Ga dan, zo ver van mij
 

Stond mijn leven enkel op palen van verlangen,
uitgestoken handen steeds te kort, maar de bloederige
tranen smaken naar meer en willen dichterbij,
wachten op de dag dat samen komen één zijn is en niets
daartussen in, voor die paar dagen, enkel ik en jij

Het moet niet moeilijk zijn mij hierin te verlaten,
laat liggen, zonder verdediging, laat me maar
maar ga, het zal niet moeilijk zijn, nu ik niets ben
en deze dromen zijn voor jou afgelopen en klaar,
en het is voor mij alsof ik mezelf niet langer ken

Een deel van mij gestorven, nu drink ik enkel nog
de tranen van stekende woede naar eigen blinde ogen
en ik zal lachen, met kleuren zal ik je belonen,
ik ben ze zelf verloren in dit niemandsdal, verloren
ver van jou, maar ooit zal ik ze dankbaar aan je tonen