gedicht zonder echte titel
 

Hallo, ik ben nieuw hier, en ik heb net iets geschreven waar ikzelf vrij vrolijk van werd. Als jullie dat ook worden ben ik helemaal blij;

Hoe kan men in deze wereld vol onrecht nog gelukkig zijn?

Aan onrecht in de wereld
zijn al vele pennen verspild
Theorieën, anekdotes, wetsvoorstellen,
Door de een het liefst verworpen,
Door de ander juist gewild.

Waarom altijd blijven hangen in het realistische,
Terwijl er zo veel mooiers is.
Bedenk je dat, zonder je te verplaatsen,
Men zich elders kan bevinden,
Waar het surrealisme heerst.

Geef mij andere beelden,
Het klinkt misschien wat raar,
Maar had ik nu potlood en papier,
Dan tekende ik een kreeft en een paling,
Als dansend paar.

Ik zie schildpadden met valkenvleugels,
Een dikke baby met een biggensnuit,
Een olifant in blauwe smoking,
Heftig in discussie met een giraffe die fluit,
En een potvis op klompen, die voorbij rent zonder geluid.

Zijn er dingen die mij doen wanhopen,
Die mij gek maken van verdriet,
Dan zal ik ze in mijn wereld vervormen
Zodat niemand ze meer anders ziet.

Is dit een antwoord,
Of heb ik het verkeerd begrepen?
In ieder geval wilde ik dit even met je delen,
Dan ga ik nu met de laatst overgebleven dinosaurus spelen.

dit hoort op Dansen op Papier, eigenlijk.
Daar zal het ook wel naartoe verplaatst worden straks... ;)

Pinkpopje,

Je weet al dat ik haast literair verliefd word van je gedicht.

Ik vind het strak, fris en origineel geschreven, overgoten met een 'Dali'-sausje.

Het is zelfs zo dat ik geen enkel puntje van kritiek kan bedenken, en dat is wel een unicum..


Dit voorspelt veel literair goeds :cool:

Kus!

Thiska, als in mijn beste dinnie, pinkenpopje Thiska? :D
Vet gaaf gedicht iig.

Oh, dat was nog eens leuk Snoesje, wij voelen elkaar via de computer zelfs aan! :D Iig, kusje! Want die houden we er, uiteraard, in. Zo, en nu ga ik weg van dit verdomde instituut en ga ik naar Pinkenpopje.

Vast en zeker. :)
Letteren ---> DoP

Aan onrecht in de wereld
zijn al vele pennen verspild
Theorieën, anekdotes, wetsvoorstellen,
Door de een het liefst verworpen,
Door de ander juist gewild.

Waarom altijd blijven hangen in het realistische,
Terwijl er zo veel mooiers is.
Bedenk je dat, zonder je te verplaatsen,
Men zich elders kan bevinden,
Waar het surrealisme heerst.

Geef mij andere beelden,
Het klinkt misschien wat raar,
Maar had ik nu potlood en papier,
Dan tekende ik een kreeft en een paling,
Als dansend paar.

Ik zie schildpadden met valkenvleugels,
Een dikke baby met een biggensnuit,
Een olifant in blauwe smoking,
Heftig in discussie met een giraffe die fluit,
En een potvis op klompen, die voorbij rent zonder geluid.

Zijn er dingen die mij doen wanhopen,
Die mij gek maken van verdriet,
Dan zal ik ze in mijn wereld vervormen
Zodat niemand ze meer anders ziet.

Is dit een antwoord,
Of heb ik het verkeerd begrepen?
In ieder geval wilde ik dit even met je delen,
Dan ga ik nu met de laatst overgebleven dinosaurus spelen.

***

je gedicht klinkt me wat gerijmd in de oren, de schuingedrukte stukjes springen daaruit. je begint goed, met aan onrecht in de wereld - zijn al vele pennen verspild. ik denk verder ook dat je idee voor je gedicht niet slecht is. vooral je 1e strofe, en eigenlijk ook de 2e zijn zeker goed. daarna daal je terug op een 'kinds' niveau als ik het zo zeggen mag. dan doel ik niet op de voorbeelden die je geeft over olifanten in blauw smoking, maar op je gerijmdheid en verhalendheid. bij die potvis op klompen, dat is bijv. best een leuk beeld. maar waarom moet je er dan weer zo achter aan rijmen :(?
je 6e strofe springt er ook weer uit. het begint wat serieuzer. Zodat niemand ze meer anders ziet., las ik eigenlijk als 'zodat niemand ze anders meer ziet'. je begin is wel goed.
en je laatste gedeelte natuurlijk. de 1e 2 regels zijn iig goed ;).

ik zou zeggen, maak er wat van :cool:.

Dankjewel mijn liefste actionman en sneeuwmijntje, de twee lieven der lieven!

Danku, zwart-wit :)
het was ook niet echt mijn bedoeling om een regelmatig ritme er in te krijgen, maar wel om een beetje te rijmen. Het is een nogal impulsief geschreven gedicht als antwoord op een vraag die mij werd gesteld.
Ik waardeer het als men kritisch is, je hebt op bepaalde punten ook wel gelijk, alleen van de zin *Zodat niemand ze meer anders ziet* ben ik me bewust dat dat verwarring op kan brengen, maar dat vind ik eigenlijk wel leuk, want klopt wel gewoon:).

Ik zou eigenlijk stoppen na
"zodat niemand ze meer anders ziet." Gewoon de laatste strofe weglaten dus, ik was erg verbaasd dat die er nog achter aan kwam, voor mijn gevoel was het al afgelopen. Ik vond dit juist zo'n pakkende slotzin, de laatste strofe komt imo te zwak over in vergelijking met de rest van je gedicht, dat ik erg leuk vind!

Je hebt volkomen gelijk:) Maar omdat het echt een antwoord moest zijn op een vraag heb ik dat er achteraan geplakt, als een soort van toevoeging. Eerst vond ik het heel leuk, maar bij nader inzien is het inderdaad een beetje overbodig.

het was ook niet bedoelt als iets negatiefs, zelfs niet als iets positiefs, maar zomaar een opmerking ;).
en ik ben het dan ook met je eens, dat het, zoals je het nu hebt staan beter is.