Betoverende woorden
 

Betoverende woorden


Ik hou niet van mensen die zich anders voordoen dan ze zijn, ik hou niet van leugens en ik hou niet van mensen waar ik geen hoogte van kan krijgen. Maar deze keer was het anders.

Vanuit mijn ooghoeken zag ik hem zitten. Een lege kruk stond uitnodigend naast hem en zonder er ook maar een moment over na te denken stapte ik op hem af, met alle gevolgen van dien. Een beetje onzeker ging ik zitten. Ik had geluk, deze avond vloeiden de woorden uit mijn mond. In tegenstelling tot vele andere avonden. Hoe langer ik met hem praatte hoe gelukkiger en gemakkelijker ik me ging voelen. En het gesprek werd als maar diepzinniger. Zo zag ik dat tenminste. Voor mij zeiden de woorden uit zijn mond zo ontzettend veel. Onbewust kwamen gedachtes mijn hoofd binnenstromen . Herinneringen uit mijn leven die ik graag opnieuw zou beleven. Ook herinneringen die beter diep weggestopt hadden kunnen blijven. Ik luisterde aandachtig naar de woordenstroom uit zijn mond en verbaasde me erover hoe hij naar mensen keek. Zo wou ik ook kunnen kijken. Zo zou ik ook graag mensen zien. Hij leek mensen door te hebben. Te begrijpen. Maar wat zo geloofwaardig lijkt, zou zo maar een illusie kunnen zijn. Hij genoot ervan dat ik geen hoogte van hem kreeg. Hij genoot ervan dat anderen geen hoogte van hem konden krijgen. Ik kon het niet hebben dat ik niet kon kijken zoals hij bleek te kijken. Maar bleef luisteren naar wat hij zei.


Ik kwam mezelf tegen in zijn woorden
Wat hij zei geloofde ik.
Zijn woorden klonken als een melodie in mijn oren.


Ik kreeg steeds meer respect voor deze jongen. Hoe hij zich die avond voordeed was prachtig, wie hij echt is weet ik niet. Hij is in ieder geval iemand en staat ergens voor. Dat was wat ik zo in hem waardeerde.

De avond kwam ten einde. Lichtelijk duizelig liep ik weg. Misschien was het de wijn, misschien waren het zijn woorden die mij deden zweven naar een wereld van geluk.

Mooi:)

Het verhaal op zich is misschien niet echt sterk (ik bedoel: wat gebeurt er nu helemaal?), maar het leest prettig en het is.. Gewoon, het is mooi:p

Ik zou alleen die zin tussen haakjes anders doen, maar ik heb gewoon een hekel aan haakjes;)

hm ik wil een soort gevoel duidelijk maken .. maar het komt er niet sterk uit .. over die haakjes zal ik eens nadenken... het wordt misschien een verhaal voor de schoolkrant.

Mja, dat gevoel wordt denk ik toch wel redelijk duidelijk, hoor:)

Je zou ervan kunnen maken: Tenminste, dat was hoe ik het zag. Of zoiets;)

Dit vind ik niet mooi. Ik weet dat deze aanloop nodig is voor de rest van het verhaal, maar toch. Misschien dat je dat op een andere manier kan doen?

Verder vind ik het een mooi stukje tekst, en ik denk dat ik begrijp welk gevoel je probeert te beschrijven, maar toch is er iets wat ik niet mooi vind, en ik zou je niet zo snel kunnen zeggen wat dat is! Vreemd eigenlijk... :)

hm maar vinden jullie het wel goed genoeg voor in de schoolkrant of is er nog iets wat ik beter nog anders kan doen? advies kan ik namelijk altijd goed gebruiken ;)

liefs

Tjah, dan hangt het er heel erg vanaf op wat voor school je zit en hoe goed de rest is :p
Maar ik gok dat het wel plaatsbaar is, het leest goed, het is ook iets wat je uitleest. :) Je kan het allicht proberen!

Ik zit gewoon op een middelbare school met vmbo havo en vwo. Niet een opleiding nederlands ofzo.

Lever het dan in, en zie wat er van komt :)

Ik vind het best wel vet:), het leest makkelijk en is leuk.

Ik vind alleen de eerste en de een-na-laatste alinea wat minder.

Best mooi, zeker goed voor een schoolkrantje. Werk alleen wel inderdaad de haakjes weg.

de haakjes zijn weggewerkt !! het staat ook mooier zonder haakjes !! ik denk dat ik hem er wel in laat plaatsen :)

Het is mooi. Ik heb het niet met haakjes gezien, dus daar kan ik niet over oordelen. Het is mooi beschreven. Dromerig, toch helder. (y)

Het klinkt wel ok, al snap ik de clue niet zo. Deed hij zich nou wel of niet anders voor dan hij was? En het is niet 'wou' maar wilde ;)