Selena, de maan
 

Soms, soms is zij zo mooi. Zij, de maan, bezit een schoonheid waarop maar weinig vrouwen zich kunnen beroemen. Een blanke pracht in een donkere leegte. Selena, zo wordt zij ook wel genoemd, vereerd door velen, waakt over de aarde, en zorgt dat wij veilig zijn voor buitenaardse machten. Samen met haar broer Sol en haar zuster Aurora zorgt zij voor onze ontwaking en ons slapengaan.
Selena houdt van dansen. Tijdens haar periode van heerschappij danst zij met haar metgezellen, de sterren. Al dansend in haar doorzichtig kleed verleidt zij man en god, wiegend met haar heupen, haar vruchtbaarheid keer op keer bewijzend. Soms verleidt zij niet maar tergt zij de mannelijkheid slechts, en wanneer zij gevangen lijkt te zijn, danst zij weg, haar klaterende lach weerkaatsend in de nacht.
Ook ik ben getergd, maar heb nooit de aandacht van de mooie Selena kunnen trekken. Vaak heb ik haar dans mogen aanschouwen en voelde ik het verlangen mijn vruchtbaarheid te bewijzen. Eenmaal, eenmaal slechts, keek zij mij aan met haar schitterende ogen en bracht zij mijn hart tot rennen. Even had ik hoop, even wist ik dat zij mij tot minnaar zou nemen, maar zij knipoogde alleen en danste verder, haar vreugdevolle lach bij mij achterlatend.
Ach, mijn verlangen zal bij verlangen blijven. Selena zal nooit aan mij begeerte tegemoet komen. Zij, die zo wonderschoon is, heeft goden en godenzonen aan haar voeten liggen. Zelfs Zeus begeert haar, en ieder die hetzelfde begeert als de oppergod dient voorzichtigheid als tweede naam te hebben. Nee, ik verlang niet naar een dood door Zeus’ bliksemschicht. Ik verlang te genieten van Selena’s schoonheid en verleidelijke dans tot Aurora háár dans uitvoert en Selena’s dans doet verbleken. En dat, mijn beste, wil ik aanschouwen tot ik mijn ogen voor eeuwig sluit.
18-01-2005

Hm, ik vind het niet zo. Ik vind het vooral een beetje on-boeiend, de eerste twee alinea's gaan alleen maar over hoe mooi de maan wel niet is (nu heb je daar wel gelijk in hoor, vind ik, maar om daar nou twee alinea's over te lezen...).
Bij het begin van de derde alinea dacht ik: Ha, wat gaat er nu gebeuren? En toen was dat ook niet echt iets, zeg maar.
O, en in de op-een-na-laatste zin heb je drie keer (bijna) achterelkaar het woord "dans" staan. Enne, het is "verleidt zij", i.p.v. "verleid zij".

Verrek... En dat terwijl ik probeer niet in herhaling te vallen! Ik lees er zelf toch weer elke keer overheen...
Maarre, ik 'moest' dit gewoon schrijven, en vaak worden moetjes niet zulke goeie stukken... :o
Maar ja!

Mja, ik ben het wel grootendeels met Roosieh eens. Op zich is het best goed geschreven en leest het wel prettig, maar er mist nog iets.. De boeiende verhaallijn die het bijzonder maakt of zo?:o

Ik vind het niet wat, het moet dromerig voorstellen, maar zo komt het niet over. Je valt in de herhaling, het is onboeiend.