droeviger dan de oever waar de treurwilg staat
 

Wanneer ik in mijn eentje naar haar foto zit te staren
zie ik tussen verbittering, verlangen en venijn
een opgewekte treurwilg die er vroeger ook moest zijn,
maar ach, ik zie zoveel in alles wat ik wil bewaren.

Want hoe lang is het tranenloze afscheid nu geleden?
Een maand of wat, ik mijmer in mezef: Dat is te lang.
Dat is het niet, onzichtbaar moet ze zijn, het is te wrang,
dat weet ik wel, we zijn niet uit hetzelfde hout gesneden.

Temidden alle chaos van het heden
is mijn herinnering aan haar te klein,
zelfs schaduwen zijn eenzaam ontevreden.

Haar schaduw is een foto: enkel schijn.
De treurwilg treurde niet in het verleden,
laat dat verleden weer mijn heden zijn.

Ik heb echt bewondering voor het gemak waarmee jij sonnetten lijkt te schrijven. Het rijmschema is heel knap gedaan. Maar wat ik vooral zo prettig vind is dat het zo natuurlijk vloeit. Eigenlijk heb ik alleen met lang <--> wrang een kleint beetje moeite. Is net niet natuurlijk genoeg imo, maar waar hebben we het over? Het is ongelooflijk hoe die eerste strofe erin hakt. Het gedicht doet me eigenlijk een beetje aan J.P. Rawie denken. Oeh, en abba cddc cbc bcb. Dat cbc bcb vind ik erg knap gedaan. Hmm en inhoudelijk: op dit moment deel ik eenzelfde soort gevoel :)

Wow :)
Die eerste strofe vind ik echt prachtig.
De herhalingen van foto, treurwilg en herinneringen vind ik minder, al heb je dat waarschijnlijk wel expres gedaan. Het neemt mijn gevoel van originaliteit een beetje weg.
Maar alsnog vind ik hem erg mooi. Ik krijg er echt een treurwilg-gevoel van.

Een treurwilg gevoel? Wat is dat :D ?

"Herinneringen" wordt nergens herhaald trouwens :p . En dat met die foto en die treurwilg, mja, het gedicht ging over een foto van oa een treurwilg, het zijn eigenlijk de thema's die ik herhaald heb om duidelijk te maken dat het de thema's zijn, is inderdaad wel een beetje een makkelijke manier, maar het werkt vaak zo goed :o .

Maar bedankt voor je reactie, ik bloosde :) .

En halogeen: daar reageer ik morgen op (y) .

Nou, het gevoel dat jouw gedicht oproept dus :p Het deed me echt aan een treurwilg denken.
Herinneringen had ik er geloof ik even bijverzonnen :o Ik bedoelde 'schaduw', denk ik.
En ik begrijp het ook wel hoor, en eigenlijk maakt het je gedicht er ook niet eens minder mooi op.

Dat het zo makkelijk gaat is eigenlijk ook de voornaamste reden dat ik er niet zoveel plezier meer in het schrijven heb, het kost me eigenlijk meer moeite om niet zo'n soort sonnet te schrijven dan om dat wel te doen(alhoewel ik het vaak achteraf wel leuk vindt dat ik het geschreven heb). Lang-wrang zal ik wel naar kijken, daar heb je een punt. En als je hetzelfde voelt heb ik medelijden met je ;) . De vergelijking met Rawie vind ik wel ver gaan trouwens, maar bedankt voor het compliment.

Bedankt voor de reacties :) .

Hmja, dat is maar hoe je Rawie waardeert. Persoonlijk vind ik het een zeikerd, maar af en toe komt hij wel goed uit de hoek. :)

edit: waarmee ik niet wil zeggen dat ik jou een zeikerd vind, maar dat Rawie niet mijn held is, maar een redelijk goede dichter. Het was eerder een zekere stijl die me aan hem deed denken.

Ik word er helemaal droevig van :(.

Hmm, ja qua stijl snap ik wel wat je bedoelt ja, maar over het algemeen probeer ik het wat minder melancholisch en iets positiever of juist zwaarder dan rawie te houden.

Maar ik vind rawie beter dan paul van ostaijen :p .