domme mensen zijn gelukkiger?
 

En dan praat ik niet over dom qua IQ, maar dom als in 'weinig of oppervlakkig nadenken over je acties en je leven' , maar ook als in onwetendheid.
Wat denk jij?

Voor mij gaat het in ieder geval niet op. Of het gemiddeld zo is weet ik niet.

er is niet iets als domme mensen :s

In dat geval zou het begrip geen betekenis hebben. Dat is niet zo, dus zijn er zeker wél domme mensen.

Wat jij waarschijnlijk bedoelt te zeggen is dat er niet zoiets is als een objectief dom iemand.

Het blijkt dat mensen met een hoger IQ minder vaak zelfmoord plegen, meer geld hebben, mooiere vrouwen.....

Maar vaker alcoholist zijn.... (Is dat nou zo verkeerd?? :P)
Enfin, ik denk dat mensen die meer verdienen en een hoger IQ hebben niet per definitie gelukkiger hoeven te zijn.
Mensen met een laag IQ en veel geld, zijn wel gelukkig. Kijk maar naar mijn plaatsgenoot Hennie van de Most of de inhoud van RTL Boulevard.

Jij vindt toch heus wel eens van mensen dat zij dom zijn?
Plus dat ik al een soort definitie van 'dom' had gegeven, dus daar hoef je niet zo over na te denken.

Ik sprak ook over onwetendheid. Ik denk dat bijvoorbeeld een in onze ogen onderontwikkelde afrikaanse stam gelukkiger is, dan een groep Westerse mensen. Westerse mensen weten wat er allemaal te krijgen is ed in de wereld, en denken dat al die dingen hun gelukkig maken. Die afrikanen weten niet wat zij missen, dus kunnen ze het ook niet missen.

Tuurlijk zijn domme mensen gelukkiger, stel je voor dat je alleen maar de behoeftes aan eten, drinken en slapen zou hebben.

3 dingen om voor te zorgen voordat je volmaakt gelukkig kan zijn, terwijl je je anders om een paar honderd zaken druk moet maken.


Maar ja, wanneer zo iemand geconfronteerd wordt met zaken waarover hij/zij niet nadacht, maar die wel degelijk een probleem vormen, dan worden ze dubbel ongelukkig.

Zuiverder geformuleerd: bij 'intelligentere' (lees: complexere) mensen moeten meer voorwaarden vervuld zijn voor ze gelukkig zijn.

complexere mensen hebben meer bewustzijn? want de minder complexere mensen verrijken zich niet zo ver als de wel-complexe. Er wordt vanuit gegaan dat zij minder behoeften hebben. Minder behoeften = makkelijker geluk.
Wijsheid, (kennis) is een last? Vette pech voor filosofen...

Laat mij dan aub zo snel mogelijk tokkieficeren

totaal mee eens.
ik denk oerigens dat juist de hoogstopgeleide mensen hier dan 'dommer' zouden zijn. mensen die erg slim, intelligent etc zijn, die toch anders in het leven staan.

of misschien is het wel gewoon willekeurig :rolleyes: .

die laatste alinea gaat zeker op

ging het ook bij psychologie over

http://forum.scholieren.com/showthre...readid=1077704

stierenpoep,...

denk nie dat geluk en IQ gerelateerd zijn

immers:

- slimme mensen kunnen ongelukkig zijn;
- slimme mensen kunnen gelukkig zijn.

- domme mensen kunnen ongelukkig zijn;
- domme mensen kunnen gelukkig zijn.

couldn't agree more,...

ik doe HBO, maar voel me nix slimmer/dommer als een ander. ken namelijk ook HBO'ers die dommer zijn als de gemiddelde MBO'er maar toevallig beter uit een boek kunnen leren

Ik zie MBO'ers ook niet meteen als domme mensen, maar je kunt natuurlijk nog een paar niveau's lager gaan kijken...

Euh ok... dit is dus echt een argumentatie van niks....


Als in " Ik denk niet dat vrouwen emotioneler zijn als mannen"

Immers:

-Mannen kunnen emotioneel zijn
-Mannen kunnen ook niet emotioneel zijn

-vrouwen kunnen emotioneel zijn
-vrouwen kunnen ook niet emotioneel zijn


:confused:

Als je naar Socrates gaat kijken, ben je juist gelukkiger als je slim bent, wijsheid is het hoogste geluk, als je alles weet ben je volmaakt gelukkig. Daar is wel wat voor te zeggen.

Als je dom bent weet je ook niet wat je het best wel of niet kan doen om gelukkig te worden, je berooft dan een bank om geld te krijgen, maar ziet niet in dat je daar niet echt gelukkig van wordt. Als je slimmer bent daarentegen, zie je misschien wel in dat eerlijk het langst duurt en dat je die bank beter niet kan beroven. In dat geval zijn slimme mensen misschien uiteindelijk beter af.

Maar aan de andere kant is het ook wel zo dat onwetendheid gelukkig maakt. Pubers zijn vaak ongelukkig en depressief, omdat ze te weten komen dat de wereld helemaal niet zo simpel in elkaar zit als ze dachten. Kan je dan niet beter een onwetend kleutertje zijn die al blij is als ie een ijsje krijgt?

Over het algemeen denk ik toch dat slimme mensen gelukkiger zijn. Ookal komen daar problemen van, dat brengt tenminste wat leven in de brouwerij :p

zoals ik al eerder zei: ik praat dus niet over iq, maar dom als in niet veel of oppervlakkig nadenken over je acties, en buiten dat praat ik ook over onwetendheid.

Is dat zo? Je hebt ook van die boeddhistische types die uiteindelijk al het verlangen opgeven na een hele lange zoektocht naar kennis en daar hartstikke gelukkig mee zijn, zijn ze dan wijs of onwetend?

Vertel eens, ben jij gelukkig?

wijs.. maar ik denk dat nare man het heeft over de gemiddelde mens in oa de westersecultuur, want de mensen waar jij het over hebt dat zijn er naar mijn weten niet erg veel.

Ik geloof daar trouwens heilig in, het gelukkig zijn door het bereiken van innerlijke en lichamelijke balans.

Dat hangt af van de vraag of je je eigen verlangen bewust kunt en wilt uitschakelen. Als die mensen na een lange intellectuele zoektocht tot de conclusie zijn gekomen dat ze beter onwetend kunnen zijn, dan zou je hun beslissing onwetend te worden wel als wijsheid kunnen zien. Maar ja, wat zijn dan 'onwetendheid' en 'wijsheid' nog.

Soms ;)

Mwa, ik zou eerder stellen dat ze bewust onwillend zijn, niet zozeer onwetend, dat is niet hetzelfde. Op die manier blijven beide begrippen, wijsheid en onwetendheid, nog steeds met woorden met betekenis volgens mij.

Ik denk dat het elkaar niet zoveel ontloopt.

Mensen die zich totaal niet bezighouden met de zin van het leven kunnen best doodongelukkig zijn (liefdesverdriet, hormonen, overlijden geliefde, noem maar op).

Filosoferen kan de boel complexer en dus moeilijker maken, maar je kunt ook weer heel gelukkig worden als je een briljante ingeving of zoiets krijgt.

Dingen leren, ontdekken en ontrafelen geeft mij afwisselend een gefrustreerd en een blij gevoel. Kortom: soms is het fijn om je alleen maar druk te hoeven maken over mascarauitloop, en soms heb je behoefte aan wat meer diepgang.

Ik zei ook kunnen en willen. Ik bedoelde er niet mee uit te drukken dat het synoniemen voor elkaar zijn. In elk geval hebben die bedelmonniken in hun wijsheid besloten dat het afschudden van alle banden met aardse bezittingen de weg naar wijsheid is. Wat ik met die laatste zinsnede probeerde te zeggen was dat je in je wijsheid best kunt besluiten dat onwetendheid 'het beste' is, maar dat de begrippen dan wel in elkaar gaan overvloeien.

Ah ok, dacht even dat je de begrippen verwarde :) .

Dat is waar, maar neemt volgens mij niet weg dat intelligente mensen niet per definitie meer eisen hebben dan domme mensen, misschien zelfs omgekeerd wanneer je intelligentie vanuit dat oosterse willoosheidsperspectief bekijkt. Of praat ik nou totaal langs je heen? :o

Ik geloof dat domme mensen inderdaad sneller gelukkig zijn, maar als ze eenmaal ongelukkig zijn, dan wel moeilijker eruit kunnen komen dan mensen die slim zijn. (ideeën die hier ook al gespuid waren).

Ook kennis kun je daaraan gelijk trekken. Hoe minder kennis, hoe groter de kans op geluk.
Onwetendheid is een zegen!

Jean Jaques Rousseau: (net ook al ergens anders gepost, maar ala)

“Almighty God! thou who holdest in Thy hand the minds of men, deliver us from the fatal arts and sciences of our forefathers; give us back ignorance, innocence and poverty, which alone can make us happy and are precious in Thy sight.”

Ik denk dat domme mensen wel gelukkig zijn, want die denken niet echt na. Terwijl slimme mensen een miljoen keer moeten nadenken. En dan ook de negatieve dingen denken. Want ongelukkigheid kan veroorzaken.

Offtopic:
Leve de domheid :p
:rolleyes:

Eerst dacht ik ook dat iemand met minder intelligentie gelukkiger is, daarbij als voorbeeld een werkelijk simpel persoon als een monchooltje of andere zware geestelijke handicap.

Maar zodra iemand verlangens heeft die zijn eigen vermogen overstijgen, is er de mogelijkheid op ongeluk. Dat is al zeer snel, ook bij wat in deze topic 'oppervlakkige mensen' worden genoemd.

Wat de genoemde monniken doen, is die verlangens kwijtraken. geen verlangens= geen mogelijkheid tot ongeluk. Ik ben van mening dat een werkelijk wijs persoon makkelijker in staat is dit in te zien dan een dom persoon, alhoewel er maar weinig mensen zijn die niet achter geld, sex, en mogelijkheden tot macht aanlopen.
:)

definier gelukkig dan eens,....

ja ik voel me redelijk gelukkig! en ik heb ook een redelijk IQ (neem ik aan) aangezien ik HEAO doe en m'n HAVO diploma heb...

dus ja

;) De afwezigheid van het gevoel dat je een kutleven hebt?

mwoa dan ben ik wel gelukkig, jij dan?

Waarom zou je geluk willen definieren? Een onmogelijke opgave en niet nodig, want we weten waar het over gaat.
Op het moment dat je het gaat definieren plaats je jezelf buiten de mogelijkheid het te bereiken.

zonde

ignorance is a bliss zeggen ze toch?

Op het moment dat je in je definitie een aantal voorwaarden verwerkt waar je aan moet voldoen om gelukkig te zijn wel. Als je het zoals ik definieert als een afwezigheid van een kutgevoel vind ik van niet..

@Qimm: dat zeggen ze wel eens.

Daar ben ik het mee eens. Soms vraag ik me af of ik liever dom (oppervlakkigheid is voor mij domheid..) en gelukkig ben of meer doordacht en ongelukkig. Ik kom er maar niet helemaal uit, al neig ik naar het tweede. Hoe denken jullie daarover? Wat zou je zelf willen als je mocht kiezen?

Ignorance is Bliss

http://hiostu.aim.hsbrabant.nl/~stefan/graph.jpg

Ik weet eigenlijk niet of ik het er mee eens ben.. ik denk dat het algemeen gesteld wel klopt maar dat er genoeg uitzonderingen zijn om niet nu al op te geven :)

je kan niet ongelukkig worden van dingen die je niet weet. aan de andere kant kun je ook niet gelukkig worden van dingen die je niet weet.

Ik denk dat zij wel "blij" zijn, maar dan op een andere, oppervlakkiger manier soms...

Onwetendheid is soms beter. Aan sommige dingen kun je niets doen, en als je het weet maakt het je enkel boos, of triest soms... Als je het niet weet heb je er geen last van.
"Wat niet weet, niet deert"
Maar daar tegenover staat (bij mij toch) het euforische gevoel dat je plots kan bespringen als je zon geweldige ontdekking hebt gedaan... Of een nieuw inzicht op dingen ofzo... Ik denk dat ik dit gevoel prefereer ten op zichte van onwetendheid.

Ik denk niet dat "domme" mensen gelukkiger zijn. Enkel minder down.