de beek
 

Langs het water van een stille beek
loopt een oude man verlaten.
Hij droomt van vroeger tijden
hoe de lentezon z'n hart verwarmde.

De glinstering in het water
doet hem denken aan de zomerzon
die scheen zo heerlijk en zo prachtig
hij zou nooit meer ondergaan.

Een treurige gedachte
deed z'n ogen tranen.
Het vallen van de blaad'ren
in 't onstuimig kolkend water.

Wat zo mooi begon
was nu helemaal verloren.
Stilletjes liep hij langs de beek
het water was bevroren.

Het rijm in de vierde strofe mis ik een beetje in de andere strofes.
Het gedicht doet me verder niet zo veel, ik kan me er niets extra's bij voorstellen, behalve wat er al staat (ok, da's een beetje vaag misschien)
Ik vind het wel leuk hoe je in elke strofe een ander seizoen hebt verwerkt.

de beek is synoniem voor z'n leven, de seizoenen weerspiegelen de liefde.
In de lente alles mooi en pril (stille beek), de zomer zelfs fantastisch (glinsterend), maar aan bepaalde tekenen (bladeren vallen, water word onstuimig) merkt hij dat de liefde niet goed is en uiteindelijk verliest hij die (het water bevriest).

Dat komt in het gedicht behoorlijk duidelijk naar voren, en dat vind ik een beetje jammer. Ook mis ik rijm in de eerste 3 strofes. Voorderest vind ik zeker geen slecht gedicht voor iemand die weinig tot niet dicht (tog??).

Ja, ok, dat haalde ik er ook wel uit hoor, maar er valt verder niet veel meer bij te bedenken, zegmaar. Het houdt voor mij op bij dat beeld. Ik heb geen inwendige discussie over waarom op deze plaats deze woorden in dit beeld.

Neem bijvoorbeeld het gedicht van Halogeen, Verveling. Als ik dit lees voel ik wat hij ongeveer bedoeld, maar als je wil kun je er nog veel meer achter zoeken, en dat mis ik bij jouw gedicht een beetje.
(nu is dat ook wel heel moeilijk en zijn mijn gedichten ook niet erg goed, en meestal is het niet aan te raden om je met Halogeen te vergelijken, maar toch)

Op zich is het ook geen slecht gedicht, maar je beeldspraak vind ik gewoon niet zo origineel

die scheen zo heerlijk en zo prachtig

deze zin zou ik gewoon schrappen of er iets heel anders van maken, want wat je hierin zegt is nogal uitgekauwd. En dat vind ik bij sommige van je andere verwoordingen ook wel: het is niet erg speciaal.
Verder ben ik het eens met Sketch: het beeld dat je schept is te duidelijk en er zit niet meer in dan dat.

die zin staat er juist vanwege de dubbelzinnigheid,
die scheen zo heerlijk -> als in -> de zomerzon schijnt zo heerlijk...
die scheen zo heerlijk -> als in -> de zomerzon leek zo heerlijk...

:bloos:

Ja, maar ik vind woorden als 'heerlijk' en 'prachtig' niet bepaald origineel... Dat is mijn punt, snap je?

De dubbelzinnigheid van het woord scheen lijkt me ook niet nodig hier. Je zei zelf al, de zomer is fantastisch. Het dubbelzinnige komt er niet echt uit, want je zomer blijft het hele gedicht prachtig.

zou je het kunnen herschrijven en dan zo dat het er dan wel uitkomt? kben zelf niet zo'n goed dichter, maar ik wil wel graag die betekenis op mooie wijze verwoorden.

'Het water was bevroren' is een mooie slotzin. Verder kan ik niet zo goed een ritme vinden, het is wat warrig qua structuur. Toch leest het wel lekker rustig en heb je je niet gebonden aan gedwongen rijm (y).

Het beeld wat je schept is mooi, vooral hoe je over de hoofdpersoon schrijft. 'doet hem denken aan de zomerzon'. Zo in hij-vorm staat het erg mooi vind ik.