ik maak ongeveer nooit gedichtjes ..
 

maar deze wilde ik eigenlijk toch wel graag posten... tis een elfje dat ik moest maken voor in een boek in de kerk voor iemand die was gestorven... en dan hoe jij je zou voelen als iemand dood was die veel voor je betekent.. ik vraag me af wat jullie er van vinden..




verdwenen

jij weg

waarom niet ik

ik mis je zo

alleen

..

tja, moeilijk om hier iets over te zeggen. Ik weet niet zo veel over dit soort gedichten, en dit is de eerste in heel lange tijd die ik lees.

verdwenen en jij weg vind ik een beetje dubbelop, dus niet zo goed samen

ik mis je zo ~ alleen vind ik wél ok, omdat je dat op verschillende manieren kunt lezen, zegmaar.

maar in z'n geheel vind ik het niet zo goed denk ik.

okeej dankje :)
mjah.. ik vond het best moeilijk om een eerste woord te verzinnen.. en dat verdwenen zit me ook wel een beetje dwars ja ..

ja, ik denk trouwens dat het voor de vorm ook wel moooier is als je eerste woord korter is dan de 2e regel, dan wordt het zegmaar smal-dik-smal.

hm.. daar heb je een punt jah..

ik vind hem wel mooi, zelfs met dat eerste woord.
Ik vind bij elfjes altijd, je moet er maar op kome ;)

ik denk ook dat je het uiterlijk van je gedicht mooier kunt maken. als je je gedicht langzaam voor zou lezen, zou het best nog kunnen aanspreken. je kunt eigenlijk wel zien dat het echt heel gevoelig ligt, en ook overduidelijk zo is geschreven. maar op zich is je gedicht natuurlijk niet bijzonder, en taalkundig gezien stelt het eigenlijk niets voor.

Net zo prachtig als je titel...! :rolleyes: