Rozen verwelken en schepen vergaan [VALENTIJNVERHAAL]
 

Mijn inzending voor de NS Valentijns-actie: NS zoekt 'treinstellen' - schrijf een verhaal over jouw ontmoeting met je 'Valentijn' en win een weekend naar Parijs. En aangezien mijn 'Valentijn' Valentijn heet natuurlijk erg leuk om over te schrijven.
En om alvast in de Valentijnstemming te komen blaat. :)

Rozen verwelken en schepen vergaan

Terwijl honderden rozen onder armen geklemd verlaat over het station vliegen, verlangend naar de geliefde van diegene die een godsvermogen heeft betaald voor snel verwelkend onkruid, staar ik verveeld uit het raam. De sfeer doet me denken aan een gedicht van Vasalis dat ik ooit gelezen heb. Mijn trein rijdt als een kamer door de nacht. Ik zie mijn vage blik weerspiegeld in het raam naast mij en denk; vanavond ben ik de geest van deze trein.
Hoewel 14 februari de dag van de liefde zou moeten zijn, een voorproef van de aankomende lente, regent het zelfs in het donker zo ontzettend hard dat het nauwelijks voor te stellen is dat half Nederland vandaag op zijn gelukkigst is. Bomen suizen geruisloos aan me voorbij.
Op een dag als vandaag maakt Merci een miljoenen omzet en de eigenaresse van het bloemenwinkeltje op Amsterdam CS zit met haar handen in haar haar. Hartjes, rozen, duizenden kaarten. Verliefd, verloofd, gelukkig getrouwd. Seks, baby’s, huis en hond. Bij de gedachte aan die overweldigende burgelijkheid voel ik mijn maag rommelen. Mijn hoofd wordt licht.
‘Liefde, waar is de liefde heen?’, galmt het zangerig afwezig uit de verte. Een ruwe onderbreking van mijn plotseling opkomende misselijkheid. Maar zijn stem spreekt zacht.
Ik kijk verward op van de geest en kijk de jongen vragend aan; ‘Hmm?’
‘Ja, je staart uit het raam alsof de liefde zich verstopt heeft achter de donkere wolken’
‘Nee, ik denk na’, antwoord ik in afwachting van de verklaring van zijn interesse.
‘Ah, waar dacht je aan? Waaraan je deze druilerige dag te danken hebt?’
‘Valentijn, ik dacht aan Valentijn’
De jongen tegen over mij springt in het rond, slaat zijn hand voor zijn mond en maakt oe-oeh geluid. Het lijkt een waar Indiaans gebruik. En terwijl ik me afvraag waarom ik met deze idioot praat, waarom mensen doen alsof ze de held van de dag zijn, zonder aanleiding, zie ik zijn ogen fonkelen.
‘En alsjeblieft, hier ben ik dan, paraat en voor u de hele avond, Prins Valentijn, aangenaam!’
Ik besluit dat dit teveel druppels zijn die de emmer doen overlopen. Ik sta op en maak aanstalten om een andere plaats te zoeken.

‘Valentijn, ik ben Valentijn’. Een hijgende stem in mijn nek. Hij wappert met een identiteitskaart voor mijn neus. Valentijn lees ik.
‘Mijn opa heeft mij eens het verhaal verteld over de jonge Romein Valentijn en wat volgens hem mijn plicht is op 14 februari. Het was zomer en ik herinner me de zweetdruppeltjes die langs zijn slapen naar beneden sijpelden als de dag van eergister.’
Mijn aandacht was gewekt. Jawel, deze Valentijnsjongen had het voor elkaar gekregen mijn dromerigheid plaats te laten maken voor een oprecht luisterend oor. Twee zelfs.
‘Kleine Valentijn, zei mijn opa, als jongen met deze prachtige naam denk ik dat het jouw taak is in de voetsporen te treden van de Romein Sint Valentijn. Verklaar je liefde aan diegene die jouw vriend is. Laat een bericht achter voor de vrouw die jouw hart heeft betoverd of je hoofd aan het denken heeft gezet. Of voor het kind dat jouw vriendschap heeft gewonnen.’
En plots hield het op met regenen.
Alle cliché’s en toevalligheden bundelden hun kracht om vandaag tot de overtreffendste Valentijnsdag te komen.
‘Het volgende station is Utrecht Centraal, reizigers voor de richting Nijmegen, Arnhem en Zwolle kunnen hier overstappen. Denkt u bij het verl...’
De brullende stem door de luidsprekers komt als een donderslag bij heldere hemel. Ik graai mijn jas en spullen bij elkaar, stamel iets als; ‘Dankjewel, tot ziens Valentijn’ en strompelde het perron op.
Eenmaal buiten, de regen opgehouden maar de lucht nog even koud, ren ik met een hoofd tot aan de rand gevuld met gedachten naar mijn fiets toe. Ik zoek in mijn jaszak naar mijn fietssleuteltje en haal er voornamelijk rommel uit, waaronder snoeppapiertjes en verlopen treinkaartjes. In het midden van mijn handpalm prijkt een rood propje papier te midden van de chaos. Ik ontkreukel het en lees in het schemerende maanlicht: ‘Van jouw Valentijn’. Als het briefje voor de dochter van de gevangenenbewaarder van Sint Valentijn. Een kopie van een afscheidsbrief uit een eeuwenoude legende. Maar nu gemoderniseerd door het tiencijferige telefoonnummer dat rechts onder aan in het hoekje is gepriegeld.

Die zelfde nacht heb ik mijn Valentijn opgebeld en uren gediscussieerd over de oorsprong van Valentijnsdag, over rozen verwelken en schepen vergaan en over ware liefde. Nooit heb ik nog een woord gerept over de commercie rondom Valentijnsdag en dit jaar koop ik zowaar voor de tweede keer in mijn leven een bos snel verwelkend onkruid.

Terwijl honderden rozen onder armen geklemd verlaat over het station vliegen, verlangend naar de geliefde van diegene die een godsvermogen heeft betaald voor snel verwelkend onkruid, staar ik verveeld uit het raam. Die eerste zin klopt volgens mij echt niet. Terwijl honderden rozen onder armen geklemd verlaat over het station vliegen??? Bedoel je soms rozen onder armen geklemd, verlaten over het station vliegen. Wat ik nog steeds een vage zin vind.

hard dat het nauwelijks voor te stellen is dat half Nederland vandaag op zijn gelukkigst is. Je hebt twee keer 'is' en 'dat' achter elkaar, dat staat niet erg mooi.

haar handen in haar haar. het haar?

mijn maag rommelen Krijg je er honger van :p. Samen trekken of iets dergelijks lijkt me beter, al klinkt dat erg cliché.

als de dag van eergister.’ Is dit een verwoedde poging tot een cliché te ontwijken? De uitdrukking is als de dag van gisteren. Als het klopt dat je niet in cliché's wilt vervallen moet je een andere uitdrukking zoeken.

Mijn aandacht was gewekt kan je aandacht gewekt zijn?

De brullende stem door de luidsprekers komt als een donderslag bij heldere hemel. a. die stemmen uit die luidsprekers brullen nooit. b. als donderslag bij heldere hemel klinkt wel heel erg voor zo'n mededeling die je hoogstens doet opschrikken

Ik graai mijn jas en spullen bij elkaar, stamel iets als; ‘Dankjewel, tot ziens Valentijn’ en strompelde het perron op. Hier rommel je met tijden. Ik weet niet of je dat eerder in de tekst ook al deed, maar eerst graai je en daarna strompelde je.

de regen opgehouden maar de lucht nog even koud, De regen was net ook al opgehouden.

Eenmaal buiten, ren ik met een hoofd tot aan de rand gevuld met gedachten naar mijn fiets toe. Je hoofd kan niet tot aan de rand gevuld zijn met gedachten, want je hoofd heeft geen rand.

Ik zoek in mijn jaszak naar mijn fietssleuteltje en haal er voornamelijk rommel uit, waaronder snoeppapiertjes en verlopen treinkaartjes. In het midden van mijn handpalm prijkt een rood propje papier te midden van de chaos. I Het is wel erg vreemd dat ze net dat rode propje pakt, terwijl ze alleen maar propjes en zooi in haar handen heeft liggen. Vertel iets over dat haar aandacht net naar dat ene propje uitging of ze zich niet kon herrineren dat ze ooit een rood papiertje in haar zak had gestopt o.i.d.

Die zelfde nacht heb ik mijn Valentijn opgebeld en uren gediscussieerd over de oorsprong van Valentijnsdag, over rozen verwelken en schepen vergaan en over ware liefde. Na valentijnsdag een puntkomma. je gebruikt in deze zin 3 keer over, probeer dat weg te werken. Ook dat rozen verwelken en schepen vergaan staat niet erg lekker in de zin. Is valentijnsdag met een hoofdletter???

zowaar voor de tweede keer in mijn leven een bos snel verwelkend onkruid. Alweer dat verwelkend onkruid. Een irritante herhaling.

Nou goed, ik ben niet heel erg weg van je tekstje. Vooral ook, omdat je in de eerste zin al de fout in gaat. Zeker voor een wedstrijd staat dat niet erg representatief. Verder staat bol van de cliché's en spreekwoorden die je ook op een heel andere manier kan verwoorden.Is het trouwens echt gebeurd of ehh?? Want ik weet nu niet helemaal of dat nu de bedoeling was. Dat je een waargebeurd iets schrijft of wat verzint. Als je het verzonnen hebt, zou ik overnieuw beginnen en wat anders verzinnen. Als het wel echt gebeurd is, moet je het minder cliché te verwoorden en er iets bijzonders van te maken.

Ik krijg het idee dat je sommige dingen TE mooi wil zeggen, terwijl dat soms zinloos is, omdat het er juist NIET mooier op wordt. Verder is het naar mijn idee een beetje een met horten en stoten vertelt verhaaltje, het leest niet lekker. En verder wat Simoen zegt! :)

:) Wat bedoel je precies met 'horten en stoten' en op welk(e) gedeelte(n) doel je? Of de tekst in het geheel? En waarom?

Jeetje, heb jij wel eens van speelsheid en woordgrapjes gehoord? Bijvoorbeeld zoals 'de dag van eergisteren' is speels gebruik van een bestaande uitdrukking. Dit wordt over het algemeen als grappig en -hoe toepasselijk- speels opgevat. Misschien wil de auteur deze indruk wekken, en geen verhaal vertellen wat strak staat van de logica, maar eerder een romantisch, leuk en grappig verhaal.

Maar verder was je commentaar over het tijdsgebruik zinvol. :)

wat een kut commentaar :o

Zeg jij eens wat je er van vindt? :)

Sommige stukken lijken niet op elkaar aan te sluiten, of lopen niet vloeiend. Die eerste zin bijvoorbeeld is naar mijn idee al te lang.
Verder is het tweede gedeelte naar mijn idee te verwarrend, maar ik zou niet precies kunnen zeggen waar dat aan ligt.
Is die laatste zin een citaat uit dat gedicht? Zo ja, laat dat dan duidelijk zien door die zin tussen aanhalingstekens te zetten, schuingedrukt, of tussen gedachtenstreepjes, zoiets.
Dit is even verwarrend. Ik neem aan dat ze naar haar spiegelbeeld kijkt, maar echt duidelijk is dat niet.
Het is misschien mierenneukerij, maar het woordje prijkt lijkt mij hier niet op zijn plaats.
Als het goed gaat, en de eigenaresse veel omzet draait, waarom zit ze dan met haar handen in het haar? Dat is namelijk een manier om te laten zien dat ze zorgen heeft, of iets dergelijks. Ik denk dat deze uitdrukking dus hier niet op zijn plaats is.
Deze zin past niet in de tekst, maar zoiets had Simoen ook al aangekaart.
Deze zin vind ik overdreven, een beetje ballerige zin (sorry dat ik het zo zeg :))

Ik geloof dat ik zo wel alles heb. Dit zijn gewoon dingen die mij opvielen toen ik de tekst nog een keertje vluchtig las, dus het kan zijn dat het wat door elkaar staat. :)

moet ik eht eerst lezen ik heb alleen eht commentaar gelzen nu :o :p

Oke, dankjewel voor je uitleg. Volgens mij zijn het vooral meningen die je hier aankaart dus daar kan ik niet echt op ingaan. Over het stukje over Vasalis; nee, het is geen citaat, maar wel afgeleid daarvan. Ik dacht dat dat duidelijk was. Of moet ik dat nog anders aangeven?
En over de eigenaresse van het bloemenwinkeltje; de miljoenen omzet ging over Merci, niet over haar; met haar handen in haar haar, bedoel ik dat al haar rozen zijn uitverkocht.
En waarom is 'prijkt' volgens jou niet op zijn plaats? Ik heb hier zelf ook over zitten tobben, maar wist niets beters dan dit..

Nee, ik vind je tekst niet geweldig. De eerste zin klopt al niet, prachtige zin voor een taalfouten-repetitie. (y)
Verder vind ik al je beeldspraken en 'verdraaide' beeldspraken een beetje teveel van het goede. Lees het nog eens heel goed door, want er staan ook nog wat grammaticale fouten in. Ze lijken op het eerste gezicht goed, omdat je van die maffe beeldspraken gebruikt, maar eigenlijk lopen ze niet helemaal.

Probeer het te herschrijven en enkele cliche-dingen eruit te halen en het wat minder overdreven te maken.

Iemand zei al eerder iets over de eerste zin, maar ik zie nog steeds niet wat er verkeerd aan is? Misschien kan je het beter uitleggen? En ik heb het al minstens 9 keer heel goed doorgelezen, maar misschien zie je na de 9e keer lezen de grammaticale fouten helemaal niet meer dus daarom het idee het hier te posten zodat jullie er me misschien op kunnen wijzen. Aan dingen als 'er zitten grammaticale fouten in' heb ik niets, als het vervolgens niet uitgelegd wordt...

Ja, Simoen zei het ookal, maar ik struikelde er verschrikkelijk over.

Wat er precies fout aan is, weet ik niet.:confused: Maar heb het idee dat met dat 'onder armen' en 'vliegen' er iets niet klopt. Sowieso vind ik vliegen er vreemd, rozen vliegen niet en mensen vliegen ook niet. Ik weet dat je hele tekst vol met dat soort dingen zit, maar ik vind het niet kunnen.

Dan zou ik je tekst eens helemaal goed moeten uitpluizen om die fouten te verbeteren, maar er zitten af en toe wat dingen tussen die echt anders hadden gekunt. Van die struikelblokken die snelle lezers niet opvallen, maar mensen die kritisch zijn wel.

Sorry dat ik ze nu niet even kan geven, misschien een andere keer.

Oke, ik vind het wel kunnen aangezien men wel eens de uitspraak gebruikt 'ik vlieg van hot naar her', ik bedoelde dat de mensen nog gehaast over het station vliegen (rennen?) om een roos te kopen en misschien om hun geliefde van de trein te halen.

Jammer dat je ze nu niet kan geven, dan kan ik er niets mee.
Mag ik erbij zeggen dat het me opvalt hoe erg diep jullie ingaan op de 'verbeeldende' juistheid van de zinnen (de gramatica daargelaten). Het lijkt me juist dat schrijvers en lezers fantasie hebben en zich laten mee slepen inplaats van zich te weerhouden door zich bij elke zin af te vragen of het nu eigenlijk wel of niet verantwoord is.
Maargoed; als je zegt dat het naar jouw -gevoel- niet klopt dan is dat zo en dan kan ik daar verder niets mee als je niet precies aangeeft waarom. :)

Terwijl honderden rozen onder armen geklemd verlaat over het station vliegen

Kijk nou eens goed naar dit gedeelte van de zin: Hoe kunnen rozen geklemd onder armen, verlaat over het station vliegen. Wat is verlaat?

O dat laatste toch nog wel. Nou het 'grapje' van eergisteren vond ik nogal vaag en als je ook doelde over je hoofd tot de rand toe aan vol, vind ik toch echt krom.

Ik kijk heel erg goed naar die zin. :)
En ik had het hierboven als reactie op je commentaar ook al uitgelegd:

Net als in: 'Ik ben wat verlaat' of 'De trein rijdt verlaat het station binnen' dus; 'De rozen vliegen verlaat over het station'.

Welk gedeelte is fout?

Dat is 2x vind. Snap je wat ik bedoel? Je uit je mening alsof het daadwerkelijk fout is. Het is slechts je mening.

Goddomme, die eerste zin kan na eindeloos analyseren vast wel als logisch worden beschouwd. Mensen die "verlaat" zijn "vliegen" over het station om niet te laat te komen, oké, dat snap ik. Echter, dat snap ik na er een aantal seconden over na te denken... en ik geloof niet dat het de bedoeling is dat een lezer over de eerste zin al na moet denken, laat staan hem vier keer te herlezen.

Goddomme? Ik heb ook meerdere malen gezegd dat hij inderdaad aan de lange kant is en daarom misschien vervelend is om te lezen, maar als mensen door blijven hameren op die zin omdat die grammaticaal -fout- in elkaar zou zitten terwijl ze niet aan kunnen tonen waarom, is dat vreemd. En inderdaad is het niet de bedoeling hem vier keer te lezen ik zal eens kijken of het zin heeft om hem onder te verdelen. Verder nog commentaar op het verhaal behalve op de eerste zin? :)

Nah, ik geloof dat ik nu onderhand wel genoeg commentaar heb gegeven. Schrijf je vaker?

Ja, jij wel inderdaad. :)
Ja, ik schrijf wel vaker, ik heb zo mijn periodes, dan schrijf ik maanden veel, dan weer helemaal niets, ook gedichten enzo. Ja, ach.

Terwijl honderden rozen onder armen geklemd verlaat over het station vliegen, verlangend naar de geliefde van diegene die een godsvermogen heeft betaald voor snel verwelkend onkruid, staar ik verveeld uit het raam.

Het is inderdaad een wat lange en verwarrende zin, maar wat is er fout aan? Ik weet, de schrijfster had in plaats van 'verlaat' beter 'later dan bedoeld' kunnen gebruiken, maar volgens mijn woordenboek is 'verlaat' een prima bijvoegelijk naamwoord.

Overigens denk ik wel dat 'geliefde' en 'diegene' in het meervoud zouden moeten staan. Zoals het er nu staat doet het mij voor alsof één persoon honderden rozen onder zijn of haar armen heeft geklemd en dat lijkt met toch wat veel. Ook: de rozen worden onder armen vastgehouden maar vliegen? Vliegen de vasthoudende mensen dan ook?

Grammaticaal een (volgens mij) correcte zin, maar wel wat onlogisch ;).

Ik ben het compleet eens met de eerste reactie van Simoen. Verder heb ik nog een paar dingetjes, die onder mijn mening vallen. Ik vind je tekst saai, dat als eerste. Het heeft geen echt verhaal, het heeft geen leuke climax. Verder gebruik je heel veel irritante spreekwoorden en gezegden. Soms verander je ze, zoals Simoen al zei, om cliche's te vermijden, maar het maakt het juist alleen maar erger. Vooral die zin: 'Als de dag van eergisteren'. Mateloos storend.

Vg. Soapsie

Of je eerste zin nou goed is of niet, veel mensen stoten er tegenaan. Aangezien het de eerste zin is, zou je er verstandig aan doen daar wat aan te veranderen. Mijns inziens is hij ook te lang en te verwarrend. Taaltechnisch is het misschien okee, maar er zijn genoeg mensen die als/dan-foutjes maken. Grammatica zegt ook niet alles.

Precies. Als jij als schrijver foutloos bent geweest, kan de lezer, in het geval van een moeilijke zin, alsnog de fout in gaan, wat we natuurlijk ook niet willen. :) Ikzelf vind het wel een creatieve zin, maar aangezien er teveel mensen over struikelen...

Voor de rest grotendeels het bovenstaande en dat het wel een erg lang stuk is geworden voor iets dat vooral een gevoel (van liefde) neer moet zetten...

Chan

wat zal ik zeggen? Erg originele titel. Je wint vast een reis naar parijs