Liefde, en zijn ellende
 

Liefde, en zijn ellende

En er zijn dagen zoals deze
waar de zon het leven laat
Waar de waarde van jouw liefde
beperkt zijn sporen achterlaat

Dan zou ik willen schreeuwen,
en mijn tranen laten gaan
Met jouw armen om mijn schouders
en je huid tegen de mijne aan

Vreemd genoeg noem ik de dagen
waar ik jouw het meeste mis
Maar morgen als je bij me bent,
begint opnieuw de ergenis

je metrum loopt als een trein, een zin als war de zon het leven laat is mooi, je gedicht is eenvoudig en duidelijk. alleen vind ik je laatste regel in de tweede strofe wat minder, tegen de mijne bedoel ik dan. verder vind ik je gedicht niet echt bijzonder, maar ook helemaal niet slecht en is er verder geen commentaar te verzinnen ;).

o ja, je titel vind ik ook wat minder eigenlijk.

Haha...duidelijk, bedankt! :p

Ik kan haast niet anders dan me bij =zwart wit= aansluiten. Fijn, dat metrum, dat maakt altijd dat ik een gedicht met heel veel meer plezier lees.
Ik vind het onderwerp wat minder, maar de verwoordig wel weer leuk.
Eén dingetje nog: ergernis.

Ik vind het gemiddeld voor jouw doen, ritmisch is het goed(zoals altijd eigenlijk (y) ), maar ik vind het toch net iets te makkelijk(zoals bijvoorbeeld de rijm in de eerste strofe), je laatste trofe vind ik trouwens wel erg leuk :) .