[begin] Fotoshoot!
 

Een paar dagen geleden heb ik dit stukje geschreven. Het is misschien een leuk begin voor een nieuw verhaal, maar eerst wil ik weten wat jullie hiervan vinden. Het is nog niet echt uitgebreid en je zult niet meteen weten waar het over gaat, maar ik wil alleen weten of het een goed begin is/goed geschreven/blablabla. Kus Soapsie -x-


Ik zat op het uiterste puntje van mijn stoel, mijn neus aandachtig naar voren wijzend. Mijn ogen waren wijd open en mijn handen tikten van opwinding op mijn knieën, tot ergernis van mijn naasten. Wekenlang had ik naar de dag uitgekeken, ik had de dagen zelfs afgeteld. Alle schoonheid die vandaag gezien mocht worden, exclusief, alleen voor genodigden. Het was fantastisch, alleen de sfeer die in het chique gebouw hing was al overweldigend. De rode tapijten, de gouden linten aan de gebroken witte gordijnen, de sierlijk versierde raamkozijnen, het was allemaal wonderschoon. Het mooiste van alles waren de modellen, de foto’s, maar het meest de kleding. Die felbegeerde kleding van Laura Biagiotti, Roberto Cavalli, Gazzarrini, het was allemaal adembenemend. En ik mocht daar gewoon bij zijn.
“Dames en heren, mag ik u allen van harte welkom heten. Wij zijn blij u te mogen ontvangen in deze prachtige zaal, dank u heer Watson, en wij willen uw aandacht vragen voor de zomer 2005.”
Luid geklap vulde de ruimte, alsof er duizenden glazen tegelijk kapot vielen op een marmeren vloer. Rond om mij werd zacht gefluisterd, allemaal even opgewonden als ik was. Ook zij hadden hier wekenlang naar uitgekeken. Voor mij was dit de belangrijkste dag in het jaar, niet mijn verjaardag, niet kerstmis, niet oud en nieuw, maar gewoon deze dag. Een dag vol fashion, glitter en glamour. Een dag, gevuld met een lust voor de ogen, lust voor het hart.
“Met plezier toon ik u, de modekleuren van 2005,” sprak de uiterst, maar mooie blanke vrouw, in een verbijsterend driedelig grijs.
De spotlights gingen, als in een schema, één voor één uit. De zaal kreeg langzaam een half donkere kleur, dat het leek alsof de zon langzaam onderging. De muziek startte en liet de indruk achter dat er iets heel bijzonders ging gebeuren. Muziek werd gevolgd door flitsende lichten, wat in combinatie leek op een flinke onweersbui in november. De gordijnen openden, terwijl de harde muziek langzaam wegdreef, de lichten gloeiend bleven branden rondom de verhoging en de blanke dame haar mond naar de microfoon bracht. Iedereen wachtte in spanning af, mijn nagels had ik diep in mijn benen gedrukt. Eindelijk was het moment daar, ik hoefde niet meer af te tellen, kon uitgebreid genieten van deze show. Terwijl het eerste, wederom prachtige model de catwalk op kwam lopen, begon de blanke vrouw aan haar uiterst belangrijke verhaal, de kleuren van de zomer.
“Wit en subtiel aangetinte witten, alsof slechts een druppel gekleurde verf is toegevoegd, verlopen naar heel lichte pastels. Voor de mannen overwegend zachte neutralen, voor de vrouwen meer kleur en met een sterk vintage karakter. Maar ook de frisse tinten spelen mee, die doen denken aan zwembadwater. Natuurlijke tinten lijken door de zon te zijn overgoten en aangetast; warme beiges en zandkleuren, okertinten, vergrijst groen, terra en roestbruine schakeringen. Warm en sensueel is een groep oranje-, rood- en bruintinten, verlopend van huidkleurig roze naar diep chocoladebruin. Tot slot, maar daarom niet minder belangrijk, voor zomer de fellen. Deze fellen gecombineerd met zwart en vooral wit, maar ook om andere, neutralere kleuren te verlevendigen en meer zomers te maken.”
Luid applaus volgde opnieuw en sommigen mensen stonden zelfs op. Ik kon niet opstaan, ik wilde nog genieten van de laatste blikken op de schoonheid van kleding. Het was nog niet afgelopen, nog lang niet, geen reden dus om zo te overdrijven, zou men zeggen. Maar elke ziel, die in deze ruimte aanwezig was, wist dat dit weerzinwekkend was. Dit was alles, dit was de wereld. Of je nou ontwerper, fotograaf of styliste was, hier moest je gewoon zijn. Hartje Milaan, hartje modewereld. Ik genoot hier optimaal van, ik voelde mijn ogen stralen en mijn wangen gloeien. Soms voelde het net alsof ik verliefd was, maar dan verliefd op de mode.
De collectie van Victoria Grantham stond als volgende op het programma. Het bestond uit prachtige kleding voor mannen, vaak ook de mooiste modellen, en wonderschone kleding voor vrouwen. Dit was zeker niet het hoogte punt van de avond, maar mocht zeker gezien worden. Stijl en status vonkten er vanaf, alsof de kleding in de brand stond.
Nog steeds, zittend op het puntje van mijn stoel, wachtte ik af tot de muziek opnieuw zou beginnen, de lampen opnieuw zouden schijnen en mijn droom het podium op zou lopen. Ik hield mijn adem in toen voor de tweede keer de loodzware gordijnen open gingen en de eerste modellen naar voren kwamen. Opnieuw had de blanke vrouw haar gezicht naar de microfoon gebogen en sprak vol overtuiging over de beeldschone kleding.
“Op de catwalk van Grantham zien we vooral ‘stoere mannen’. Zij zijn een mix van legendarische figuren uit het verleden, we zijn terug in de jaren ’70. Ruim vallende casual jeans met trenchcoats, met jacks die over lichte zomertruien worden gedragen en de ruitjesoverhemden. Spijkerbroeken worden met spijkerjasjes gecombineerd, T-shirts en jeans zijn verrijkt met franjes. Net zoals op vele anderen catwalk zien we ook hier veel ‘blote basten’ en open geritste jacks die goed ontwikkelde borstspieren vrijlaten. Een stoere en sexy collectie.”
Ik keek mijn ogen uit. De mannen die nu vlak voor mijn neus hun loopjes deden waren stuk voor stuk prachtig. Nee, niet prachtig, zelfs fantastisch en heerlijk. Een licht getinte jongen kwam voorbij, ik schatte hem ergens rond de vijfentwintig. Hij had een grijze broek aan, met strepen in een lichtere tint, die laag op zijn heupen hing. Een zwarte riem met zilveren gesp en een bijna ontbloot bovenlichaam. De jongen had een blauw spijkerjasje aan, waarvan de knoopjes dichtzaten. Zijn ontwikkelde borstspieren, zoals de blanke vrouw had verteld, kwamen er inderdaad goed uit. Opnieuw had Grantham het voor elkaar gekregen om de exacte hoeveelheid aandacht te trekken naar de kleding én het model.

Uh... Juist. Het leest fijn, tis best goed geschreven, maar eerlijk gezegd boeit het me niet, maar dat kan aan het onderwerp liggen -> ik ben niet zo'n modefan...
Ehm, ergens het verhaal gebruik je het woord weerzinwekkend volgens mij verkeerd.

Maar het is slechts een begin, dus wie weet wat er nog komen gaat :)

Vlot geschreven, alleen nu de volgende keer een onderwerp die wat boeiender is. Over een modeshow schrijven... Hm.:)
Wel goed gedaan hoor!

Thanx! Wat betreft het onderwerp, het zal hier niet voortdurend over gaan hoor. Dit is puur het begin, hierna volgt een totaal ander onderwerp. Het zal wel altijd om foto's blijven draaien, maar niet continu modeshows. Kus Soof

Oohw! Ik had even niet door dat er een vervolg zou komen. Ik ben benieuwd waar je verhaal over zal gaan, volgens mij wel een redelijk origineel onderwerp.:)

Ik weet niet of het origineel is, maar ik heb het zelf nog niet in een verhaal gelezen. Ik hoop dat het origineel is :D
Heb jij Jennifer gelezen? Vind je dit begin er dan beter uitzien dan het begin van Jennifer?

-x- Soapsie

Ik ben benieuwd naar de rest :)

Ik sluit me hier volledig bij aan:) Ik vind mode niet echt interessant, maar vond het wel prettig geschreven en ik denk dat het wel een vervolg waard is.

Die zin met weerzinwekkend erin moest ik ook 3x lezen, volgens mij klopt dat inderdaad niet;)

Ja, deze begint beter. Tenminste, anders. Minder voorspelbaar.:)

Uhm...ik kan die weerzinwekkend-zin niet vinden :(

Hier istie!

Ik geloof dat, als je in Word Ctrl-H doet en dan in dat schermpje 'weerzinwekend' intypt, hij springt naar dat woord.

Edit: I C U was me voor.:p

Lekker puh! ;)

Ik vind het ook leuk, maar ik ben ook niet zo helemaal into mode...
En een beter begin dat Jennifer:). Vooral beeldender.

Oke, ik heb de zin gelezen, maar ik snap nog steeds niet wat er zo vreemd aan is. Er staat gewoon dat elke ziel die in daar aanwezig was het weerzinwekkend vond. Is dat zo ingewikkeld? Zeg 't maar hoor, misschien ligt het aan de woordkeuze :P
Maar het is dus een vervolgje waard?

Kus Soapsie

Omdat iedereen het toch geweldig vindt, ze applaudiseren en zo, waarom vinden ze het dan ineens weerzinwekkend? Het is niet ingewikkeld, het is zeer onlogisch;)

En als de rest niet alleen over mode gaat, vind ik het wel een vervolg waard :)

Oooooooh, op die manier!! Ik dacht dat jullie de zinsconstructie niet snapten, maar 't woord is gewoon verkeerd gebruikt.

Whoepsie :bloos:

Weerzinwekkend betekent afstoten en is dus niet bepaald positief. We maken er 'fantastisch' van :P

Thanx! Kus soapsie -x-

Ja, precies(y) Fantastisch lijkt me een erg zinnig alternatief :)

Best goed geschreven, kan nog wel wat beter, maar...waar zit het conflict? :D

Eigenlijk had nu toch al wel een beetje duidelijk mogen zijn waar het verhaal over ging... Een verhaal van alleen beschrijvingen is namelijk een beetje...saai ;)

Schatteke, ik snap je opmerking, maar alles komt nog. Dit is maar een fractie van de inleiding. Ik was ermee begonnen en wilde alleen even weten of het aansloeg. Misschien ga ik hier wel helemaal niet mee verder, ik heb nog geen flauw idee. Maar bedankt voor het bovenstaande complimentje.

Kus Soapsie

Dat het een fractie van een inleiding is snap ik, maar wel een beetje overbodig lang, want ik geloof niet dat het van belang is voor het verhaal. De sfeer kun je ook wel korter weergeven. Succes ermee verder (y).

Dank je wel...snap wat je bedoelt :D -x- Soapsie

Ik hou niet van mode!



Knap dus dat je het onderwerp zo hebt benaderd dat zelfs ik het van begin tot eind heb gelezen. En dat dan in een ruk!
Dus buiten het feit dat het sowieso origineel is (qua onderwerp) vind ik het ook leuk.

Nou maar hopen dat het vervolg/de vervolgen ook zo intressant zullen zijn!

(y)

:bloos: :bloos: :bloos: :bloos: :bloos: :bloos: :bloos: :bloos:

Whouw! Das nog eens een compliment, Thanx!!!

Kus Soapsie -x-

Je schrijft erg lekker, maar ik had het idee dat het nogal bla bla bla was in de stukken dat het over de groene tinten, horen bij de ontwikkelde borstspieren die goed naar voren kwamen bij de gesp van zijn broek die laag hing op de heupen en de casuel look die daardoor onstond en ga zo maar door. Nee ik houd ook niet van mode, maar al zou je er van houden, dan zou dit nog als iets té kunnen overkomen. Probeer het in te dammen. De emotie jegens de kleding is zeer duidelijk, kan me alleen niet voorstellen dat mensen zo verliefd zijn op kleding :confused:.

Misschien is dat omdat jij niet zo van mode houdt...Maar ik weet uit ervaring dat ik inderdaad snel de neiging heb tot overdrijven. Ik zal het ietsje minderen :P

Kus Soof -x-

Persoonlijk zou ik deze zin veranderen:
[IWij zijn blij u te mogen ontvangen in deze prachtige zaal, dank u heer Watson, en wij willen uw aandacht vragen voor de zomer 2005.[/I]
Deze zin zou ik veranderen in:
Wij zijn blij u te mogen ontvangen in deze prachtige zaal, dank u heer Watson, en wij willen uw aandacht vragen voor de zomer van 2005.
Maar verder vind ik het heel goed beschreven. Ga snel verder ;) .

Oops foutje:
[IWij zijn blij u te mogen ontvangen in deze prachtige zaal, dank u heer Watson, en wij willen uw aandacht vragen voor de zomer 2005.[/I] Dit moet zo zijn: Wij zijn blij u te mogen ontvangen in deze prachtige zaal, dank u heer Watson, en wij willen uw aandacht vragen voor de zomer 2005.
Verder wilde ik nog even zeggen dat je geen comma's voor het woord 'en' moet plaatsen, want dat leest nogal vreemd.

Ik zie geen verschil...? :confused:

Komma's voor het woord 'en' zijn "de shit".

Een komma voor 'en' kan, maar die Snowie aanwees, was inderdaad fout.

Inderdaad, komma's voor 'en' zijn mogelijk, deze was fout. Thanx, ik zal 'm eruit halen.

-x- Soapsie