In ziekte en besef
 

In ziekte en besef


En speelt de rode wijn
verstoppertje in m'n
bloed
de moed zonk al eerder
in mijner schoenen - ik hoef niet
sterk te zijn, voor wie zou
ik toch?
Zwartgestreepte zebratranen
lachen me uit en ik sla
mezelf in duizend stuk-
ken voor jou en voor ons
en alles, iedereen die ik
was geweest, mijn verleden
kent meer levens dan des
werelds heden want mijn
hoofd heeft nimmer
stilgestaan.

Psychologen lieten zachtjes weten
al lispelend, fluisterend, maak
vooral geen slapende honden
wakker, wat haar mankeert,
zetten haar losgeschroefd
en scheef gevijsd van onderste-
boven naar recht en denken
met de rug te keren problemen
als lichte liefdesverdrietjes
weggewist te hebben als
was haar geest blank.

maar zij is slechts gek en
wellust helpt daar niet aan
evenmin de betweter

Je maakt me bang.

De woorden... zolang ik maar niet aan de inhoud hoef te denken :) Maar mooi. En angstaanjagend.

Inderdaad wel "eng" gedicht, maar o zo mooi!

Mooi. Eng!
Het stoort mij een beetje bij dit gedicht dat je ineens midden in de zin stopt. Zo leest het niet lekker door. Mooie tekst, dat wel!

Bedankt voor de tips :)

je ineenhakking lijkt in je 2e strofe natuurlijker, maar dat wil niet zeggen dat het in de 1e niet past.

ik vind je gedicht heel sterk!

ja erg mooi!

wel zwakt het wat af na het begin

ja erg mooi! :)

En speelt de rode wijn
verstoppertje in m'n
bloed

Zwartgestreepte zebratranen

Wat een vondsten (y). De gehele tweede strofe is ook geweldig omdat deze zélf ook het onderwerp uitbeeld: de waanzin. Heel bijzonder dit, je zoekt echt naar extremen en bent heel erg met kunst bezig in je gedichten, niet alleen met het poëtische maar met een heleboel.

Je gedicht provoceert zelfs een beetje; het is angstaanjagend. Érg goed, één van je betere.

Oh, ik vond juist het bezinksel van de moed in het bloed zo geniaal :)

:cool:

Met dank aan JP Chenet ^^

Hmmm wat zou ik zeggen, ik hou niet van de stijl die je gebruikt, zinnen afbreken vind ik meestal ook niet zo fantastisch en soms heb je ze echt FOUT(!!) afgebroken, maar soms is het juist erg goed. Dat hij zo lang is staat me wel aan, maar soms heb ik het idee dat je net iets te lang door'dramt'.
"Zwartgestreepte zebratranen
lachen me uit en ik sla
mezelf in duizend stuk- "
Vind ik het mooiste stuk, vooral 'stuk-' vind ik fantastisch!
Maar zoals ik al heb gezegd, ik hou niet van deze stijl.

Ow barst, ik moet nu heeeel snel naar me les toe :eek:.

zwart gestreepte zebratranen....

Ja, het is origineel gevonden; maar ik vraag mijzelf dan af wat je voorstelling hierbij geweest is. Of was het gewoon een interessante woordkeuze, die op moest vallen? Dan nog is het je gelukt, maar ontbreekt de gedachten achter je woordkeuze. Dat zou ik jammer vinden!

Verder; (y)

Ooit al gehuild met niet waterproof mascara? ^^ Het waren eerst zebrawangen en ik sla de spiegel in stukken, maar opzich waren de tranen mooier en vond ik de spiegel nogal saai. Maar als je een spiegel in stukken slaat, doe je dat eigenlijk omdat je moeite hebt met jezelf, dus sla je jezelf in stukken :) En ook omdat die tranen en dat behuilde gezicht je dan zo lijkt uit te lachen en eigenlijk je zo voor lul zet.

En zit dus heel wat achter die zin, dacht dat je er dat wel zou uitvissen :).

Whaaa op die manier! Heel goed gevonden in dat geval (y)
Ennuh...sorry?! :bloos:

Mjah, ik dacht dat die best voorspelbaar was ^^ hihi. Maakt niet uit.
Dood aan hoofdpijn :s

Ik kan soms niet zover denken...;) Denken is bij mij een momentopname, ongestoord dichten en er later over nadenken....dat is mijn volgorde!

De laatste strofe. Prachtig.

Ja...ehm :bloos: ...wat wou je ermee zeggen?

Normaal gezien hou ik écht niet van je stijl maar dit gedicht is gewoon echt knap gevonden. De woordspelingen ed. zijn heel goed, de beelden die je gebruikt.

En speelt de rode wijn
verstoppertje in m'n
bloed

Zwartgestreepte zebratranen


Echt mooi... (y) Ben er stil maar ook weer bang van.....