School.
 

Uhm. Ik weet nie echt hoe ik moet beginnen. Waar ik moet beginnen. En of t wel nut heeft dat ik t hier neer gooi.
Waarschijnlijk niet. Maar ik moet t ff kwijt.

Ik weet echt niet meer wa ik met school aan moet.
Naja als ik er aan trug denk, is school echt lange nie zo erg als stage.
Ik ben nog maar een week aan het stage lopen *heb nou een weekje vakantie* en ik zie t nou al nie meer zitten.
Ik loop stage op een kinderdagverblijf *KDV* en ik dacht echt dat ik dat wou. En ja ik wil t nog steeds wel, ik vind t super om met kinderen om te gaan, ze zijn leuk en lief en eerlijk.
Maar ondertussen... Ik word gwoon zo schijtziek van al da gezeik en gezever dr om heen. Steeds maar zo druk bezig zijn met die kinderen met zo'n fokking druk schema. En lange dagen. Da hou ik nie vol, daar heb ik geen energie voor.
En dan moet ik volgende week óók nog opdrachten erbij maken.
En dat zijn echt geen kleine opdrachten. En die moet ik 19 maken in een half jaar. Elke week 1. Als da lukt heb ik nog 2 weken om alles af te maken etc.
Maar ik weet t nie. Of t lukt, of ik t wel trek..
Als ik eraan denk, schiet ik al in de stress en staan de tranen in no time in me ogen.
Ik weet nie of ik dit er voor over heb.
Sinds stage gaat t weer slechter met me.
Maja.. Ik kan wel stoppen, maar wat moet ik dan ?
En dan heb ik anderhalf jaar voor nix zitten stressen enzo..

Ik weet nie wa ik moet doen..
Iemand misschien ideeen, tips ?

Bvd.

Ik zou je niet teveel focussen op wat je nog moet doen maar toch proberen iedere week zo'n opdracht te doen en je verder laten leiden door het werk opzich want dat vind je wel leuk en dat is ook het werk wat je later dan waarschijnlijk gaat doen, dan zit je niet (of iig minder) met die opdrachten. Dat is iets waar je nu even doorheen moet. Ik denk ook dat je moet wennen aan de lange dagen, dat had ik zelf ook toen ik ging studeren en ineens iedere dag van acht tot half vijf les had en als je dan thuis komt ligt het huishouden ook nog op je te wachten en moet je ook nog koken enzo. Dat went allemaal wel. Het belangrijkste is denk ik dat je het werk opzich leuk vind en dat zit volgens mij wel goed.

ik kan het me wel voorstellen, maar de enige andere oplossingen zijn zwerverschap, er een eind aan maken, of proberen rijk te worden. die laatste is nogal moeilijk, die eerste twee niet zo aantrekkelijk. op een bepaald moment in je leven moet je denk ik een keuze maken en dan kan dat een heel belangrijke keuze woredn.

Ik kan je geen raad geven, omdat ik in hetzelfde bootje zit, behalve dat ik (thank god) geen stage hoef te lopen.
Het is ook niet echt dat ik in de stress zit, het is meer dat de mensen om me heen niet willen inzien dat het me ook bij deze zoveelste poging om school af te maken, niet gaat lukken. Ik ben gewoon op. Ik heb elke week wel weer een andere lichamelijke blessure, simpelweg omdat de spanning op mijn lijf slaat.

Ik weet het dus ook niet.

Ik begrijp wat je bedoeld...en als ik jou was zou ik het iig op school en het liefst ook op je stage bespreken. Misschien is er de mogelijkheid om het wat meer te spreiden of iig een beetje anders in te delen.

En wat betreft de opdrachten: gewoon beginnen, dan zie je vanzelf wel of je het redt of niet, zonder te beginnen doe je dat iig niet. En proberen niet van te voren te gaan lopen stressen, daar heb je niets aan (ik weet dat het niet zo simpel is, maar toch). Ik weet niet wat voor opdrachten het zijn, maar misschien zijn er wel een paar opdrachten die erg meevallen of die heel leuk zijn of die je kunt combineren of wat dan ook, probeer ze goed te plannen, bv. een hele grote/moeilijke en dan een makkelijke/leuke ofzo. En misschien kun je het wel zo plannen dat je qua planning iets eerder klaar bent dan noodzakelijk is, dan heb je nog een uitloopmogelijkheid mocht dat nodig zijn, zelf vind ik dat altijd wel een prettig idee.

En als je thuis komt na een drukke en vermoeiende dag, ga dan eerst iets leuks en ontspannends doen voor je bv. aan je huiswerk gaat. En/of probeer ook op je stage rustmomenten in te bouwen, dat is voor de kinderen ook niet slecht.

Bedankt voor jullie reacties.

Ik probeer me nie zo druk te maken maar ik kan moeilijk om de stress en de druk heen.
Ik wil het allemaal wel proberen, om da papiertje te halen, maar ik ben bang dat het dalijk n keer fout gaat.
En áls ik me diploma haal, wat dan ?
Ik bedoel, dr is weinig werk in de kinderopvang en áls ik dan werk kan vinden is t nog de vraag of ik t wel uit houdt daar en of ik t wel zo leuk vind als ik dacht..
Ik ben bang van niet..

Kga maar proberen te genieten van me beetje vakantie da ik nog heb en ik zie wel...
Ik probeer t.

Probeer dan te leren omgaan met die stress en die druk...daar zul je later ook veel aan hebben.

Alles kan fout gaan, als je om die reden iets niet wil doen, dan kan je bijna niets meer doen. En als je probeert heb je ook de kans dat het goed gaat. Wat je na dat diploma gaat/kunt/wilt doen, dat zie je dan wel weer, toch? Zo denk ik iig...dat diploma is altijd handig, zonder een diploma kom je tegenwoordig niet meer zo ver.

Mja.. daar ben ik al een paar jaar mee bezig. Maar t wil nie echt.

En ja..
Ik móet t proberen.. Ik weet t.
Hmpf.

Je bent nog maar een week bezig. In het begin moet je nog aan alles wennen: je kent de dagelijkse gang van zaken nog niet, hebt nog geen bijzondere band met de kinderen en je bent nog erg bezig met alles wat 'moet'. Op een gegeven moment wordt het veel meer een vaste routine en heb je ook veel minder last van die tijdsdruk. Wat dat betreft zou ik het dus ook proberen vol te houden en kijken hoe je er over een aantal weken over denkt.
En lange dagen zijn zwaar ja, maar ook daar wen je aan. Ga wel op tijd naar bed en probeer jezelf af en toe te verwennen om het vol te houden.

Mja...

Dank je voor je reactie.

Dat is zonder meer waar. Ik herinner me mijn eerste week werken in de zomervakantie bij een hotel nog wel, een paar jaar terug. Ik dacht echt dat ik eronder door zou gaan... maar het wende, ik wende eraan, en uiteindelijk viel het allemaal nog wel mee.
En dat is het gewoon: omdat je eraan went, vroeger of later, zal het steeds makkelijker afgaan.

precies. Bij mijn baantje moest ik 10 uur werken: van 8 tot 18. Ik vond dat echt extreem lang en was de eerste keren afgepijgerd. Maar het ging steeds beter. In het begin had ik ook in m'n hoofd 'och jee, ik moet dit nog doen en dat nog doen. En straks ook nog daar heen en...'. Maar op een gegeven moment doe je alles vanzelf en besef je helemaal niet dat je met hetzelfde schema bezig bent als waar je vroeger van in de stress schoot.

Neemt niet weg dat het heel vervelend is in het begin en dat de teleurstelling ook groot kan zijn als je je op iets leuks had verheugd.