Atlas.
 

My toes move, shuffle through the leaves
as I attempt to stand up straight.
And though I have no world to carry,
my legs move trembling due to weight.

To all who are watching I cry out loud:
'This punishment, I can't abide!
Your glances sting into my now-crooked back -
not much longer, I would have died!'

It seems the trees, they step aside
so I won't touch them as I glide
my final way to the underground.

My last words sound, addressing all the beholders:
'I carry no world, but weight of death on my shoulders.'


CSN en het Engels. Ach ja. Het is eens wat anders.

Ik stap speciaal voor jou even van mijn principe af om niet op engelse gedichten te reageren :o
(Ik houd teveel van Nederlands :o)
Wel moeilijk om hier iets over te zeggen hoor, ik moet het even laten doordringen. Ik kan wel vast zeggen dat ik het ritme heel fijn vind, en
To all who are watching I cry out loud:
'This punishment, I can't abide!
Your glances sting into my now-crooked back -
not much longer, I would have died!'
erg mooi, dramatisch :)

Bedankt voor het reageren :). Ik houd ook erg van het Nederlands. Al tijden schrijf ik dan ook alleen in deze taal. Maar dichten in het Engels vind ik toch wel een uitdaging, en soms denk ik in het Engels: vandaar.

Oeh gaaf, je engelse gedichten zijn ook al mooi, net zoals je nederlandse. Heerlijk non-standaard. Zelfs in het engels speel je met woorden, tof gedaan dus!

Sluit ik me bij aan :)

It seems the trees --> dit vidn ik een beetje een vreemde zin.

Verder is het leuk om te zien dat je het engels goed beheerst. 'crooked back' is leuk, ik zou alleen nog wel een spatie ervoor zetten. Je gedicht is meteen een stuk verhalender geworden, wat grappig is om te zien.