ruimte
 

In een donkere vergeten ruimte
met een kille stenen muur,
opgesloten met betraande ogen
starend, naar de deur

Langs de kieren sijpelende wind
die aanvoelt als een natte doek,
dan de warmte van de tranen
die de eenzaamheid vergroot

De leegte en de duisternis
die de somberheid versterken,
gevolgd door de stilte
en een vlaag van spijt

Mwa, gaat wel, ik vind het goed te lezen, en het stemt me ook somber(en ik neem aan dat dat je doel was), maar ik vind het op de een of andere manier niet krachtig genoeg. Misschien is het niet origineel genoeg, misschien voegt het einde te weinig toe, maar ik heb het gevoel dat het iets mist. Maar ik vind het niet lelijk ofzo, dat niet. Mooi, maar niet echt indrukwekkend vind ik.

ik ben het wel met traangast eens. je schept een bepaalde sfeer, kille stenen muur, maar je brengt eigenlijk niets naar voren. je slot is wat nietszeggend, mss kun je dat beter uitwerken; het gevoel waar het eigenlijk om gaat.
in de eerste strofe vind ik starend, naar de deur wat minder klinken, in de tweede is die aanvoelt als een natte doek erg mooi, maar vindt ik dan de warmte van de tranen ~ die de eenzaamheid vergroot niet alleen wat minder klinken, maar ook wat cliche. de derde strofe is de ontrafeling, maar die vind ik dus wat minder gelukt. sowieso loopt gevolgd door de stile ~ en een vlaag van spijt al wat minder, denk ik.
verder dus ook aardig gedichtje, maar door de enkele beschrijving waarschijnlijk van meer waarde voor jou dan voor een willekeurige lezer.