Juliet & Romeo
 

Juliet & Romeo

Achter haar achterhoofd
een spiegel: de afstand
tot zichzelf tweemaal vergroot
en een dimensie verbrand.
Schuift zij de zijden mouw opzij
en kijkt naar haar tijd.
Niet hoe laat het is maar
hoe erg het haar spijt dat
ze hem is verloren. Ze
raakte zich kwijt.

Wijsheid kost tijd,
zeiden ze hem, maar
hoe kon levenloos leven
wijs zijn? En dit goed,
de doos van Pandora, zo
vol van verstand en ervaring
bevat uitsluitend verstarring
in vergetelheid. Hij, zo vol
van tranen van een ander,
raakte zich kwijt.

Beiden door dood omwonden.
Maar in uw hoofd leeft het
en zijn hun namen verbonden.

De Wilgen, 23 januari 2005

Je gedicht sluit zich redelijk aan bij mijn huidige situatie. Het is een leuk gedicht, andere stijl dan ik van je gewend ben, maar nog steeds goed.

Preaper: dank je. Ik vind het trouwens bijzonder dat het (min of meer) aansluit bij jouw huidige situatie, misschien moet je maar daar eens meer over vertellen...

Ik vraag me wat dit gedicht betreft eigenlijk een aantal specifieke zaken af. Is het te begrijpen, is het einde niet geforceerd, en het belangrijkste: is het bijzonder?

'In uw hoofd' vind ik de beste zin van dit gedicht. Het geeft precies de kern van Juliet & Romeo aan: de jonge vurige liefde. Want als je in het toneelstuk zag dat zij samen bejaard werden, is die vurige liefde meteen teniet gedaan. Daarom is het zaak dat ze zo vroeg stierven en daarom leeft hun liefde in de hoofden van de toeschouwers voort: zij zijn precies op het goede moment gestopt.

Ook vind ik de beschrijving - zeker in de eerste twee regels: je zegt meerdere malen met andere woorden de boodschap van die regels - erg goed.

Een heel goed, diepzinnig gedicht (y).

Wanneer is een gedicht dan bijzonder?

Ik vind hem wel mooi, en vooral goed, diepzinnig. Maar ik heb nou niet het gevoel dat het echt bijzónder is. Ik vind je andere gedichten die ik tot nu gelezen heb beter, die hebben iets échts, iets van zichzelf.

xineof: Bedankt voor je reactie. Je hebt veel uit het gedicht gehaald en ik ben blij dat je het een goed gedicht vind.

Thoughtful: Wanneer is een gedicht bijzonder? Het ligt voor de hand: wanneer een lezer tijdens en na het lezen denkt: "dit is een bijzonder gedicht". En de mens blijkt nu eenmaal bijzondere dingen heel goed te onthouden. Misschien dat je als je de volgende keer Romeo & Juliet ergens hoort héél even denkt "Hm dat gedicht Juliet & Romeo zus en zo...". Dan is het bijzonder.
Ik denk dat je dit onder andere minder bijzonder vind doordat het thema al zo vaak gebruikt is en iedereen het eigenlijk al kent. Ik hoopte toch dat ik er met een originele manier mee om zou kunnen gaan, maar misschien is toen wat van mijn eigen originaliteit verloren.

echt origineel vind ik het niet, maar je hebt wel heel sterk die essentie te pakken en die breng je goed over in een nieuw jasje :)

Dat vind ik een vaag antwoord. Een gedicht is bijzonder omdat je tijdens het lezen vindt dat het bijzonder is :confused:
Dat tweede wat je zegt lijkt meer op wat ik bedoelde.
Alhoewel ik het daar niet mee eens ben. Ook bij een slécht gedicht zou ik er bij de volgende keer dat ik Romeo & Juliet hoor, eraan kunnen denken. Een gedicht kan meerdere reden hebben waardoor het blijft hangen, hoeft niet per se bijzónder te zijn.