Psychologen, hebbe die enig benul waarover ze lullen?
 

Ik loop al sinds een tijdje bij een psychiator en een psycholoog.. soms vraag ik me echt af.. hebbe die enige idee over wat ze het hebben?

Ze komen altijd met 'oplossingkjes' en heeft er al 1 iets geholpe? nee.

Soms vraag ik me af of ze ook maar iets snappen.
De eerste keer dat ik als 'spoedgeval' naar een psych ging, ging het voor meer als de helft over de verzekering en hoe veel mn ouders zelf moesten betalen enzo....

snappen ze niet dat het dan voelt als je niet belangrijk ben? kunne ze dat niet achteraf persoonlijk met de ouders regelen?

sorry, moes ik ff kwijt, ik voel me gewoon zo, mja, gooi er maar een slotje ofzo op of reageer maar over jou ervaring.

Mijn ervaring uit de praktijk (vader is directeur van een justitiële inrichting voor onhandelbare jongeren) is dat over het algemeen de meeste problemen onstaan doordat patiënten niet alles vertellen. Ze denken 'die lul kan me toch niet helpen' dus verzwijgen ze dingen.

Verder moet je niet verwachten dat psychologen/psychiaters alles kunnen oplossen. Het klinkt hard maar voor sommige problemen is geen of nauwelijks een oplossing.

Als een persoon naar een psych gaat en iets niet durft/wil vertellen, dan is het de taak van de psych juist dàt te achterhalen wat niet wordt gezegd. Zich dus op emotioneel vlak op dezelfde hoogte plaatsen, en zich inleven in de ander. Naar mijn mening zijn sommige psychs dusdanig zélf een beetje het zinvolle kwijt. Alles draait om geld dat is het tweede punt.
Ik geloof wel dat sommige psychiaters of psychologen wel degelijk mensen kunnen helpen. Veralgemenen ga ik dus niet maar de vriend van mijn zus is 'gekker' geworden door behandelingen bij de psych enzovoort, het is erg dat je zo veel geld betaalt aan een dokter die eigenlijk evengoed je moeder kan zijn die je, denk ik, op vele vlakken veel beter begrijpt.

Das nie helemaal waar denk k.

PsychOLOGEN zijn er ook voor om te achterhalen wat er aan de hand is, om je te laten praten.

Ik had die instelling "die trut (tis n vrouw bij mij:rolleyes: ) kan me toch niet helpen" in t begin ook.. maar na lang gezwets van mn psycholoog, begon k haar te vertrouwen en ben voorzichtig dingen los gaan laten.
Intussen zit k bij een psychiater, en mjah, das iemand die alleen medische oplossingen lijkt te zoeken heb k af en toe het idee. (niet alleen met medicijnen, ook andere behandelmethodes)

Mjuh, k denk dat als dat niet zo was, er zeerwaarschijnlijk ook geen onderschijd hoefde gemaakt te worden tussen psychologen en psychiaters...


Laura.

Toen ik voor een intakegesprek bij een psychologe kwam die ook mn zusje had geintaked, verwarde ze me steeds met mn zusje (even ter verduidelijking: ik= onwijs kort haar, gothic; zusje = lang bruin haar en punk) en toen ik op een volgend gesprek met andere psych kwam, had die psych dus in haar dossier staan bij mijn beschrijving: bruin lang haar.. Dat had die kut-psych dus doorgegeven. Gelukkig heb ik verder niet meer met die psych te maken gehad.. kutwijf.. :rolleyes:

helemaal mee eens.. je moet zelf je problemen oplossen. je psychologen zijn er om je op de goede weg te helpen, om te steunen en waar nodig is 'bij te springen'...

Tut..tut.. oké ik vind ook dat je op de eerste plaats het probleem zélf moet oplossen màar wat als je zodanig geteisterd bent dat je niet durft praten of niet kàn zeggen wat er aan de hand is?

Eens. Ik loop ook gezellig bij een psych (als enige hier gloofik, vrijwillig...ik besef donders goed dat ik fudged up ben) en zie al dat zij me helpt om zelf et op te lossen...

"I already told you Neo, I can only show you the door. You'll have to open it"
- Morpheus 'The Matrix' -

Je hebt psychologen en psychologen......

Ze hebben - denk ik - wel enig benul, maar dat overstijgt vaak niet het niveau dat iedereen op dit gebied heeft. Ze weten er hooguit meer structuur in aan te brengen en op meer parallellen te wijzen. Dat kan troostrijk werken, maar de uiteindelijke oplossing moet je zelf geven.

Ik zou er dan ook voor zijn, dat mensen, wanneer ze een probleem hebben, dat in 1 of 2 sessies bespreekbaar maken met zo'n deskundige (zodat ze de terminologie kennen), en vervolgens hun probleem zelf oplossen.
Waarom? Omdat die gang van zaken 1) geld bespaart (want deze deskundigen zijn uitermate duur), en je 2) niet voor een heel leven als krankzinnig in de dossiers laat verdwijnen. Je bent dan namelijk voor het leven getekend. Dat stigma raak je nooit meer kwijt. Er hoeft zich maar íéts voor te doen, en men wijst je er weer fijntjes op.
Ik geloof dat veel mensen dat heel erg onderschatten. Mogen ze zich realiseren dat officieel bezoek aan psychologen/psychiaters via die dossiers nog jarenlang kan nawerken, bijvoorbeeld wanneer je gaat solliciteren.

Nee, een psycholoog moet zich juist niet op emotioneel vlak op dezelfde hoogte plaatsen, maar rationeel tegen de zaak aankijken en het geheel overzien.

Hij kijkt dus naar feiten; "wat is er hier precies gebeurd?" en "welke karakteristieke gedragseigenschappen voor een specifieke situatie vertoont de patient?"

Het is bij verre niet zo persoonlijk als je verwacht dus. En wat de Abt van Sion oppert, klopt ook .. je draagt een stigma. Als je ergens gaat solliciteren, wordt er gelijk als eerste naar 1 ding gekeken: klopt dit allemaal? Mist iemand een jaartje? Wat heeft diegene toen gedaan? Huh, serieus? Een burn-out? Pfff, wie hebben we nog meer? ..

Je dossiers zijn vertrouwelijk..aleen specialisten mogen daar in kijken...gebeurt dat niet, dan kan je ze aanklagen voor alles wat ze hebben...

En krankzinnig ben je niet per se als je naar een psych moet....veel mensen zijn slechts 'in de war' en gaan via de psych hun problemen te lijf...(ik kom bijv. bij de psych om van een blessure af te komen die mentaal is ipv lichamelijk....)

Na simpelweg 2 gesprekjes voeren kom je geen ene reet verder...psychologen hebben een speciale studie gehad waarin ze hebben geleerd om mensen te helpen...en ja....soms lukt et op de ene manier niet...dan moeten ze wat anders proberen...niet iedereen is nl etzlefde...

Ik ga binnenkort ook in therapie en ik ben best wel bang dat ik het niet tref met m'n psycholoog... dat ik iemand krijg die mij voor mijn gevoel niet begrijpt ofzo.
Maar het kan denk ik aan 2 dingen liggen:
1. Je mag hem/haar gewoon hiet
2. Je vertelt hem/haar niet alles, waardoor hij/zij jou dus gewoon niet goed KAN helpen....
of 3. Je probleem ligt gewoon zo diep dat je onbewust je therpeute gaat ontkennen, of wat dan ook, omdat je je eigen problemen niet kunt facen...
klinkt dat logisch? hope so... aan 1 & 2 is dus iets te deon. 3 is moeilijker...

heej iedreen, ben nooit bij een psycholoog geweest, wel bij en pedagoge, omdat het ontzettend verrot ging op school, ik kon m enooit goed op een text concentereren..sow...ik kwam bij dr en ik moest wiebertjes aankruizen en kleurtjes opnoemen, daarna kwamen me ouders (wat ik niet wilde, maarrrr goed!)
en die gingen allemaal dingen zitten zeggen die ik niet wilde.
Et was best en aardig mens, maar ze hield zich enkel aan het boekje, testje hier, testje daar ooow nee ik kan je niet verder helpen, dag dan maar weer
en daar zat ik weer met me k*tgevoel dat ik me aanstelde, dat doek dus noooooit meer en jah ik kan me dus dat gevoel dat ze niet weten waar ze over lullen, heeeeel erg goed vorrstellen!!

ik denk dat iemand je pas kan helpen als diegene hetzelfde heeft meegemaakt.

ik heb er ook een keer bij 1ne gezeten
trouwens het hoeft niet altijd betaald te worden
er zijn ook instellingen die het gratis doen
maar moet je al wel geluk hebben dat je op de lijst komt te staan
voor de rest
psychs enzo die brabbelen wat ze hebben geleerd
in mijn visie kunnen ze je niet echt verstaan omdat ze de meeste dingen zeggen uit pure theorie en niet uit mensenkennis
het is niet omdat het in boeken staat dat het meestal de beste oplossing is
dus persoonlijk vind ik dat je bij vrienden beter terecht kunt dan bij een psychiater
dus als je je er niet goed bij voelt vraag ik me af waarom je er zou zitten