De jongen en het oogpotlood
 

Het meisje in de spiegel keek hem recht aan. Ze was niet echt knap, maar toch wel aantrekkelijk met haar grote ogen en de zomersproetjes op haar wipneusje. Haar bruine krullen leken een eigen leven te leiden. Voorzichtig glimlachte hij en het meisje glimlachte onmiddellijk terug. “Hallo meisje,” fluisterde hij, alsof hij bang was voor zijn eigen stem. Het meisje keek hem nog steeds aan, vrolijk en tegelijkertijd wat angstig. Haar lippen bewogen even, alsof zij hem ook begroette. Hij glimlachte weer en een hele tijd keken ze elkaar aan. Op het laatst staarde hij gewoon met een verdwaasde uitdrukking naar het meisje in de spiegel.
In zijn hand hield hij een oogpotlood. Hij had hem van zijn moeder voor zijn verjaardag gekregen. “Alsjeblieft,” had ze op plagerige toon gezegd. “Het staat je vast geweldig!” Toen hij had gezegd dat hij niet van plan was het ding ooit te gebruiken, had ze hem duidelijk gemaakt dat hij niet zo flauw en nukkig moest doen. Hij kon het best een keer proberen, misschien vond hij het juist wel prettig. OP dat moment had hij zijn moeder gehaat, maar later had hij bedacht dat ze wel eens gelijk kon hebben. Het zou hem kunnen helpen zichzelf te accepteren. Misschien was make-up de ideale oplossing voor zijn problemen.
Voorzichtig bracht hij een bruin lijntje om zijn ogen aan. Zijn moeder had gelijk, het stond hem erg goed. Toch voelde hij zich ineens verder van zichzelf verwijderd dan ooit. Hij merkte dat hij zachtjes begon te huilen. Enkele tranen gleden uit zijn ogen en het oogpotlood liep uit. Zijn mond vertrok en zijn schouders schokten. Hij bracht zijn handen naar zijn gezicht en wreef de warme tranen weg. Zijn haren vielen voor zijn gezicht en hij duwde de weerbarstige krullen driftig naar achteren. De bruine krullen, die zijn moeder zo prachtig vond, maar die hij zo intens haatte. Hij klemde zijn tanden op elkaar en dwong zichzelf te stoppen met huilen. Echte jongens huilden niet.
Helaas was hij geen echte jongen.

Twee eerdere verhaaltjes door elkaar gemixt, weet niet of het erop vooruitgegaan is, maar ik post het toch maar. En ik voel me ineens kei zenuwachtig, maar ja:s

ik vind hem mooi...onderwerp, stijl, alles
je brengt het goed! (y)

Ik vond de vorige versie beter, omdat de échte climax aan het eind gewoon beter tot zijn recht komt. Als je hem in het begin zet is het lang zo intressant niet meer.

Mja, dat had ik zelf ook al bedacht...

Bedankt voor de reacties:)

ik kan er niets mee.
stijl is niet mijn stijl, onderwerp vind ik matig, krijg het gevoel dat er bepaalde dingen per se inmoesten, en die eringepropt zijn (boodschappen, frustraties whatsoever).
nee.

Zoals al eerder werd gezegd, ''het meisje in de spiegel'' in de eerste regel, tsja dat maakt meteen duidelijk waar het om gaat. Dat haalt toch de hele kracht van je verhaal weg... Verder vind ik de stijl een beetje simpel, het is wel correct geschreven maar niet echt levendig.

Ik vind het een goed verhaal, zonder meer. Maar dat stukje wat je bij dat spel had geschreven is beter, omdat (zoals Zut al zei) het slot zo ontzettend sterk was! Hier weet je al wat er aan de hand is, voordat het eigenlijk begint. En dat is een beetje jammer.

Oké, bedankt:)

Ooit ga ik hierover een langer, beter verhaal schrijven... Want dat andere stukje mag dan wel beter zijn, het was ook wel erg kort:p;)

Kort wel, maar het gaat om de kwaliteit, niet om de kwantiteit :P Tenminste, dat hebben ze me op de basisschool altijd verteld! ;)

Dat is natuurlijk waar, maar het is gewoon een onderwerp waar ik meer mee wil doen, snap je?
Ach, ik zie wel:p

Ik vond die in het speltopic echt vele malen beter. Idd, omdat de climax aan het einde komt en doordat dit iets te langdradig is. Die ander was lekker verwarrend, kort en krachtig.

Ergens is het toch wel grappig dat ik in een paar seconden betere verhalen schrijf dan als ik er echt voor ga zitten:o Ook een beetje verontrustend trouwens:p

Mwah, da's niet waar. Ik bedoel door herschrijven en herschrijven wil je het soms te goed doen. En je kan eigenlijk pas echt zien of iemand goed is in schrijven, als deze in korte tijd iets neerzet. Door te herschrijven en herschrijven kan elk verhaal wel redelijk leesbaar worden :).

Ik vind het wel goed geschreven.
Het leest lekker en 't duurde even voordat ik doorhad waar het om ging, maar wel mooi beschreven.
Als er meer komt zal ik dat lezen!

Daar ben ik het niet helemaal mee eens, deze is veel beter uitgewerkt. Ik vind deze echt veel prettiger lezen, hoewel het inderdaad jammer is van de climax.