En we waren samen.
 

Weet je nog?
____Dat je toen die bloem plukte
____- een witte zeker - en je zette hem in mijn haar,
__in de war
____gewaaid door de wind
die jouw pet plots naar 't water joeg.

Ik sprong op
__en greep
____mijn kans om
__met die pet wat
____van jouw liefde
__terug
____te geven.

En ik las de mooie waarheid
__in jouw ogen, zag ik die bloem,
legde het boek weg en
__plaatste hem terug op jouw hoofd,
terwijl jij een takje
__uit mijn haar plukte.


Sorry voor het kunstige groen, maar het lukte me anders even niet :o En ik was nu juist een beetje met de vorm aan het spelen. Voegt dat nog iets toe, of kan ik me beter weer meer op de inhoud richten?

Dit vind ik een mooi gedicht, qua inhoud en qua vorm. Ik vind dat je het mooi verwoord heb en ik de vorm vind ik persoonlijk mooi! (y)

Mijn eerste indruk is dat het erg rommelig is, maar als ik het dan beter bekijk is het wel mooi gedaan zo!! Het gaat in dit gedicht vooral om de vorm, verder gaat het niet over zoveel lijkt mij, en dat vind ik dan wel weer jammer.

In de laatste strofe staat : 'plaatste hem terug op jouw hoofd'
de verwijzing 'hem' klopt niet helemaal, want zo is het niet duidelijk waarnaar het verwijst. Ik snap natuurlijk wel dat je de pet bedoelt, maar zoals het er nu staat bedoel je het boek (vat je hem ;) ?)

Ik vind het erg aangenaam, de vorm. Maar de inhoud/het beeld die mist wel 't een en 't ander ja. Eenheid, denk ik. Een pet, een boek, een bloem :confused: :)

De 'hem' waar nijs het over heet deed mij ook aan het boek denken. "..en plaatste het boek terug op jouw hoofd". Wel grappig :D

"in jouw ogen, zag ik die bloem"
:cool:

Jij hebt altijd van die lekker originele gedichten, vooral qua vorm:)
Ik vind hem best leuk :)

wat moet ik hier nu weer van denken :o.

je kunstig neergezette vorm spreekt mij niet meer of minder aan, mss verschilt dat per iemand.
ik ben helemaal fan van kleine details, vandaar ook dat ik je tussenvoegsel een witte zeker totaal op z'n plaats vind.
net als op het laatst, het takje dat hij uit je haar plukte. mooie details, zeker wel. waar slaat dat boek op? je schept een ruimte, die mij persoonlijk net niet wenselijk lijkt.
verder denk ik dat je goede beelden schept, het valt goed voor te stellen iig ;).

Bedankt voor de reacties :)

Nee, ik heb niet zo heel veel aandacht besteed aan de inhoud, ook een beetje omdat ik gewoon een simpel gedichtje wilde schrijven. Dat paste nu eenmaal bij het beeld dat ik in mijn hoofd had.
En =zwart wit=, in mijn hoofd zat nu eenmaal ook een boek, daarbij was het trouwens ook een toespeling op 'ik las de mooie waarheid in jouw ogen'.
O ja, en ik weet wel dat die 'hem' nu naar het boek verwijst, dat stond er niet helemaal expres zo, maar ik heb het maar gewoon zo gelaten :o

Met die pet, bloem ed. vind ik nu juist de leuke fragmentarischheid die je krijgt door een indruk te verwoorden. Van die kleine dingen die je meemaakte en die noemt in een gedicht. Ook heb je met die woorden leuk gespeeld m.b.t. de vorm: het gedicht springt/leeft echt. Het is levendig en vrolijk. Ik hoop dat dat ook de boodschap was die je over wilde brengen. Vooral dit stukje vind ik goed:

__in de war
____gewaaid door de wind

Als je hier meer mee wilt, dan is het topic over Paul van Ostaijen echt iets voor jou ^^