je groter en anders voor doen dan je werkelijk bent
 

wie doet zich net als mij anders voor dan hij/zij eigenlijk is? dus dat je zeg maar altijd stoer moet doen en je groter voor moet doen om je reputatie hoog te houden als zogenaamde gevaarlijke gozer?
ik zou graag mezelf willen zijn maar durf me werkelijke ik niet te laten zien aan anderen :s


wie herkent zichzelf hier in en baal jij er ook zo van?

ik doe altijd kleiner voor dan wie ik ben :bloos:

in werkelijkheid ben ik de tan2spangheid zelve :cool:

Ik kan me het voorstellen, als ik naar sommige groepen kijk. Het stelt me ergens wel gerust dat je er wel mee zit, er zullen vast wel meer mensen als jij zijn.

Het is makkelijker los te laten dan je denkt, vooral dan achteraf, hehe.

ik doe me niet voor als iemand die groot is of stoer maar ik laat ook niet merken wie of wat ik eigelijk dit voor het welzijn van mezelf en van andere.
het is bij mij een vorm van zelfbescherming; een grote bek open trekken om maar te zorgen dat mensen niet ''te dicht bij komen''.
altijd vrolijk zijn en leuke verhalen vertelen om maar te zorgen dat mensen niet vragen hoe het b.v. in de de ''liefde'' is (kut namelijk ;) )
Maar ik herken het zeker wel en ik denk dat heel veel mensen dat doen.

hmm.......vroeger had ik daar een beetje last van, tegenwoordig heb ik genoeg hele goede vrienden waar ik gewoon mezelf kan zijn en daardoor doe ik me ook niet anders voor dan dat ik ben:)

oeh mijn werkelijke ik. het is zo, zo gevoelig. en daarom is het soms eng om het te laten zien, ja. om kwetsbaar te zijn, om te voelen. soms stel ik me daardoor op alsof niets me interesseert, denk ik. niet stoer, maar meer "I don't give a fuck". niets is natuurlijk minder waar.

probleem is van de ene situatie naar de andere over te gaan, aangezien je jezelf vaak vastzet in een bepaalde situatie en de eigenschappen die je je dan aanmeet je dan wel dwingen erin te blijven zitten.

ik denk dat ervaringen ons kunnen helpen bij een mogelijke overgang van dat masker naar wat er ook maar onder zit. soms worden we wel gedwongen onszelf bloot te geven.

ik dacht vroeger altijd dat het eigen was aan wijze en verlichte mensen om geen lijden te ervaren, en in feite boven alles te staan. maar dat is niet zo; het is juist eigen aan wijsheid om in het lijden te staan, en jezelf met al je lijden te laten zien aan andere mensen.

@abcd: je moet jezelf niet dwingen denk ik, en jezelf de tijd geven. als je jezelf dwingt, kan dat nare gevolgen hebben, omdat dat soms heftige emoties met zich meebrengt. ikzelf ben er ook nog niet helemaal, maar ik voel het langzaamaan komen. ik ben in ieder geval al van het permanente idee af dat het goed zou zijn geen ervaringen te hebben en niet in de wereld te staan.

probeer andere keuzes te maken, moeilijke keuzes, op subtiele momenten. zeg een keer: vandaag doe ik een keer níet stoer. vandaag laat ik zien dat ik een gevoelig mens ben. vandaag bevrijd ik mezelf.

vreselijk, dan kom je een paar leuke mensen tegen... beginnen ze te lullen over welke band, welk voedsel, welk tvprogramma ze nou helemaal kut vinden... en dan durf ik idd niet meer te zeggen dat ik dat toch wel heel mooi/lekker/gaaf vind.... beetje sneuig, magoed