Achter de wolken schijnt de zon
 

Mijn vriendin heeft dit gedicht geschreven en ze heeft me gevraagt of ik hem hier wilde neerzetten. kritiek is welkom!

Achter de wolken schijnt de zon

Soms… voel je je alleen,
Soms… voel je je verlaten.
Soms… wel eens verdrietig…

Maar dan komt soms ineens,
De zon weer door de wolken.

Dan… voel je je weer blij,
Dan… voel je je gelukkig
Dan… door mensen omringt…

omringt is hier een voltooid deelwoord, dus met een d.

met de tegenstelling tussen alleen en met mensen omringd, en verdrietig en blij, zou ik verwachten dat je bij verlaten en gelukkig ook een tegenstelling krijgt.

het is verder niet bijster origineel of vernieuwend

Ik vind het eerlijk gezegd geen goed gedicht. Het is meer een idee over wát ze wil zeggen, zonder dat ze het echt verwoord heeft tot een gedicht. Dit is meer de gedachte achter een gedicht.

Daarom zou ik dus zeggen: pak deze boodschap als uitgangspunt en schrijf er dan een gedicht omheen, waarbij je let op een wat interessantere verwoording en aandacht aan vorm/woordspelingen/opbouw ed. besteed. Misschien kan ze ook en keertje in het sticky topic over de technische kant van het dichten kijken :).

Ik moet jullie hartelijk bedanken van dr!