Gij zult vallen
 

Mijn hand glijdt zachtjes
over de wind
Sensueel, ze streelt mijn vingers
"Heb mij lief" schreeuwt ze

Haar armen om mij heen
Koud gevoel van groot geluk
Nooit laat ze me alleen
Nooit gaat onze liefde stuk

Zalig gevoel van zaligheid
Nooit meer gevoel van eenzaamheid
Geen enkel wezen dat ons scheidt
Welkom in oneindigheid
Eert de natuur, bemint haar
't Merken van haar aanwezigheid
is al een groot gebaar
Voel haar lippen
teder en zacht
Laat haar weten
van jouw smacht
Zie haar staan, zie haar pracht
in de waaiende bomen
en een kleuter die lacht

Haar hand glijdt zachtjes
over mijn wang
Een traan die valt
is deel van haar zang
Want zij, mijn kind lief, is overal
Bemin dus uzelf
Of gij komt ten val

-----------------------------------------------------
Commentaar: Ik ben persoonlijk een beetje onzeker over dit gedicht. Ik heb het gevoel dat sommige dingen wringen, maar een ander deel in mij zegt dat het zo moet zijn en niet anders.
Voorbeeld: Eerste 4 verzen.

Opinies zijn uiterst welkom :)

Goed gedicht, de strofes uiten echt gevoel. Alleen de vierde strofe zou ik in tweeën hakken
Ik zou bij ‘Voel haar lippen’ een nieuwe strofe laten beginnen. Dat zou het gedicht wat balans geven, doordat alle strofen zo even groot worden. Alleen de laatste drie zinnen klinken alsof je ze niet zelf hebt bedacht, maar uit een langer bestaand gedicht komen, op zich leuk, maar het zou beter zijn, als je daar zelf iets voor zou kunnen bedenken, in de taal van tegenwoordig.