ruzie met ouders...
 

bij ons thuis is de sfeer heel erg verschillend. ik woon op kamers dus ben alleen in t weekend thuis. vaak is het heel gezellig, maar dan kan de sfeer ineens omslaan. als mn moeder kwaad is, begint ze altijd te schreeuwen, met als gevolg dat ik ook schreeuw. mn vader wordt daar gek van. als er iets is em ik zeg er wat van, krijg ik te horen dat ik me er niet mee moet bemoeien, terwijl ik het wel de hele tijd moet aanhoren. ik wil gewoon met mn moeder kunnen praten als er ruzie ofzo is, maar ik kan er niet tegen als ze schreeuwt, dan kan ik niet normaal meer praten. ik weet niet wat ik eraan kan doen.

(sorry als t verhaal wat onsamenhangend is, ik wist niet goed hoe ik t moest opschrijven)

dat is hier ook, en ik woon nog thuis, moet je nagaan :|

Terug schreeuwen heft totaal geen zin, dus doe het dan ook niet :)

Als iemand boos is kan je moeilijk praten, laat haar gewoon schreeuwen en probeer met haar na een half uurtje te praten, of als ze de kamer weer inkomt. Ze zal vanzelf merken dat er naar haar geluisterd wordt en dan is de kans dat ze rustiger blijft zeker aanwezig. Zeker als jij ook niet meer tegen haar schreeuwt.

Want dan is je vader ook rustig en jij ook en dat scheelt al ruim de helft(67%) van het probleem.

Hoe moeilijk het ook is om rustig te blijven, probeer het gewoon eens een paar keer en je zult zien dat het vaak helpt.

Natuurlijk weet ik de oorzaak niet van jullie ruzie, maar over het algemeen helpt mijn omschrijving goed.

Succes.

ik probeer vaak ook om rustig te blijven, maar dan kan ik erna nog niet erover praten. dat doen we eigenlijk nooit, niet dat dat per se moet, maar ik wil gewoon als we ruzie hebben niet altijd dat geschreeuw horen.
in ieder geval bedankt.

ik begrijp heel goed wat je bedoelt bij mij thuis is het een gekke huis als er ruzies zijn!

Blijf eens een keer een paar weekendjes op je kamer...

Daar dacht ik ook aan ja...

Probeer er wel over te praten, omdat dat juist een hoop onbegrip van elkaar wegneemt. Als je meer van elkaar weet, vooral wat er in de ander omgaat, dan is het makkelijker om begrip op te brengen en rustiger te blijven. Zodat er minder snel ruzie's komen.

En natuurlijk niets opkroppen, maar het gewoon ZEGGEN. En niet schreeuwen als je boos bent, want dan zijn dat steken onder water. (zeg niet dat je dat nu doet)

ik woon ook op mezelf en heb ook n soort oorlogssituatie bij mijn ouders -al is het ook tussen pa en ma-. ik heb zelf n radicale beslissing genomen die de juist bleek te zijn. ik kom niet meer bij mijn ouders thuis, ik heb na de zoveelste ruzie een brief achtergelaten met daarin dat ik heel veel van ze hou enzo maar dat ik het niet meer trek om in hun huis te komen. nu komen ze regelmatig bij mij op bezoek, afzonderlijk van elkaar. dan gaan we in de stad lunchen of bij mij thuis koffie drinken. dan zitten ze op mijn territorium en bepaal ik de regels van het spel. als ze bij mij zijn is er nooit ruzie en kan ik opeens hele gesprekken met ze voeren, het is opeens oprecht gezellig. Het is wel een radicale beslissing maar bij mij bleek het dé oplossing te zijn, de relatie met mijn ouders is met sprongen vooruit gegaan.
misschien is het bij jou nog niet rijp voor zoiets maar hou t in je achterhoofd:)

t is ook heel vaak wel leuk en ik kan niet wegblijven, dat wil ik zelf ook niet. ik ga proberen me rustig te houden als er ruzie is en dan hopen dat het beter gaat.