Vogelvrij verklaard
 

Want de lucht is niet langer doordrenkt met ondergaand rood,
de dondersbuien zijn opgeklaard, met jou vertrokken naar het zuiden.
En met de woorden die jij zei was de boodschap die luidde,
Alle sloten zijn opengebroken, onze liefde is nu dood.

Dus goed, jij hebt me laten gaan, bent uitgevlogen,
maar ik wist: jij loog toen je zei "het is voorbij"
toch moet je soms van koers veranderen, zoals jij
en vloog je naar waar geliefdes werden bedrogen.

En ik zou bijna geloven dat er een ware reden is,
echt een goed excuus voor mij om te zeggen dat jij,
niet langer van mij bent, maar juist vogelvrij,
Maar slechts mijn geweten zegt dat ik me vergis.

Ook vogels zitten in een kooitje.

Goed, veel heb ik er niet op aan te merken, omdat ik de meeste puntjes er net al met je uit heb gehaald :P
Alleen de laatste zin bevalt me nog steeds niet, het hele gedicht blijf je mooie bewoordingen gebruiken en juist zo'n slotzin zou dat moeten versterken vind ik. En ik vind t hier nogal tegenvallen

Te expliciet :) maar tis jouw gedicht ..:D

Hm ja, dat ben ik wel met Ave eens, over de laatste zin. Hoewel het aan de andere kant ook wel lekker onverwachts komt, maar toch, het past niet echt bij de rest.
Verder vind ik je gedicht mooi, maar wel jammer dat het niet altijd even lekker loopt.

en vloog je naar waar geliefdes werden bedrogen
deze zin bijvoorbeeld hapert imo een beetje.

Verder vind ik de herhaling van Want in de eerste strofe een beetje zonde. Ik vind het leuk dat je een gedicht begint met een woord als 'want', maar nu stoort het me een beetje, omdat je dit woord twee regels verder opnieuw gebruikt en het daar toch beter van pas komt dan in de eerste regel. Misschien is het mooier om er En van te maken?

Thnx, ik heb er inderdaad even en van gemaakt.

:)
Die laatste zin wil ik perse zo houden omdat ik mede daardoor op het idee kwam, en ja. Goed, ik weet niet hij moet er gewoon staan :P