Als de regen je liefheeft
 

"Nu fiets ik door het bos langs
een ogenschijnlijk bloeiende maan,
bomen verwerpen hun bladeren,
die dansend de gure wind weerstaan.

Ik kijk nogmaals op naar boven,
verwonder me nu weer over sterren -
twinkelend als slaafjes van de zon,
wie ze de weg Des Nachts versperren."

De avond lacht me toe, en
zelfs de regen is mijn vriend -
Ik ben degene die hij streelt,
degene die zijn tranen 't hardst verdient.

Vind 'm mooi, lief, maar 't raakt me niet heel erg. Minder origineel denk ik :)
Vind de laatste 2 regels wel echt een mooie afsluiting! (y)

Het loopt goed, mooi taalgebruik en mij raakt het net wel. Het heeft wel iets denk ik. Alleen loopt het een beetje raar in de eerste regel. Misschien is het mooier om de 'een' op de volgende regel te zetten. Het klinkt wel erg onnatuurlijk zo en je doet dat verder nergens in je gedicht.

:o

http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=987644

toeval? :p

Dat viel me even op. :o
Maar verder... ik weet 't niet, op zich vind ik het idee erg leuk maar je woordgebruik valt me een beetje tegen; meestal is het veel origineler. En zoals Ave zegt: het raakt me niet echt, niet zoals andere gedichten van jou.

Ik had iets bij jouw topic gezet, maar dat vervolgens weer weggehaald. Toeval, dus. Ik wist niet dat mijn gedichten je raakten, jammer dat deze dat niet doet :)

Wanneer raakt een gedicht? Misschien zit er een minder sterk gevoel in, of zoiets.
Ik vind alle strofen apart eigenlijk heel mooi. Alleen het gedicht in zijn totaliteit mist iets voor mijn gevoel. Als dat kan :o