denken dat ik ziek ben en dood eraan ga
 

ik denk vaak snags dat ik heel erge ziekte heb en dat ik binne een jaar dood ga.. ik vind het heel eng enzo. maar ik kan het ook neit stoppen. ik moet dan altijd huilen en dan ga ik me indenken hoe ik mensen ga vertellen dat ik dood ga. daarna ga ik ook dromen erover en het is heel eng. vooral omdat ik heel vaak dingen droom die later ook uit komen.. maar over dat dromen gaat het niet om ofzo.

ik heb een hele rare bobbel in me schouder en rare strepen op me billen (stria) en erg veel last van bloedarmoede. doordat ik van die dingen heb ben ik gewoon bang dat ik erg ziek ben en dat ik dood ga. ik gewoon als ik even nix doe ook soms lijken voor me en dan raak ik in paniek. deze week al 2 paniek aanvallen gehad.. naja angstaanvallen laat maar zeggen. alles om me heen gaat bewegen en hoor overal rare stemmen als ik dat heb. ik ben echt bang dat ik een ziekte heb. ik heb nog zoveel plannen voor later.. ik mag nog niet weggaan..
(verder ben ik ook best gelovig en geloof ik echt in geesten en alles maar daar gaat het denk niet om)

wie heeft het ook en wie weet wat ik ertegen kan doen?


(en dit gaat niet zo over dat dromen dus deze x geen slotje dr op aub.)

Hee,

Een tipje, ik heb een stuk gelezen over mensen met paniekaanvallen. En er zijn dus speciale therapieen voor.
Ontspannings en ademhalingstechnieken.
Misschien kan je er bij de arts of een psycholoog naar informeren.
En het lijkt me (niet flauw bedoeld, sowieso wel verstandig om naar een psycholoog te gaan)
Kus Fire

probeer eens te mediteren

Dat is ehm... meer psychologie.

En er is ook een naam voor wat je hebt, maar die ontgaat me, maar vast dat ze die op psych in no-time kunnen geven.

Je gaat een keer dood....en nu lekker plezier hebben zolang je leeft, anders heb je dadelijk een kutleven en ga je dan dood. Dat is ook niet wat je wilt he?

jij ben een hypochonder
of hoe je het schrijft(sorry ik weet het echt niet)
maar dat betekent dat je direct denkt dat er wat mis met je is
als je er echt last van hebt moet je eens naar de dokter gaan
die zal je wel door sturen naar een psycholoog/of dergelijke

ik denk niet echt dat ik psychisch ben.. want ik denk er alleen maar savonds aan en dan ook maar 1 of 2 x in de week.. en die angstaanvallen duren meestal maar 2 of 3 tellen dus... ik weet neit..

Het hóeft niet de hele dag door je hoofd te spoken om psychisch te zijn. Je bent ook niet meteen een gek ofzo, want die bestaan niet (okee, nauwelijks). 's Avonds ben je er gewoon eerder mee bezig omdat je dan geen afleiding meer hebt. Je kunt er volgens mij ook vanaf komen, dus een psycholoog raadplegen is wat dat betreft alleen maar heel handig. Ook als het wat anders is.

ik durf het echt niet aan iemand in het openbaar te vertellen hoor..

vertel het aan iemand die je vertrouwt, je moeder ofzo.

ik zou zeggen ga voor de lichamelijk mankementen om ht zo maar te noemn naar je huisarts op die manier hoeft vrder niemand het te weten te komen want deze heeft geheimhoudingsplicht en waarschijnlijk helpt het toch om er met iemand over te praten want ik denk dat je gewoon behoorlijk bang bent voor de dood en dan vooral op een gruwelijke manier
ik heb zelf een hele erge hlteonsteking gehad en die was echt verschrikkelijk erg en achteraf na dat ze me daar an hebben geopereert is er mij als nog verteld dat ik er aan hdkunnen dood gaan want als zoiets naar binnen slaat is het gedaan dus het idee dat ik er bijna niet meer was weet ik hoe het voelt en het is nu bijna 2 jaar gelden en het is nog niet over dus nog steeds spookt deze gedachten bij mij rond dat het toch best zomaar afgelopen zou kunnen zijn maar wat ik zeg praat er met iemand over bij mij heeft dat geholpen

suces verder er mee (y)

Ik weet niet of je werkelijk 14 bent, maar op die leeftijd is het heel normaal om na te denken over de dood, 't is gewoon logisch dat je er zo van onder de indruk bent en misschien blijft dat ook nog wel een tijdje. Ik zou me geen zorgen maken hoor, want iedereen gaat door zo'n fase. Pas als je er de hele dag mee in je hoofd loopt zou ik even een afspraak maken met de huisarts - die is er niet alleen voor gebroken benen ;). Succes

ja, ik ben 14. nee, ik denk niet dat ik bang ben voor de dood maar eerder bang dat ik me vrienden en familie in de steek laat.
en nog iets. gister ging ik helemaal rillen(wat ik wel vaker doe zonder dat ik het koud heb) en ik ging hyper ventileren heel lang.
ik vond het wel eng opzig

Je beschrijft wel veel dingen die overeenkomen met hypchondrie idd (maar je moet me er natuurlijk niet meteen op vastpinnen want zóveel verstand heb ik er ook weer niet van ;)), en ik denk dat het wel verstandig is om het er met iemand over te hebben, al is het alleen maar om het uit je systeem te krijgen.
Voor veel mensen is het makkelijker om met iemand te praten waar ze in het dagelijks leven niet/nauwelijks mee te maken hebben, dus een huisarts of een vertrouwenspersoon op school zal een hele opluchting voor je kunnen betekenen. Als je er behoefte aan hebt, kunnen zij je naar een persoon doorverwijzen die er wat meer verstand van heeft en daar hoeft helemaal niemand van te weten. Toch lijkt het me wel handig om je ouders er in de loop van de tijd toch over in te lichten (als jij denkt dat dat kan) want misschien kunnen zij ook wat voor je betekenen of iig rekening met jou houden. Heel veel succes ermee!

heey ik heb ook hetzelde als jou keb je al een privve bericht gestuurd met me msn

Dankje dat jullie mij willen helpen.. echt top

ik denk toch dat ik het maar laat zoals nu.. het zal vanzelf wel over gaan.. en tegewoordig als ik eraan denk dan hoef ik niet zo vaak meer te huilen. jullie zeggen dat ik waarschijnlijk heel erg bang ben voor de dood maar ik denk dat ik eerder bang ben om mensen te verliezen.

Ik heb het gevoel, dat je niet naar de pshy wilt gaan, maar misschien is dat wel de juiste oplossing. En niet iedereen hoeft het te weten, en als je naar een psycho gaat dan hoef je niet meteen gek te zijn, of de raarste dingen van de wereld mee gemaakt hebben. Veel suc6, en ik denk zeker niet dat het zomaar over gaat. maar jah das mijn mening

Ik herken je verhaal heel erg... Ik heb jaren rondgelopen met het idee dat ik ook een ziekte had, waardoor ik me ook aan niemand durfde te binden omdat ik bang was dat ik toch snel dood zou gaan. Want dat kon ik die mensen natuurlijk niet aan doen. Ik durfde er met niemand over te praten. Bovendien dacht ik dat wanneer ik met de dokter zou praten er ook echt een ziekte vastgesteld zou worden, en ik was in de overtuiging dat wanneer je er achter bent dat je een erge ziekte heb er ook sneller aan dood gaat ( klinkt raar maar goed) Toch adviseer ik je ermee naar de dokter te gaan, hij kan je een bevestiging geven of er wel of niet iets met je is, dan kan je het in ierder geval uit je hoofd zetten! Want waarschijnlijk maak je je druk om helemaal niets....dat was bij mij in ierde geval en dat was een enorme opluchting!

sterkte

Ik ken het, ik had ook klachten en ben best wel een hypochonder. Ik ben naar een arts geweest en die heeft mijn klachten onderzocht; er was niets aan de hand en ze zei vooral dat ik moest ophouden met mezelf er zo druk over te maken. Uiteindelijk is alles vanzelf weer over gegaan, en nu maak ik me ook niet zoveel zorgen.

Wat jij hebt klinkt een beetje als een angststoornis, ik ken het wel dat je als je er eenmaal aan denkt nergens anders meer aan kunt denken. Misschien moet je er toch eens met een professionele hulpverlener over praten.

ga stoepkrijten, touwtje springen en andere VROLIJKE dingen. Ga er niet bij neerleggen dat je over een jaar dood kan gaan. Misschien ga je morgen dood, over een jaar, misschien pas over 80 jaar. MAak je niet druk meis...

ja 1 vriendin van mij weet het... dus ik heb er wel over gepraat.. het heeft wel wat geholpen hoor! om het aan iemand te vertelle.. maar als ik naar de docter ga geloven ik toch niet wat ze zeggen.. maar maak je geen zorgen.. ik kom er wel uit.

Ik ben wel bang voor de dood en denk er vaak aan. Maar als ik ziek ben denk ik niet dat ik dood ga want ik heb een heel sterk afweersysyteem zo heb ik al allerlei ziektes overleefd hele erge waar ik de naam niet van noem. Wat je eraan kunt doen is: Mijn moeder had dit ook en gaat vaak naar de dokter voor onderzoek en je kan er medicijnen voor kopen ( ik weet niet welke vraag aan je huisarts ) en je kan altijd nog naar een psychiater die heeft mij ook eens goed geholpen maar probeer eerst de andere opties. Veel sterkte verder nog.

ik heb eens gehoord ergens dat dit een ziekte is, misschien moet je eens bij de dokter langs

Hm... Ik heb ook bloedarmoede... en heb er ook regelmatig last van... maar... alles komt weer goed :) en volgens de dokter is het niets ernstigs... Ik heb een tijdje geleden een rare bobbel op de bovenkant van mijn voet gehad... ik was ook bang dat het iets ergs was, maar ook dat was niets ernstigs en is ook gwoon weer weg gegaan... het kwam waarschijnlijk door de groei :rolleyes:
Ben je al naar de dokter geweest dan..?
Ik denk dat je je nergens zorgen over hoeft te maken..:)
Groetjes en sterkte

aan bloedarmoede en striae (oid) ga je zover ik weet niet dood. Die bobbel op je arm heb ik niet gezien. Voor de zekerheid kan je langs de huisarts gaan om alle dingen uit te sluiten. Theoretisch gezien zou je (na aanleiding van wat je hier post) daarna niet meer bang hoeven te zijn. Blijf je dit wel... ga ajb terug naar je huisarts, misschien kan je met een proff. iemand erover gaan praten. Je hoeft je er niet voor te schamen, er zijn toch eigenlijk best veel mensen die die dit soort 'angsten' hebben.

liefs, fantome

dat is onzin...... dit zeg je gewoonweg omdat je er niet over durft te praten. Een dokter is niet alleen verplicht je te helpen het is ook een eerstelijnspsycholoog. En hij zal luisteren en proberen te helpen, want daarvoor is hij er nu eenmaal.