Voor Riven
 

Ik spit even m'n computer door en bij deze dus wat dingen die naar mijn idee niet zo geslaagd zijn.

Doe het niet voor mij, dageraad

Daag me niet uit, deze dag
en ik raad je aan niet te praten
over liefde en weet-ik-wat.

Deze bleek immers gelogen,
een verdorven sprookje
uit die “goede oude tijd”,
dat aanhang heeft verworven.

En ook zonsopgang hoef ik niet,
onder gaat immers ook zij.
Je kan zo mooi stralen als je wilt
en misschien werkt het.

Maar doe het liever niet voor mij.

Ik mis je niet

Weerspiegeling van ons in ’t sterlicht,
dat zo-waar niet bleek te zijn,
maar in ’t nat van wat ’t ook was,
scheen ik alleen, vervormd zo klein.

Je mag erbij, maar liever niet te veel,
’t is wel mooi zoals het is,
want al val jij buiten het zicht,
ik heb niet het gevoel dat ik wat mis.


Boek uit vroeger tijden

Vervaag mij tot ik niets meer ben dan jij,
net zo ongelezen, ongeschreven zelfs
een wirwar van gedachten in de lucht,
over jou, mij en wat jij erover zei.

Verdaag mij tot vroegere, verleden tijden,
voordat ik ons zomaar ontbond,
opdat jij mij zonder geschreven excuses,
zonder pardon kunt vermijden.

Ja, verlaag je vooral tot mijn stand,
belaag mij met messcherpe letters,
die het gezegde wreed ontkrachten.
Het blijkt hier oog om tand.


Voet voor voet achteruit

Rennen voor jou zou ik, harder nog dan
ik wou dat mijn voeten niet steeds zo-
maar de aarde onder me vandaan schopten.

Voet voor voet werd teen voor teen
en zelfs dat liep ten einde toen ik viel en zach(t)
bij ’t punt waar ik m’n schoenen verloren was.

Niet gek

Maak vooral vandaag mijn dag niet
wakker, word ik misschien wel
niet vandaag, maar wanneer
morgen de mensen praten
over ziekte, in mijn hoofd,
misschien dat zij dan gelooft,
ik ben niet enkel gek of zo-
iets wat anders.

Oeh... nu word ik natuurlijk verplicht een oordeel te vellen :).

Dank en gun me tijd :).

Ik verplicht je niet hoor :)

Ik verplicht mezelf :o

De laatste 2 (Voet voor voet achteruit en niet gek) spreken me het meeste aan, deze vind ik veel persoonlijker geschreven en veel eerlijker dan de rest. Ik zie nog steeds eenzelfde taalgebruik, maar dit is al niet zo massief als de rest. Ik zie niet zo bijster veel verschil met de stijl die je normaal post, dus ik denk dat je hier ook mogelijkheden in hebt.

Eva is buh, krijg je dit soort dingen:

Ik zou vandaag de wereld best eens een keer
gewoon hard willen trappen, en dan fijn
pijn hebben aan mn linker grote teen,
gewoon voor het gevoel, om-
dat alles nog beter is dan dit.




Of gewoon eens schreeuwen en kijk-
en zien hoe jij dan terugblikt naar mij.
Misschien zelfs iets breken, gooi-een
beker naar muur en zien of ‘ie stuitert
op en neer of toch maar liever niet.
Gewoon op de grond blijven liggen
en doen alsof is soms ook fijn.

:D.

Alleen vind ik de streepjes hier ongepast, je zou best een relaas mogen doen zonder die dingen, het afbreken voegt hier niets toe, integendeel, je schop-tegen-de-wereld-actie stokt er zelfs door.

Maar deze vind ik wel heel venijnig leuk, niet mooi, maar geniepig bijna, zo'n gevoel dat we allemaal wel eens hebben, het land aan jezelf, de wereld, alles om je heen en daar tegeenaan willen schoppen terwijl we het uiteindelijk toch maar altijd niet doen.

(Het kan trouwens wel eens opluchten als je het doet, maar kijk dan uit met welke dingen je gooit, ik heb in het verleden al eens lichtelijk onmisbare dingen kapot geschopt, een vriend van mij heeft zo een limited edition van een David Bowie plaat in 2en getrapt dus... Leg een oud servies aan ofzo :D)

Waarom post je dit soort gedichten nooit? Ik vind ze leuk, er straalt echt een gevoel uit, veel meer dan bij sommige van je andere gedichten.
Gewoon kort, met een boodschap. Ik vind ze leuk :)

Ik kan het alleen maar met Riven en Thoughtful eens zijn. Dit vind ik vele malen leuker.