Mijn bagage en de inokok
 

Verlaten in een witte, wereldse woestijn.
Verschroeiende kou, kil tot op het bot.
Zijn levensloze lichaam staat te zijn,
een lichaam van ijs, als dat van mijn God

Hij zwaait, met zijn krakende handen,
roept iemand om hem te redden van mij.
Zijn rijzige gestalte, als ijzig witte tanden,
een mond, een hap met sneeuw, en jij.

De eenzaamheid wordt snel weggezwaaid.
Ik sta met twee koffers vol witheet zand.
Ik zwaai snel terug, het zand weggewaaid
tot witte spiegels, zodat Hij niet verbrandt.

Nog steeds wuift de witte pop, al vele eeuwen.
Opgetrokken uit mij en eenzaam om het even.
Inokok, voor jouw blijft het eeuwig sneeuwen,
maar de komende zomer eindigt Jouw lange leven.



Losjes gebaseerd op de ideeen die in mijn hoofd zaten toen ik Twee Koffers Vol had gelezen, en een poging mijn writersblock te doorbreken. Hij is wat traditioneel, maar ik hoop dat jullie het wat vinden :)

Je woordgebruik is erg mooi, maar ik zou proberen nog wat aan het metrum te doen. Ik vond namelijk dat dat hier en daar haperde.

Carl Friedman is een geweldig schrijfster :).

Vind het ook een mooi woordgebruik. Zeker die woestijn versus sneeuw is goed gevonden. Het zijn echt de 2 uitersten die je daar aanhaalt. Goed gevonden. Alleen begrijp ik je gedicht niet echt goed. Heb het nu al verschillende keren gelezen en (misschien is het door de kater in m'n kop) maar geraak er echt niet aan uit.
Is het nodig dat je het boek gelezen hebt om het gedicht te begrijpen?

Niet echt, maar het is wel handig om te weten dat een Inokok een pop van sneeuw is die door de Eskimo's worden gemaakt als ze gaan reizen door de sneeuwvlakten. In de eerste plaats voor orientatie in de eindeloze witte zooi, maar ook zodat het lijkt alsof er nog iemand is en de eenzaamheid een beetje verdreven wordt.

mooi. ik ken het boek verder niet, maar toch.
je gebruikt mooie beelden, krakende handen bijvoorbeeld. in je 1e strofe zat ik bij de laatste regel net even te denken of dat nou mooi of juist niet mooi was, je toevoeging als dat van mijn god. ik denk dat het wel heel goed is, ook het beeld wat je later terughaalt met tot witte spiegels, zodat hij niet verbrandt. mooi!
ook je herhaling van zwaaien is ook mooi, het treft, ik zwaai snel terug. verder vind ik het opgetrokken uit mij en eenzaam om het even erg mooi gevonden. je einde vind ik wat minder, je laatste regel net iets te lang, mss ook te cliche.
al met al zeker traditioneel –wat je zelf zei-, maar inhoudelijk toch zeker de moeite waard!

Nu versta ik het :) Bedankt voor je uitleg, het maakt heel wat duidelijker!