zijn natuurlijk, maar ik zou het weglaten. Het is een verhaal, je hóeft niet wakker te worden. Het is ook zo plotseling, verstoort het een beetje. Of ik heb het niet goed begrepen en gaat het verhaal over dat het dromen een soort andere wereld is, waarin je steeds dat meisje weer opzoekt of iets in die richting. Dan kan je er wel bij zetten zoiets van: "En toen werd ik weer wakker, zoals als de klok in de droom 7 uur slaat" ofzo, verder goed hoor:D

Mooi. Een lief verhaaltje, ik zie het voor me. Erg beeldend. De fouten zijn er door de rest al uigehaald.

Ik ben het trouwens met Ikkuh1 eens dat dat 'en toen werd ik wakker' nogal direct is. Je zou het kunnen weglaten of iets in de zin van: 'en ik opende mijn ogen' erachter plakken. :)

Het is veranderd, omdat jullie gelijk hebben in het abrupte, en daar houd ik niet van.

Bedankt. (Y)
Ik weet nu alleen nog niet of ik 'weer' of 'alweer' wil gebruiken.

Hm, als je het er persé wil laten staan, zou ik voor alweer kiezen, maar het misstaat ook niet als je het weg laat. (Ik denk dat ik het zou weglaten...)

Weer of Alweer heeft een heel andere lading he, of kan dat in ieder geval hebben.
Weglaten is sowieso geen optie, dan vind ik de zin niet sluitend genoeg.

Maar zo... ik denk dat ik het zo laat. In ieder geval bedankt voor alle kritiek. Het stuk is nu definitief af, vind ik. (Y)

(y)