Onvoltooide verlangens
 

Naar krakend verse sneeuw
's ochtends om een uur of zeven
Verlangen naar schaatsen in de avond
als de lichtjes aan zijn en de muziek.

Maar waarheid blijft pijn en liefde
is er enkel voor zij die het verdienen
En zij met haar stralend zilv'ren hart
ik lachte om hun liefde maar grienen
- deed ik ook -

Ik wilde dansen, springen!
en het liefst de hele wereld rond
Liep op mijn tenen in mijn spitzen,
alsof withete pijn voor mij niet bestond.

Nu restten enkel de lage tonen nog
de dans ontsprong aan mij - zoals dat heet -
En ik - zij, die zich vastklampt aan het verleden
kreeg mijn verlangens niet voor het geven

van mijn leven.

krakend verse sneeuw, dat heb ik laatst al eens gelezen in een ander gedicht

Och, dat was trouwens krakend witte sneeuw.. Maar die woorden betekenen voor mij dus een beetje het 'happy' feeling ;)

:bloos: ohwja, vergeef mij mijn fout. :bloos:

De eerste twee strofe vind ik echt goed beginnen, maar de laatste zijne een beetje een turn-off. Misschien had ik het liever een andere kant op zien gaan. Wat ook meespeelt is dat voor mij het beeld in de laatste 2 strofen niet meer zo helder is en prikkelend.

Sluit me aan bij Halogeen. De laatste 2 strofes zijn veel minder terwijl de 1e twee eigenlijk goed zijn. Heel beeldend, kon het me perfect voorstellen en het gevoel ervan wordt ook heel mooi overgedragen. De laatste 2 strofes geven mij het gevoel dat je niet goed wist hoe je verder moest na de 1e 2.

Maar heb jij, of hebben jullie, dan een idee om dat anders te doen? Wat is er precies minder aan de laatste 2 strofes?

Ze komen naar mijn gevoel nogal geforceerd over. De 1e 2 zijn zo natuurlijk, spontaan, vlot geschreven. Je zou misschien de 2 laatste strofes gewoon kunnen schrappen en herbeginnen vanuit de 1e 2. Maar ik kan je geen tips geven hoe je het zou moeten doen want dan zou ik je gedicht te veel moeten herschrijven en jij bent de maker van dit gedicht.

Oke. Ik heb er nu dit van gemaakt:

Naar krakend verse sneeuw
's ochtends om een uur of zeven
Verlangen naar schaatsen in de avond
als de lichtjes aan zijn en de muziek.

Maar waarheid blijft pijn en liefde
is er enkel voor zij die het verdienen
En zij met haar stralend zilv'ren hart
ik lachte om hun liefde maar grienen
- deed ik ook -

Ik wilde dansen, springen!
en het liefst de hele wereld rond
Liep op mijn tenen in mijn spitzen,
alsof withete pijn voor mij niet bestond.

Nu restten enkel de lage tonen nog
de dans ontsprong aan mij - zoals dat heet -
En ik - zij, die zich vastklampt aan het verleden
kreeg mijn verlangens niet voor het geven

van mijn leven.

Wat gehusseld met de alinea's, de boodschap is nu denk ik wel wat anders. Maar niet heel erg, ik vind hem zelf zo wel iets beter.

Vind het veel beter :)

Het moet nu resten met 1 t zijn. Restten is verleden tijd, als je het over nu hebt, kan dat natuurlijk niet ^^.

Ok, shame on me :o