wedstrijdje: om ter meeste problemen
 

Overlaatst een rotopmerking gekregen van een, normaal toch, wel lieve vriendin.
Ze zei dat K (een vriendin van haar) thuis was gebleven omdat ze zoveel problemen heeft met school, thuis, gezondheid enz.
Ik: 'ja maar dat heb ik toch ook'. Dan begon zij te brullen "Ja maar K heeft het wel 250 keer erger dan jij hoor!!!!'
Gewoon omdat K al haar 'problemen' te koop gooit en ik niet.
Haar vriend zei dan ook: "jij gedraagt je ook wel anders op school dan K"
IK: "Ja maar dat is maar een masker" (van nepvrolijkheid)
dan wist hij niets meer te zeggen maar begon ze weer te roepen over K wat voor erge operaties en thuisproblemen zij heeft.

ja seg daar zeg ik niks op dan lijkt het precies zo'n om-ter-meeste-en-ergste-problemen-heb-wedstrijd :rolleyes:

Wat is het nut om je problemen te vertellen aan andere mensen? IK zou ook wel graag iemand hebben bij wie ik mn hart eens wil uitstorten ofzo maar ik denk altijd wat is er nu saaier of bezwarender dan het aan andersmans neus te hangen.
Als je 'problemen' hebt ben je opeens intressant ofzo.
Trouwens iedereen heeft toch in meer of mindere mate 'problemen"?



Ik denk dat als zij het allemaal wist ze wel even anders had gepiept.

tis wat je er zelf van maakt als ik alle negatieve dingen die ik heb opstapel kan ik er niet meer omheen en maak ik het mezelf alleen maar moeilijker.


en Oja wat is jullie mening daarover?

Ik herken het wel. Een meisje wat ik wel goed ken verteld bijna iedereen over haar problemen en trekt ook heel erg de aandacht naar zich toe. Daar erger me ik wel eens aan, soms lijkt het alsof ze het erom doet.

Ik weet dat het mijn eigen keus is om het niet te vertellen, maar zoals zij het aanpakt is echt belachelijk. Ze zoekt gewoon de problemen op....

Hier wil ik toch even een reactie op geven :


Wat jouw 'lieve' vriendin hier ook over zegt: Laat je nooit wijsmaken dat jouw problemen 'wel minder erg zullen zijn' dan die van K.
Jij zit het niet in het rond te strooien dat je problemen hebt, en dat lijkt mij heel bewonderingswaardig. Het is stukken gemakkelijker om iedereen te laten weten wat er scheelt en welke problemen je hebt, dan het voor jezelf te houden.



Het is inderdaad het beste om er gewoon niet op te reageren, dan houden ze er vanzelf mee op. :)



Wat het nut is om je problemen aan iemand te vertellen? Wel, voor sommigen maakt dat geen verschil uit, of ze het voor zich houden of het met iemand delen. Maar voor sommigen kan zo'n gesprek heel goed doen, je kan je je er veel opgeluchter door voelen en je kan het gevoel krijgen dat er iemand is die naar je luistert en je probeert te helpen. En zo'n gevoel is héél goed. :)
En neen, het is NIET saai om je problemen 'aan andersmans neus te hangen'. Als die persoon werkelijk bezorgd om je is en je werkelijk wil helpen, dan zal hij/zij dat gesprek niet saai of bezwarend vinden.

En inderdaad, iedereen heeft 'problemen'. Dus die vrienden van je moeten niet afkomen dat jij geen problemen kan hebben omdat je er altijd zo vrolijk bijloopt. Zoals je zegt: Soms is dat een masker. :)


Ik hoop dat je wat aan mijn reactie hebt?


Vele lieve groetjes,
Sylvie.

heb er zeker wat aan, bedankt :)

Ik zou inderdaad ook eens mijn problemen aan iemand kwijt kunnen, maar dan vind ik dat het bij iemand moet die dichtbij je staat, niet een vage vriendin. En die heb ik momenteel dus niet.

Geen probleem, hoor. Als er wat scheelt, je mag me altijd een PM sturen.


En inderdaad, dat is een gevoel dat de meesten hebben: Die persoon moet dicht bij je staan. :)
En dat is heel begrijpelijk, vind ik. :)


Enne... Je hebt op dit moment misschien niet zo'n vriendin, maar je kan ook altijd terecht bij het CLB op je school of bij de vertrouwenspersonen of desnoods bij een psychologe, als het echt niet meer goed gaat met je. :)

En zo'n vriendin komt er heus wel :) Geen zorgen over maken. :)


Vele lieve groetjes,
Sylvie.

jah herkenbaar
al heb ik dan zelf niet zulke grote problemen

maar ik ergerde me gisteravond nog aan persoon die er overal maar uitgooit 'jah dat kan ik niet want ik heb faalangst'
het maakt het vooral erg dat ik haar eigenlijk niet kan geloven :o
zo gedraagt ze zich gewoon niet
maar dat is verder niet van belang

iedereen oordeelt
en vaak verkeerd
maar je kan alleen oordelen over wat je weet
Dus zal die vriendin van jou dat ook doen.
En ze weet kennelijk vrij weinig van jouw problemen, dus is het wel logisch dat ze zo denkt. Wel lullig om zoiets te zeggen trouwens, niet erg tactvol

Sommige mensen gooien inderdaad alles maar zomaar op straat. Ten eerste kun je het datn een beetje kwijt, ten tweede kunnen mensen er rekening mee houden en begrip tonen voor bijvoorbeled jouw gedrag. Het heeft zijn voordelen, en aandacht kan daar ook bij horen als je dat een voordeel vindt.

Persoonlijk ben ik zo niet. Schaam me dood voor mijn 'problemen' dus laat staan dat ik die overal rond ga bazuinen. Ik zou me dan ook erg schamen als de gesprekspartner 'veel ergere' (want hoe bepaal je dat) dingen heeft meegemaakt enzo

Jij bent K. niet. Jullie zijn beide verschillende personen, en reageren heel anders op bepaalde dingen. Als zij besluit wel thuis te blijven, dan is dat haar keuze.

Jij maakt er zelf een wedstrijdje van door "ja, maar dat heb ik toch ook" te zeggen. Alsof K. geen recht heeft op haar problemen, en zij niet thuis mag blijven omdat jij dat nu eenmaal ook niet doet. Het is jouw eigen keus om niet te praten over je problemen. Maar je kunt dan niet gaan verwachten dat mensen er van af weten en je problemen juist in kunnen schatten.

K. heeft het blijkbaar nodig om daarover te praten. Dat is haar goed recht. Jij hoeft haar daar niet op aan te kijken.

Ik denk dat je 'lieve' vriendin daarom een beetje pissig reageerde. En ja, wat zij zegt klopt ook niet helemaal. Het maakt niet uit hoeveel of hoe weinig problemen je hebt, het gaat erom hoe jij daar als persoon mee omgaat. En sommige mensen hebben nu eenmaal meer moeite met gebeurtenissen die jij als 'relatief klein' beschouwt.

Mja, praten helpt natuurlijk en ik kan het toch niet echt slecht vinden als iemand graag over zijn problemen praat...

Maar het is wel vervelend als jij gewoon niet graag je problemen rondstrooit en daardoor niet serieus wordt genomen. Want K. kiest ervoor thuis te blijven, terwijl jij misschien toch altijd naar school blijft gaan, hoe slecht je je ook voelt.
Een vriendin van mij blijft ook altijd meteen thuis als ze zich niet helemaal oké voelt, terwijl ik juist altijd naar school ga. Soms vind ik dat ook echt irritant, maar bij haar werkt het nu wel een beetje averechts, heel veel mensen vinden dat ze zich aanstelt en zo...
Dus misschien gaan ze jou ook nog wel dapper vinden als jij altijd wel naar school gaat of zo;)

Even een kleine tip: als je serieus over je problemen wilt praten, zorg dan dat je het moment helemaal voor jezelf hebt. Kondig degene met wie je wilt praten aan dat je iets te vertellen hebt en dat het serieus is en gooi dan het verhaal eruit. Dan weet je in ieder geval zeker dat het over jou gaat.

Niet vervelend bedoeld, maar het komt ook niet zo goed over als je, wanneer iemand over zijn problemen of die van een ander vertelt, jouw verhaal vertelt. Op dat moment gaat het even over iemand anders en ik kan me voorstellen dat diegene geen zin heeft om zijn verhaal weg te stoppen omdat jij op dat moment wilt gaan vertellen.

Als je je eigen problemen gaat vergelijken met iemand anders komt het meestal tot confrontaties. Mensen zitten altijd veel dichter op hun eigen problemen dan op die van een ander, dus hun eigen problemen, hoe klein ook, lijken toch wel drukkender. Dat is menselijk en ook helemaal geen ramp, maar ga het gewoon niet proberen te vergelijken. :)

Ik begrijp je reactie niet zo goed. Bedoel, hoe kwam je erbij te zeggen dat jij ook problemen hebt? Daar ging het toch niet over?

Het komt nogal jaloers over, vind ik eigenlijk en ik kan best begrijpen dat je vriendin tegen je uitschoot.

Ik kan er wel inkomen dat jij niet direct je problemen op tafel wilt gooien, maar dan moet je ook genoegen nemen met de gevolgen. Namelijk : anderen kunnen niet begrijpen met wat je zit en dan ook geen troost bieden of rekening ermee houden.

Anderzijds deel ik wel je mening dat (tenminste, zo heb ik het begrepen) het zielig is je op die manier interessant te maken.
Toch moet dit je er niet van weerhouden naar iemand toe te stappen en je hart even te luchten, kan ook al verschrikkelijk veel deugd doen.

En zoals iemand hier al zei, als je niet onmiddelijk een vertrouwenswaardig persoon in je midden vindt, kan je nog steeds naar je schoolbegeleider/CLB/JAC... misschien kunnen die de lucht wel wat klaren.

Ik kan me wel voorstellen als iemand keer op keer niet op school komt en iedereen haar zo zielig vindt (en nog erger: zij zichzelf zo zielig vindt ed) en alles op haar problemen afschuift/afschuiven (weet niet of ze dat doet/-n) dat je dan een keer zo iets hebt van: "het kan ook anders, hoor" oid...lijkt me niet zoveel met jaloersheid te maken hebben. En al heeft het dat wel, dan vind ik het nog raar om te zeggen dat wat een ander heeft wel 250 keer erger is...hoe kun je dat weten...? Ik kan niet begrijpen dat een vriendin zo iets op zo'n manier zegt...

Ik ben het wel met je eens dat als iemand zijn of haar mond niet open doet, dat anderen dat ook niet kunnen weten ed. Maar dan nog kan dat dan op een andere manier gezegd worden, vind ik.

@TS: Probeer idd iemand te zoeken om mee te praten, als je die behoefte hebt.

Misschien heb ik het mis geformuleerd.

Ik kan me niet voorstellen dat ik zou beginnen over mijn eigen problemen als het daar helemaal niet over gaat.

En voor mij komt het over als jaloersheid. ('Ik wil de aandacht die die persoon krijgt.') Of die jaloersheid terecht is, misschien wel.
Ik kan er best inkomen dat TS aandacht verdient.

De reactie van de 'vriendin' vind ik helemaal begrijpelijk, maar daarom keur ik die nog niet goed.

laten we een wedstrijd houden wie het erger heeft :rolleyes:

Sorry om te zeggen maar K is een aandacht tekort aandacht zoekende huppeldoos als ze er zo mee te koop loopt, plus dat het niet eens problemen genoemd kunnen worden als ze er zo mee te koop loopt:S

:confused: Ik mis hier de logica geheel... :o

Jij oordeelt wel snel. Je kent K. niet eens en hebt absoluut geen zicht op de situatie.

Ik heb nog meer mensen dit horen zeggen, maar ik ben er dus niet mee akkoord.

't Gaat volgens hen zo: 'Hoe meer je je problemen van de daken schreeuwt, hoe minder er van waar is...'

Net zoals men wel es beweert dat mensen die zeggen dat ze zm willen plegen het niet zullen doen.

Haj.

Als je vriendin begint over haar problemen, moet je het daar bij houden. Luister naar haar, geef haar steun, etc. Doe wat ze nodig heeft, ook al is het alleen maar aandacht.

Waarschijnlijk heeft zij ook wel door dat jij problemen hebt, ook al uit je ze niet. Waarschijnlijk ging ze daarom juist naar jou toe.

Je kunt wel reageren: dat heb ik ook... maar dan meer om te uiten dat je het herkent. Niet als geruststelling zeg maar. Want dan krijgt ze het idee dat het 'normaal' is om problemen te hebben en dat is het niet.

Dat zij ermee te koop loopt wil inderdaad niet zeggen dat jouw problemen minder ernstig zijn. Waarschijnlijk is ze ten einde raad en gooit ze die problemen zo op straat neer, alleen maar zodat mensen het kunnen zien. Of je daar veel mee opschiet, vraag ik me af. Maar als ze ze tegen jou vertelt, gaat het over haar, en niet over jou.

Jij kunt op een later moment zeggen: wat fijn dat je het met me hebt gedeeld. Ik wil ook wat met jou delen.

Want als je het gelijk afkapt als ze erover begint, heeft ze er dus niets aan, en jij ook niet.

Haar reactie komt dan uit onmacht: ik ben nu aan de beurt dus mijn problemen zijn nu erger. Luister er dan ook naar.

Het is echt geen wedstrijdje, maar zo heeft ze het ook niet bedoeld.

Stap nu naar haar toe en zeg dat je je rot voelt over dat 'wedstrijdje'. Vertel dan wat er bij jou speelt en dat je bereid bent om ook naar haar te luisteren.

het was helemaal niet slecht bedoeld van mij, ik ken K's situatie ook niet, toen ze zeiden waarvoor ze thuis bleef zei ik 'ik toch ook?'
Maar dat is mijn manier van alles eruit flappen, die ze al erg goed kennen :) maar misschien had ik dat inderdaad beter niet gezegd.

En ik geef ook wel toe dat ik soms veel aandacht nodig heb, maar dat was toen niet echt, ik probeerde het gewoon te begrijpen waarom ze zo weinig naar school komt.

hé slimmerd, het was ook saracastisch bedoeld

bedankt , je hebt helemaal gelijk :)
maar het was een vriendin van K. die het gesprek met me voerde, niet K zelf :)

Ik klop meestal bij mijn ouders aan. Daar durf ik het wel.
Maar mensen van mijn eigen leeftijd doe ik eigenlijk nooit, net alsof zij al helemaal niet begripvol zullen reageren.

ik kan niet bij mijn ouder terecht omdat ze met elkaar in de knoop zitten.
en ik ben nogal iemandd ie snel huilt en als er wat is helemaal afzonderd..

maar veel mensen vragen ernaar en ik vind het moeiljk om dan te zeggen dat ikhet er niet over wil hebben omdat ik bang ben dat ze denken dat ik hun niet vertrouw.

dus ik doe t absoluut niet om aandacht te trekken want dat heb ik helemaaaaal niet nodig!

ik vind het goed als je je gevoelens kunt uit en een keer goe dmet iemand er over kan praten!