Stel....
 

je bent een jaar of 19 en krijgt een auto ongeluk dat de rest van je leven beinvloed...

je raakt een been kwijt of inpotent, arm eraf....
kortom je houd er een handicap aan over, je kunt een ledemaat niet gebruiken (als in bovengenoemde voorbeeld)

wat zou je dan doen?

ik: ik denk niet dat ik ermee zou kunnen leven, ik denk dat ik dan iedereen tot last ben en vooral mijn vriendin die dan met me opgescheept zou zitten en me zou moeten verzorgen.
ook zou ik nix kunnen doen, er moet altijd rekening met je worden gehouden je kunt niet meer op een drukke zondag de stad in want iedereen ergert zich aan jou en je rolstoel...

en als ik inpotent zou raken... k denk vrij zeker te weten dat me vriendin dan toch wel de sex heel erg gaat missen en ik zou er onzeker van worden en dan in mijn hoofd krijgen dat ze die sex maybe ergens anders gaat zoeken.

kortom: ik zou er niet mee willen leven denk ik (hoe egoistisch het misschien ook is)


en jullie?

ligt eraan hoe erg de verwonding is maar als ik alleen maar mensen tot last ben en geen zelfstandig leven meer kan leven dan hoeft het niet meer... gelukkig hebben we hier tegenwoordig een hele goede wet voor.

hum k zou me tog echt niet van kant maken daar zouk toch ook niet happy mee zijn maar ja misschien dat je het na verloop van tijd gaat accepteren....kzou t in elk geval NIET ACCEPTEREN als me vriend dat zou gebeuren en hij ineens zelfmoord wil plegen...ECHT ZEKERS TE WETEN DAT DAT NIET GEBEURD!!
dan zorg ik gewoon de rest van mn leven voor hem...
mijn liefde voor hem is onvoorwaardelijk!!!!!

ligt er maar net aan welke arm, ik denk dat ik er wel heel moeilijk mee ga krijgen, maar dat ik wel mee ga proberen om er mee te leven.

Wat ik wel zeker weet is dat mijn familie en mijn vriend er altijd voor me is, zolang hun er zijn is t voor mij goed.

en zo hoort t ook toch?

inderdaad :D