droombeeld
 

Leven in een nachtmerrie, behalve in de nacht.

Iedereen verwacht maar van me dat ik altijd alles doe. Dat ik overal voor zorgen kan. Niemand die bang is dat er iets niet afkomt, of dat het niet goed wordt gedaan. Want Eva… Eva is perfectionistisch.

Ik werk niet goed in groepsverband, en toch wil iedereen altijd met mij samenwerken. Ik geef 110%, op school, in het leven, voor alles wat ik doe. Ik lever geen half werk, dat kan ik niet. Alles moet perfect, beter, altijd beter dan de rest. Het hoogste cijfer, meer waardering. Ik doe het mezelf aan, ik WIL dat iedereen denkt dat ik overal voor kan zorgen. Dat eis ik van mezelf. Doorgaan… doorgaan… doorgaan… net zo lang tot ik niet meer op kan staan. Pas dan is het genoeg.

Met mijn masker van geluk ren ik door de wereld. Vol zelfvertrouwen, goede wil, respect, trouw en vooral gelukkig. Maar als je verder kijkt, achter mijn ogen kruipt. Dan zie je de ellende, de tranen die opgehoopt een zee van wanhoop zijn gaan vormen.

Maar in mijn dromen, dans ik mijn zorgen weg. Samen met jou beelden wij de onschuld uit. Vrij bewegen, zonder te denken. Jouw hand die de mijne omsluit. Je zachte lippen die in het ritme van mijn hart, hun eigen nummer spelen. Het lied van hoe het had kunnen zijn. Ik zie nooit je gezicht, maar ik weet wie je bent.

Mijn spiegelbeeld
Een schaterlach
De verloren jeugd

Rozenblaadjes
Regenplas
- vroeger was het leuk -

En als ik ’s ochtends wakker wordt en merk dat ik er nog ben, terug in de werkelijkheid, de grote boze wereld, dan wil ik schreeuwen. De longen uit mijn lijf. Zo hard, dat de wind ophoudt met waaien, de zon niet langer schijnt, al het geluid verdwijnt. Om dan geruisloos weg te gaan.

Het keukenmes trilt in mijn bange handen. Het klettert tegen de grond. Ik staar naar mijn polsen, rood als rozen, denk ik nog. Ik heb de werkelijkheid verruild voor de zoetheid van mijn droom. De muziek houdt nooit meer op met spelen en eindelijk zie ik je gezicht.


-----------------------------------------------------------------------
Ik vind niet zo heel erg goed gelukt, maar k post um tog maar ff :P Geschreven toen ik té moe en té gestressed was :P
edit: de dood is gescrapt

Nice :) Goed geschreven!
Deze zin vind ik niet fijn... die eerste wie is naar mijn idee niet op zijn plaats, het past niet :o maar dat is heel persoonlijk natuurlijk.
Dit stukje loopt iets minder fijn. De eerste zin is nog niet af, maar loopt een paar zinnen verder door. Misschien dat je dat iets kan veranderen.

Verder: puik stukje! Ik kon het me allemaal heel goed voorstellen :)

dankje :)
die 'wie weet wie je bent' daar moet trouwens 'ik weet wie je bent' staan. Typfout :o zal ut ff veranderen en ook komma's bij dat andere stukje neerzetten ;)

Deze vind ik een jammerlijke toevoeging. Het is zo flauw. Als je hem weglaat blijft het einde echt een droom.

(en als ik de dood zijn gezicht zou zien, zou ik hem niet herkennen...)

Mee eens:) Ik zou dat gewoon weglaten.

Verder vind ik hem erg mooi, zeker in aanmerking genomen dat je zo moe en gestresst was toen je het schreef;)

mooi...
(is nu ff het enige dat ik kan zeggen)

Jezus, die eerste drie alinea's zijn zwaar herkenbaar voor me...

volgens mij heeft iedereen deze periodes wel eens, dat je denkt dat alles op jouw aankomt enzo :)

Nee hoor:o Ik ben wel perfectionistisch en snel gestresst, maar ik ga er niet bepaald vanuit dat men denkt dat ik alles doe. Dat verwachten mensen ook niet, ik doe in groepsverband namelijk meestal bar weinig:p

Ik heb het te vaak voor woorden:|.