Sam
 

Voor Mandy


Sam

Laat mij maar in het maanlicht staan,
op mijn slippers in de sneeuw
en jou in mijn linkerhand.
De huizen hebben ons toch verlaten
en de wereld is al half vergaan.
Met jongheid eindigt je demileven,
ook al bestaat de jeugd niet
voor jou, mijn lieve vriend.
Laat mij maar winterwezen
en mijn bevroren gedachten gaan.

De Wilgen, 26 januari 2005

Vooral het begin vind ik erg sterk en ik kan me precies inleven: ik zie het beeld helemaal voor me.
Ook je rijm staan - vergaan - bestaan vind ik goed, en zo ook de halfrijm van demileven - winterwezen .
Maar het einde vind ik iets minder, waarschijnlijk omdat de laatste zin (naar mijn gevoel) net één lettergreep te lang is.

Bedankt voor je reactie. :) Ik ben vrij lang aan het worstelen geweest met het einde, heb zinnen toegevoegd en weer geschrapt, woorden verplaatst en dergelijke en was er nog niet helemaal tevreden mee. En ik vind dat je gelijk hebt dus heb ik het einde veranderd. Hierdoor verandert de betekenis van het gedicht ook, maar eigenlijk is dat alleen maar beter.

Chandis, ik sta er zelf ook wel eens van te kijken. Bedankt. :)

Ik ben benieuwd of het gegeven dat Sam onze hond is, jullie opinie of interpretatie van dit gedicht verandert.

Het zorgt er in ieder geval voor dat ik het nu kan plaatsen :)

en trouwens, aan bescheidenheid ontbreekt het je niet of wel, al moet gezegd worden dat het een lief gedichtje is. xD

Dat tweede was ook mijn gedachte. :p Met de rest ben ik het ook wel eens, fijn gedicht :)

ja erg mooi!

heb het orginele einde niet gezien, maar vind het zo erg goed kloppen, vond het wel grappig als het geen hond was (vind het een best mooie meisjesnaam), maar nu het wel een hond is klopt het ook heel goed maar op een heel andere manier

ja super mooi

maar dat zijn ze tot nu toe eigenlijk allemaal wel geweest

Groeten

Halogeen, ik mag graag eerlijk zijn. ;)

Thoughtful, bedankt.

audio bully, ook erg bedankt voor je commentaar. Ik ben erg blij dat je ook dit gedicht mooi vindt.

Hm, dit is echt mooi in de oprechte betekenis van mooi: het ontroerd me, de toon is ook heel droevig. 'Sam' is een prachtige titel, 'mijn lieve vriend' is heel aandoenlijk en de vorm leent zich perfect voor dit gedicht.

Ik moest wel even zoeken naar het ritme, dat komt omdat er niet echt duidelijk een metrum aanwezig is: de letters 'kabbelen' gewoon rustig voort (y).

ontroert me? >.>

In ieder geval, dat was ik nog vergeten te zeggen: Ik vind het gedicht ook mooi, maar vooral omdat ik nu weet dat het over je hond gaat en je het zo treffend weet te beschrijven.

Ben altijd al fan geweest van je gedichten en blijf het ook. Ze zijn altijd zo rustig.....rustgevend. Love it...Post eens wat meer zou ik zeggen ;)

*nerwen elensar, ontzettend bedankt. Je bent trouwens de eerste die zich letterlijk een 'fan' van mijn gedichten noemt... Dit soort reacties doet me erg goed; zie voor mijn laatste gedicht dit topic.