Vallende engelen
 

Vallende engelen
en sterrende stralen,
jij stal ze van verre
en ving ze dan op,

pakte hun hand, liet
hen niet tíjdig zijn,

maar los van de zand-
loper die uitgerold ligt.
Waarop ik nu stap,

nog net uit het zicht.

Want voor ik mijn licht
in jouw leven ver-schijn:
“Mag ik misschien,
één van jouw engelen zijn?”

Toen ik de eerste regel las dacht ik 'ojee, cliché', maar daar had ik dus helemaal ongelijk in :o. Wat een goed gedicht. Het steekt netjes in elkaar, er is aandacht besteed aan taal en vorm (bijv. in de eerste strofe mooie alliteratie met de s en de v, en ook netjes afgewerkt wat betreft interpunctie ed.).

De slotzin is ook lief, doeltreffend (y).

Ik vind je gedicht ook mooi. Het steekt inderdaad erg goed in elkaar.
maar los van de zand-
loper die uitgerold ligt.
vind ik leuk. :)
En de slotzin is erg lieflijk. Mooi!

Bedankt voor jullie reactie :)
Dat jullie het goed in elkaar vinden steken vind ik vreemd... Ik krijg de indruk dat jullie dat vaker zeggen als ik er juist minder over nagedacht heb. Maar nou ja :o

He wat saai, maar ik ben het hier helemaal mee eens. Ontzettend lief gedichtje!

Komt door de woordspelingen denk ik ;) .

Vind vooral het ritme erg prettig, de rijm ook wel leuk aan het eind, de woordspelingen vind ik niet bijster indrukwekkend, maar het geheel vind ik wel heel lief, en dat is altijd fijn om te lezen :) .