Syndroom van Asperger..
 

Ik plaats dit bericht even namens een vriendin.
Ze heeft een vriendje, die het Syndroom van Asperger heeft..
Ze weet niet hoe ze met hem om moet gaan..
Heeft er iemand ervaring mee?
En weten jullie misschien ook hoe ik haar kan helpen?
Ze heeft het er erg moeilijk mee..

Alvast bedankt :)

Ik heb er niet erg veel ervaring meer eerlijk gezegd.
Wellicht kan mathfreak(een medegebruiker van dit forum) je verder helpen :)

Het helpt denk ik wel om erg veel geduld te hebben. Ga er niet van uit dat iemand jouw bedoelingen meteen snapt zonder dat je die eerst duidelijk uitlegt. Wees ook heel direct met woorden: zeg wat je wilt zeggen en laat de betekenis niet te veel afhangen van gebaren, gezichtsuitdrukkingen en sarcasme.

Ik heb een (internet)vriend met het syndroom van Asperger en via Internet is het prima communiceren. Het enige punt waar het nogal eens fout gaat is ophet gebied van sarcasme en ironie: we snappen elkaars humor niet altijd. Ik vind zijn humor vaak misplaatst en overdreven, terwijl hij mijn ironie niet tussen mijn welgemeende uitlatingen uit kan halen.

Ik hoop dat je er wat aan hebt?

Het is bij die vriendin van mij zo..
Ze denkt dat ze consequent moet zijn tegen hem, maar dat kan ze niet.
Hij kan geen gevoelens uiten, als zij bijvoorbeeld huilt, laat hij haar maar..
Maar komt dat dan door asperger?

Ja. Of misschien doordat hij te weinig liefde heeft gehad in zijn jeugd. Maar als hij asperger heeft, zal dat het wel zijn.

Ik denk dat het zo is dat hij het niet aanvoelt, en dat hij niet kan relateren. Ik weet eigenlijk niet; zou iemand met asperger vanwege een vergrote rationaliteit gewoon geen idee hebben wat het is om dat soort gevoelens te hebben?

Ik kan me dat wel enigszins voorstellen, als je nog nooit iets hebt meegemaakt en je hoort over lijden of je ziet lijden dan denk je "o" maar als je eraan gaat terugdenken hoe jij je voelde dan huil je mee. Maar als je iemand met asperger neemt; die kan dingen misschien niet zo als een ander ervaren.

Asperger is een stoornis in het autistische spectrum (zoals mathfreak het altijd zo mooi zegt). De beperking zit hem eigenlijk in het sociale: hoewel mensen met dit syndroom een normaal tot hoog IQ hebben is het vaak moeilijk voor hen om sociale situaties goed te begrijpen en in te schatten. Het is ook moelijk voor hen om gedachten en bedoelingen van een ander in te schatten of gevoelens van een ander te begrijpen of interpreteren.
Er is geen duidelijke oorzaak aan te wijzen hiervoor, het is alleen wel duidelijk dat het geen stoornis is die aangewakkerd wordt door gebeurtenissen in het leven: het is aangeboren.
Overigens, door de juiste opvoeding en scholing kan een persoon met het syndroom van Asperger een zo goed als normaal leven leiden.

ja ht kan met de jeugd temaken hebben gehad..
ouders zijn sinds net gescheiden van hem..
en van haar al lang... misschien speelt dat ook een rol

Onzin. Kinderen met een dergelijke stoornis vertonen op hele jonge leeftijd al minder sociale gedragingen. Zo vertonen 'normale' babies een sociale glimlach: glimlachen naar mensen om een positieve reactie uit te lokken. Babies met het Asperger syndroom doen dit al veel minder. Ook maken zij op hele jonge leeftijd al minder oogcontact en beginnen ze vaak later met praten (hoewel het met de taalontwikkeling wel goed komt bij iemand met dit syndroom).

ja die jongen doet nu geen school, geen werk etc dat vind ze heel erg..
maar oke, dat ter zijde..

Het is moeilijk omdat ze het nu pas net 1.5 maand weet, ze vertelde het mij wel meteen, maar had het er erg moeilijk mee..
ik wist wel hoe ik moest reageren, ik heb gewoon haar alles laten vertellen, en haar wat tips gegeven...
die ik eens op een cursus van autisme heb gehad..

Misschien kan ze er met hem over praten? Hij zal het beste weten wat zijn "zwakke" kanten zijn, denk ik. En misschien met zijn ouders of een broertje of zusje ofzo? Of desnoods één van zijn hulpverleners, als hij die heeft.

Mbt het voorbeeld van huilen, misschien kan zij hem uitleggen wat zij graag wil dat hij doet als zij huilt, bv. een arm om haar heen slaan. Maar bepaalde dingen zal ze ook gewoon van hem moeten accepteren, je kunt iemand niet veranderen.

Ze kan natuurlijk ook boeken over het syndroom van Asperger lezen, kan ook heel nuttig zijn. :)

Dankjewel!
Ze gaat op mijn advies ook dingen lezen "gelukt" :)
En praten met hem daarover durft ze gewoon niet :o
waarom weet ik niet, zal ik eens vragen..

Praten met een deskundige kan ook veel oplossen :)

Het is d'r vriendje...mij lijkt het toch praktisch als je daar mee durft te praten...zeker over dit soort dingen. Als ze wil dat hun relatie stand houdt, dan lijkt me dat toch iets waar ze zich over heen zal moeten zetten. :o Ze zal in de toekomst waarschijnlijk ook nog regelmatig tegen bepaalde dingen aanlopen. Ik denk dat het snel stuk loopt als je over dat soort dingen niet durft of kunt (te) praten.

Hij is de beste ervaringsdeskundige mbt zichzelf, denk ik.

Hm... lastig, mijn broertje heeft het ook. Zou er als ik haar was maar eens wat over gaan lezen als ze van plan is om langer bij hem te blijven. Het is namelijk nogal een ingewikkelde toestand. Er zijn nog gradaties in en de reactie is per persoon weer verschillend,.. dus een beetje kennis kan denk ik geen kwaad.

In dat geval is het boek Coping: Overlevingsgids voor mensen met het Aspergersyndroom van Marc Segar een goede aanrader. In dit boek geeft hij voor diverse situaties een aantal richtlijnen om met die situatie om te kunnen gaan. Verder is het boek Een vreemde wereld van de psychologe Martine F. Delfos ook geschikt. Dit boek richt zich op stoornissen in het autistische spectrum in het algemeen. Een aantal kenmerken van zo'n stoornis worden in afzonderlijke hoofdstukken nader besproken.

bedankt voor jullie reacties :)
ik zal haar aanraden meer te lezen en met hem te praten :)

(y) inderdaad. Aspergersyndroom is toch een type van autisme? Alle dingen die kruimel zegt zijn dingen waar je dan rekening mee kan houden (je vriendin dus). een andere tip is om dingen visueel te maken. (als je een plan in je hoofd hebt wat je gaat doen kan je dit wel opschrijven maar voor veel mensen met autisme komt het duidelijker (en dus beter) over als ze er plaatjes bij zien).

Verder, wees duidelijk en vraag af en toe na of dingen op de goede manier begrepen zijn.

xxx

Ik heb het syndroom zelf.

Ik zal proberen te zeggen wat je juist wel of juist niet moet doen.


Je moet geen dingen zeggen die je niet bedoelt, want dat wordt verkeerd opgevat.
Mensen met Asperger kunnen niet goed tegen hard kabaal.
Over een tic moet je niet gaan spotten.

Kijk ook eens op de volgende site:www.autisme-nva.nl/

Klopt helemaal!!!

hartstikke bedankt :)

ik zal kijken is het goed als ik nog wat vragen heb dat ik je er over pm?

Ik vind die overlevingsgids eerlijk gezegd niet zó. Er staan wel een paar nuttige dingen in, maar ook wel dingen waarvan ik zeg 'like duh', zoals 'lach niet om je eigen grapjes'. Ja, dat begrijp ik zelfs nog wel. :o

Ik heb overigens zelf ook het Aspergersyndroom en eerlijk is eerlijk, het is best kut. Vooral in sociale situaties ben ik niet goed en geweldig onzeker.

Ironie, sarcasme en cynisme zijn onbekende instrumenten voor een Asperger en ik zou je dan ook willen aanraden dat soort stijlfiguren niet te gebruiken. Ik spreek uit eigen ervaring: ik kan heel moeilijk bepalen of er iets wel gemeend wordt of niet. Slinkse grapjes zijn ook een ongelovelijke no-no.

He ik snap je wel Sylph, ik heb zelf ook een vriend met asperger
maar het is moeilijk als ironie helemaal in je communicatie ingebakken zit om dat er dan uit te filteren..ongemerkt gebruik je toch weer van die grapjes...en als je dan niet goed ziet hoe die ander het opvat dan zit je al met een probleem.

Heb jij overigens ook moeite mee om mensen irl gedag te zeggen en gesprekken aan te gaan?

Vandaag hebben we gepraat op school./
Ik en dat meisje..
het zat haar nog erg dwars... van haar vriendje..
Ze gaat er nu meer over lezen
en binnekort alle moed verzamelen en met haar vriendje praten :)

Ligt er een beetje aan of ik ze ken of niet. Met onbekende mensen ga ik heel moeilijk een gesprek aan. Als ik mensen wat beter ken, en ze vertrouw, kan ik best een gesprek aangaan en gedag zeggen, al komt dat er soms wat kunstmatig uit.

(y)

hm, dan ist echt aangeleerd zeg maar?

op forum merk ik er weer niets van...en je bent ook heel eerlijk

(y)

Dat is vaak een voordeel van mensen met een autisme spectrum stoornis, dat ze heel eerlijk zijn. :) ('t kan ook een nadeel zijn, omdat ze soms "te eerlijk" zijn...kan mensen afstoten.)

veel van zulke mensen slaan dicht in plaats van eerlijk te zijn. ik waardeer het dat hij eerlijk is!

mn moeder heeft trouwens via dr werk een boek over autisme besteld (één over autistische kinderen & school en één over autisme in het algemeen... wat het is, welke vormen er zijn en hoe je er het beste mee om kan gaan om het voor iedereen makkelijker te maken.
als we dat boek hebben zal ik kijken of ik het isbn kan doorgeven, mocht je vriendin daar interesse in hebben.
xxx fantome

Dat zijn twee dingen die volgens mij niet per sé met elkaar in verbinding hoeven te staan...

Dat je het waardeert lijkt me "logisch". ;) :)

Nou, ik ben alleen eerlijk als het mij uitkomt, eerlijk gezegd. :o

In schriftelijk communiceren ben ik ongelovelijk veel beter dan in mondeling communiceren. Bij het mondeling communiceren heb ik veel dingen 'geleerd' zegmaar, nuttige handreikingen die een gesprek wat aangenamer kunnen maken, zonder dat ze rare dingen over je gaan denken. :)

Ik denk dat het ook van "Asperger" tot "Asperger" verschilt wat je er wel en wat je er niet voor jezelf uit kunt halen. Ik weet niet of je Een vreemde wereld van de psychologe Martine F. Delfos toevallig ook kent, maar ik beschouw dat in ieder geval als een onmisbaar naslagwerk.
Indien je toevallig mocht willen weten wat mijn ervaringen met het syndroom van Asperger zijn, dan kun je me een privéberichtje sturen of contact met me opnemen via mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

als je rechtstreeks iets vraagt waar je als antwoord daarop of moet liegen of eerlijk moet zijn dan kiezen de meesten voor dat eerste (of voor weglopen)en niet voor eerlijk zijn...dat probeer ik maar aan te geven

ja, dat bedoelde ik...aangeleerde dingen, standaardzinnen, wat voor antwoord is normaal op wat voor vraag...

ik snap je.

Dit is ook weer eerlijk van je!

En ik probeer aan te geven dat als iemand met autisme iemand tegen komt die net naar de kapper is geweest en hij of zij vindt het vreselijk, dat hij of zij dan niet zal gaan liegen daarover of een tactisch antwoord zal gaan geven, maar gewoon zal zeggen wat hij of zij denkt. Dat is ook eerlijk zijn.

Ik zeg niet dat Sylph dat doet, ik heb het nu even over "in het algemeen".

dat klopt maar dat waardeer ik ook!
wat heb je er nu aan als je aan iemand vraagt wat hij of zei van zn haar vind en je gaat er dan over lopen liegen, dan heb je toch nog niets aan zo'n opmerking. Ik ga niet ongevraagd mijn mening geven maar als iemand het vraagt dan zal ik gewoon eerlijk zeggen wat ik vind..ook over iemands, kleding, haar of uiterlijk...

Ik bedoel dat ik dat ook waardeer dus!

Ik ken ook iemand met Asperger en ze is doodsbang voor relaties, ze kan ook slecht omgaan met zulke situaties. Verder lijkt het me dat iemand met Asperger niet constant onder sociale druk gezet moet worden, dus over praten mag, maar niet constant maar over hebben. En het belangrijkste lijkt mij ook om een persoon rust te gunnen om zich terug te laten trekken in zijn eigen omgeving, iets waar hij zich veilig voelt zonder mensen om zich heen. Nu weet ik niet of jij dat ook hebt Sylph?

Bekend is natuurlijk wat Sylph ook vertelde dat mensen met een autistische verwant syndroom moeite hebben met empathie, dus zich niet kunnen verplaatsen in de gedachtegang van een ander, vandaar dat sarcasme etc moeilijk opgemerkt wordt en ze niet weten of je ze nu in de maling neemt of iets serieus bedoelt (daar zou iedereen toch wel onzeker van worden?).

Vandaag zat ze er zo mee en liet armen zien..
Messenstrepen etc etc..
niet diep maar wel een poging..
Ik weet dat dat een manier is van aandacht vragen

maar zou in zo'n geval
Maatschappelijke hulp niet beter zijn??

Wat heeft dit te maken met het syndroom van Asperger...? :o

Mij lijkt dat er dan meer speelt. En proffessionele hulp lijkt me wel verstandig, dit kan jij iig niet oplossen (en dat hoef je ook niet).

Het kan een vorm van aandacht vragen zijn, maar dat hoeft natuurlijk niet per sé (al is de kans wel groot), maar dan nog is het niet goed en heeft ze idd hulp nodig (vind ik iig).

had je vriendin gekrast of haar vriend?

Wat betreft dat terugtrekken in het eigen wereldje: ja, dat heb ik wel. Ik probeer dat echter te vermijden, want tja, ik moet het omgaan met mensen toch "oefenen". Je moet mensen de kans geven zich in hun eigen omgeving te laten terugtrekken, maar ja, dat gaat dadelijk in het volwassen leven ook niet altijd. Juist door oefening kan je toch aardige resultaten bereiken. Gelukkig zijn er veel aardige mensen in mijn omgeving die bereid zijn oefenobjecten te worden. :o ;)

Ik vind persoonlijk het belangrijkst dat je mensen met Asperger perspectieven moet bieden. Je moet je niet focussen op de tekortkomingen, maar júist op de vele positieve eigenschappen die iemand met Asperger wel degelijk kan hebben. Je moet mensen hun dromen laten nastreven, en niet om het hardst roepen 'dat kan jij niet want je hebt toch asperger'. Ik wil bijvoorbeeld heel graag sociologie studeren, maar mensen zijn dan heel erg geneigd te roepen 'maar dat kan toch helemaal niet, waarom ga je iets met mensen doen!". En als je ze dan vertelt dat je ongelovelijk in mensen en hun gedragingen geïnteresseerd bent, wordt je aangekeken als volslagen gek.

Bij mij is al vroeg geconstateerd dat ik de vorm Asperger heb. Alleen heb ik het niet zo sterk, dat men spreekt van een stoornis aan Asperger verwant.
Veel van de kenmerken die hierboven zijn genoemd, kloppen idd bij mij ook.
Toch is er een ding dat je goed moet onthouden: Iedere autist is anders en loopt tegen andere dingen aan. Sommige dingen hebben ze gemeen, en kunnen daarmee in een bepaalde hokje of groep geplaatst worden, ligt er maar aan hoe je het bekijkt.

Het zou dus idd goed zijn als je vriendin met hem gaat praten. Kijk wat zij voor hem kan doen en welke kenmerken bij hem horen. Dus wat al eerder gezegd is: hij weet wie hij is en hoe hij in elkaar zit. Dat deel van hem kun je alleen via hem bereiken en leren kennen.

Succes ermee!
P.S. Als iemand nog vragen heeft verder, mag je me altijd PM-en!

sociologie? das een mega interessante studie, maar lijkt me inderdaad erg moeilijk als je asperger hebt...alleen ik denk dat als jet echt wilt dat jet dan ook kan! en wil je dan ook dingen voor autisten gaan doen? ik denk dat je veel voor hen kunt betekenen dan, omdat je zelf ook weet wat het is!

Let wel, ik heb het niet over psychologie. Dat is voor mij volkomen onbereikbaar. :o

ik weet wat sociologie is

heb het als vak gehad op de opleiding sph

Nou ja, het gaat er iig om dat niemand denkt dat ik die studie zou kunnen doen. :p Rechten vind ik ook leuk, maar advocaat worden zit er niet in, dus heb ik die studie maar weggeschrapt.

hm, dat lijkt mij niets leuk...

maar sociologie heeft me altijd heel erg geboeid...vandaar dat ik zo enthousiast reageerde

Sinds kort weet ik dat ik ook een vorm van asperger heb.
Ik vind het heel cool als je sociologie zou gaan doen (y), ik wil zelf nog een opleiding doen en ik zat te denken aan aardrijkskunde leraar. Daarvan zei m'n psych van dat dat niet direct iets is dat weg gelegd is voor mensen met ASS. Maar hij vond zeker niet dat ik het weg moest strepen.

En een studie sociologie is juist erg interresant (vind ik) en misschien juist wel voor autisten :)