kan dit wel?
 

ik vraag me af of dit kan.

Stel je bent pyschiatrisch patient. Je wordt met enige regelmaat opgenomen op de crisis opvang, en daarna mag je weer naar huis, na een aantal weken.
Mag je dan een opleiding doen als verpleegkundige in de pyschiatrie?
Bij mij op school zit zo'n persoon die dat doet..

natuurlijk, ze kunnen je niet opeens het recht om die opleiding te volgen afnemen

Het lijkt me dat iedereen vrij is om die opleiding te volgen met de juiste diploma's. Ik denk alleen dat het niet geaccepteerd wordt als ze gaat werken en de collegeale verhouding soms omslaat naar 'zuster patient' verhouding.. ;)

ik vind het maar vreemd.
kun je een paar keer niet naar je stage komen, vragen je collega's waarom, wat moet je dan zeggen, ja sorry ik was even opgenomen op de crisis opvang in een andere psychiatrische instelling.
Plus het feit dat je medicatie slikt.
Sowieso heeft die persoon een ziekte ( ik weet de naam niet ) dat je ziektebeelden van andere overneemt.
lijkt me niet echt handig.

ja het is zeker een vreemde situatie. Misschien wil ze zichzelf beter begrijpen ofzo, wel eens gepeild wat haar toekomst perspectief is?

Dat aannemen van andere ziekte beelden, dan is het me nou niet dat je zegt van 'de optimale studie' voor haar..

Och diegene zal toch wel door de mand vallen. Hopelijk voordat ze haar diploma heeft gehaald.

ze wil heel graag in de psychiatrie werken omdat ze er alles vanaf weet, zegt diegene.
Maar volgens mijn visie ( dat hoeft niet te kloppen ) is het meer dat die persoon dan "de baas" is over patienten, terwijl ze zelf ook nog af en toe patient is.
Of omdat ze heel graag mensen wil helpen.

Wat maakt het uit of iemand vroeger zelf in de psychiatrische hulpverlening heeft gezeten? Als die persoon nu in staat is om de opleiding af te ronden is ze blijkbaar geschikt voor dat beroep. Daar zijn tentamens en afsluitende toetsen voor.

dat hoor je wel vaker..dat mensen zo een beroep kiezen met een achtergrond

wij hebben in de groep ook mensen met psychische klachten en achtergronden enzo...maar kunnen gewoon werken als vpkers
alleen het feit dat ze op de crisis opvang komt af en toe lijkt me wel wat raar ja...
werk je straks op crisis opvang gaat het niet goed met dr zit ze dr zelf ook...maar ze kunnen je niet het studie recht afnemen

Een therapeut heeft zelfs tegen mij gezegd dat ik een enorm goede socio kon worden, dus waarom niet?

De beste zijn nog altijd met eigen ervaring. Dat merk je elke keer maar weer :)

Als hij of zij het haalt is er tenminste een psycholoog die je echt begrijpt (y)

dat is wel waar, maar toch ik vind het vreemd.

Het is ook vreemd, maar jij wil later verpleegkundige in de psychiatrie worden dus kan je er maar beter aan wennen dat niet alles normaal is.

Wijze woorden (Y)

Ja hoor. Lijkt mij juist wel aardig zelfs aangezien je dan weet waar het over gaat.
Een vriendin van me werkt ook al jaren in het gekkenhuis en heeft zelf in een gekkenhuis gezeten en veel problemen gehad enz.
Lijkt me wel beter als die persoon een beetje stabiel is.

Ik begrijp uit de beginpost dat dat niet het geval is, maar dat de persoon in kwestie nog steeds bij de psychiatrische hulpverlening aanklopt voor hulp...
Of ik heb de beginpost verkeerd begrepen natuurlijk...

Bij de weg, ik vind het zelfs een beetje discriminatie. Alsof iemand met wat problemen geen recht heeft om die opleiding te doen. Voel je je dan zoveel beter dan hun? Je komt namelijk wel zo over. Ze zijn geen haar minder dan jij bent. Oké, ze zullen misschien meer moeite met de opleiding hebben, maar daarom zouden ze eigenlijk zelfs boven jou moeten staan, omdat zij veel harder moeten werken om hetzelfde voor elkaar te krijgen.

Een zwerver die normaal gesproken bij het vuilnis lag te slapen, kan toch ook gewoon vuilnisman worden?

Bekijk dat meisje nou eens niet als een meisje met een geestelijk probleem, maar als meisje die gezellig met jou die opleiding doet. Anders zul je sowieso nooit een goede hulpverlener worden.

nee je begrijpt het niet verkeerd, ze is nog niet stabiel.

So what? Alsof een psychiater nooit eens even een collega aanstoot...
Misschien wil dat meisje wel gewoon een doel hebben om naar te streven en wilt ze gewoon de opleiding doen die ze leuk vindt. Misschien kan ze later niet eens werken, maar dan heeft ze in ieder geval wel een opleiding gedaan die ze graag wilde doen!

Waarom kan zo'n meisje niet gewoon eens iets doen, zonder dat mensen constant over haar lopen te oordelen. Je moest eens weten hoeveel procent van de therapeuten zelf ook een verleden hebben.

Ik voel me absoluut niet beter dan haar, ik mag het toch wel vreemd vinden.
En het is niet eens zo zeer het vreemde wat ik er aan vind, maar ik vraag me af of het wel verantwoord is.
Ik zie haar absoluut niet als iemand die gek is maar gewoon als volwaardige klasgenoot.

En dan heb jij het recht om te zeggen dat het maar raar is dat zij die opleiding mag doen? Zo word je dus écht geen hulpverlener.

"Ja, sorry, ik vind niet dat jij het recht hebt om aan de linker kant van de tafel te zitten, dus ik vind je maar vreemd." dat kun je later ook niet tegen een patiënt zeggen.

Ik neem aan dat docenten van een opleiding capabel genoeg zijn om in te schatten of zo iemand wel of geen goede verpleegkundige zal worden. Wat dat betreft ben ik het dus ees met nare man: "Als die persoon nu in staat is om de opleiding af te ronden is ze blijkbaar geschikt voor dat beroep. Daar zijn tentamens en afsluitende toetsen voor." En naast tentamens en toetsen lopen er ook docenten rond die als het goed is verder kijken dan dat, dit gebeurd ook in stages. Op het moment dat zij haar opleiding af rond, dan lijkt mij dat ze net zo geschikt is als ieder ander die dat diploma gehaald heeft.

Waarom zou het niet verantwoord zijn? Laat haar toch lekker die opleiding doen, als ze ergens tegen aan moet knallen, gebeurd dat toch wel en dat hoef jij niet Voor haar te beslissen.

Mensen met eigen ervaring zijn juist de betere therapeuten. Die kunnen patiënten beter bereiken, omdat ze de zwakke plekken kennen. Vaak weten ze ook al een hoop uit hun eigen ervaring.

Iemand die kiespijn heeft, mag toch ook gewoon tandarts worden?

Mee eens:)

Het meisje kan wel zichzelf behoorlijk tegenkomen. En wordt natuurlijk steeds weer geconfronteerd met dingen die ze zelf meegemaakt heeft, waardoor ze op een verkeerde manier zou kunnen reageren...

Maar dat kan ze zelf het beste inschatten.

jij hebt ook niet het recht om te zeggen dat ik een slechte hulpverlender wordt.

Och, als toekomstige hulpverlener zou je verwachten dniet echt snel zal oordelen over iemand. Je kunt het dan wel naar mij terugkaatsen, maar dat zegt alleen maar iets over jou.

En misschien nog wel meer over jou.
EN trouwens ik ga in een ziekenhuis werken niet in de psychiatrie.

Laten we verder gaan over het topiconderwerp ipv wat over wie wat zegt, dat kan prima via pm of mail als jullie de behoefte hebben het daar over te hebben, daar heeft de rest erg weinig aan en het is bovendien offtopic.

Ok je hebt gelijk, sorry.

np

Dat bedoel ik niet.
Dat iemand die nog steeds zo af en toe bij hulpverlening loopt en een dergelijke opleiding doet maakt me niet uit. Het lijkt me alleen wel verstandig alles op orde te hebben met jezelf op het moment dat je met patienten/clienten werkt.
Daarbij vind ik een vergelijking met een tandarts die kiespijn heeft niet echt passend. Dat die vent kiespijn heeft zal de patient niet beinvloeden. Dat kan wel met patienten/clienten op het moment dat een hulpverlener in de psychiatrie een slechte periode heeft.
en nee ik ben absoluut niet geschikt voor de hulpverlening :bloos:

Volgens mij kan het met flinke kiespijn best lastig zijn om je goed te concentreren ed, toch rot als je uitschiet met de boor ofzo. :o

Ik denk dat je niet per definitie kunt zeggen dat cliënten er onder zullen leiden, ik denk niet dat dat per sé een feit is.

Nee, maar de kans is aanwezig, zeker omdat het in hetzelfde gebied ligt. Ik ben daar gewoon wel bang voor, gegrond of niet.
Desalniettemin zullen ze het op die opleiding wel in de gaten houden, daar heb je wel gelijk in.
Dan wil ik ook best even bij hem boren :evil: Ik heb niet zo'n leuke tandarts

Het is van zoveel dingen afhankelijk of het invloed heeft en of die invloed positief dan wel negatief is...daarnaast "psychiatrische patient" is (erg) breed, ze zal niet op ieder gebied problemen hebben, lijkt mij. :)

Dat geldt echt niet alleen voor de psychiatrische hulpverlening. Een tandarts die zelf kiespijn heeft kan misschien uitschieten, een tandarts die depressief is kan zijn aandacht misschien niet bij het werk houden. Een huisarts die depressief is ook niet, of een advocaat die zijn vrouw net is verloren, of wie dan ook. Ik zie niet in waarom het in de psychiatrische hulpverlening gevaarlijker of anders zou zijn dan in andere beroepen waarin mensen vrij grote verantwoordelijkheden dragen.

Het gaat erom dat er mechanismen aanwezig (moeten) zijn die mensen in het gareel houden. Dat zijn externe mechanismen, bijvoorbeeld docenten die signaleren of iemand voor een bepaald beroep wel of niet geschikt is, maar ook de werkgever die ziet dat een van zijn werknemers een slechte dag heeft en misschien dan maar beter niet met patiënten moet werken. Interne mechanismen zijn er ook, zo wordt als het goed is op zo'n opleiding jou ook bijgebracht problemen bij jezelf te herkennen en te realiseren wanneer je misschien niet meer onafhankelijk of onpartijdig bent.

ja dat wordt ons inderdaad geleerd.
Maar die persoon draagt dadelijk ook de verantwoordelijk over de patienten.
Vergeet niet dat je ook BIG geregisteerd wordt.

Wat is BIG?

En wordt iemand met een lichamelijk ziekte daar ook in geregistreerd?

Ja, en? Dat valt toch allemaal onder de controlemechanismen die ik net noemde? Ook iemand die nog nooit in een psychiatrische inrichting heeft gezeten zal worden getoetst op zijn of haar vermogen om de verantwoordelijkheid voor patiënten te dragen.

Eend: de Wet BIG (Beroepen in de individuele gezondheidszorg) is een wet die de zorgverlening door hulpverleners reguleert en de deskundigheid van die hulpverleners beschermt door een door de wet beschermde titel te laten voeren. Het omvat ook een register van die personen.

ooooow, is dat alles? Dat heb je bij elk bedrijf wel, maar dan heet het anders. Ik dacht minstens dat het eng was ;) :p

Je vergeet erbij te vertellen dat de BIG-wet je ook hoofdelijk aansprakelijk stelt. Dus als jij een fout maakt wordt jij er voor verantwoordelijk gehouden en niet de instelling waarbij je werkt.

Dat is sowieso al juridische onzin, want hoofdelijke aansprakelijkheid doet zich alleen voor als één schuld twee of meer schuldenaren heeft en de schuldeiser ieder van die schuldenaren voor het geheel kan aanspreken. Dat is hoofdelijkheid en dat doet zich dus juist niet voor als de werkgever niet meer aansprakelijk is.

Bovendien zou dat een enorme afwijking zijn van het gewone recht inzake aansprakelijkheid van artsen. Daar is namelijk hun werkgever, het ziekenhuis voor aansprakelijk (de arts zelf evt. ook wel op grond van onrechtmatige daad, maar dat is een laatste redmiddel). Werkgevers zijn namelijk in beginsel aansprakelijk voor de fouten van hun ondergeschikten jegens derden.

Het lijkt me sterk dat de Wet BIG ineens een aansprakelijkheid van de behandelaar zelf in het leven zou roepen, want daardoor zou een enorme drempel worden opgeworpen om je als BIG-behandelaar te laten registreren. Dat zou eerder clandestiene beroepsuitoefening in de hand werken en dat kan onmogelijk de bedoeling zijn.

Ik kan ernaast zitten, omdat ik deze materie niet ken. Echter in de hele tekst van de Wet BIG komt het woordje 'aansprakelijk(heid)' niet éénmaal voor, dus misschien zou jij me dan even kunnen aanwijzen op grond waarvan die privé-aansprakelijkheid er dan zou moeten zijn? Uiteraard geldt wat ik hierboven zei alleen voor behandelaars die op arbeidsovereenkomst voor een instelling werken. Zelfstandigen zijn uiteraard altijd zelf aansprakelijk, gewoon omdat er geen werkgever is om aansprakelijk te stellen.

Is dat niet bij al het werk zo?
En volgens mij neemt vaak genoeg de instelling het op zich. En ik spreek uit ervaring.

Volgens de BIG:

We kunnen wat betreft de aansprakelijkheid van verpleegkundigen 3 vormen van aansprakelijkheid onderscheiden:
1. civielrechtelijke aansprakelijkheid.
2. strafrechtelijke aansprakelijkheid.
3. tuchtrechtelijke aansprakelijkheid.

Civielrechtelijk: men kan op 2 gronden civiel aansprakelijk worden gesteld. Op grond van wanprestaties, het niet nakomen van een overeenkomst en op grond van onrechtmatig handelen.
De partijen waar je mee te maken hebt zijn:
-de rechter.
-de patient.
-de hulpverlener.

Strafrechtelijke aansprakelijkheid: Dit kan leiden tot een strafproces. Het moet dan wel gaan om een tekortkoming die als strafbaar feit vermeld staat in bijv. het Wetboek Strafrecht 'dood door schuld'.
Er moet echt spraken zijn an ernstig verwijtbaar gedrag.
De partijen waar je mee te maken hebt zijn:
-de rechter.
-de officier van justitie.
-de verdachte hulpverlener.

Tuchtrechtelijke aansprakelijkheid: Het tuchtrecht is niet gericht op genoegdoening van de klager, maar op verbetering van kwaliteit van zorg.
De rechter kan de verpleegkundige veroordelen op grond van haar aansprakelijkheid.
De zwaarste straf is dat de verpleegkundige niet meer haar beroep mag uitoefenen.
De partijen waar je te maken hebt zijn:
-tuchtcollege.
-klager.
-aangeklaagde hulpverlener.

Dan snap ik nog niet wat iemand met een geestelijk probleem met de BIG te maken heeft, want als zij zich normaal gedraagt, dan zijn er ook geen aantekeningen.

Snap je eigenlijk zelf wel waar je het over hebt? Want je wordt er door iedereen uitgeluld.

Het gaat erom dat zij niet stabiel is en als ze fouten maakt dat zij dan verantwoordelijk is.

Dus, oké, laat mij even praten, want volgens mij heb ik jou dan nooit goed begrepen. Jij kijkt dus meer naar later? Als ze dan een fout maakt is het inderdaad haar verantwoordelijkheid, maar wie zegt dat ze later die fout gaat maken? We zijn nu nog in het nu. Ik weet van mezelf dat die opname tijd zo achter de rug is en dat je dan een stuk sterker bent.
Ik ga binnenkort aan de SPW beginnen, maar ik weet dat ik nog eerder mezelf iets aandoe dan dat ik een patiënt iets aan zal doen. Ik heb ondertussen alle handvaten onder de knie en ben op dat vak ook veel verder dan de gemiddelde persoon. Juist door mijn eigen ervaring weet ik hoe ik met bepaalde dingen om moet gaan, dingen die de gemiddelde leerling bij die opleiding nog moet leren.

Vergis je er dus niet in.

Maar als je op langer termijn kijkt, tja... Een fout kan iedereen overkomen en het is haar verantwoordelijkheid. Al denk ik dat je in de geneeskunde eerder fouten kunt maken dan in de psychiatrie. Dus ik weet niet welke kant dat meisje op gaat?

ze gaat de psychiatrie in, maar misschien moet ik me er niet mee bemoeien.