met oma naar het meer
 

het is anders, maar wat vinden jullie? het is trouwens voor een kwart fictie zeg maar...

Met oma naar het meer
een dag in april 2004,
held’re lucht, vergeet-me-nietjes
tussen de knarsende steentjes
en ik volgde haar, twee eendjes

kruisten ons pad, en zij begon
melancholiek te zingen, alsof
ze heimwee had naar die keer
toen, ook aan ‘t Zwarte Meer

mijn ogen waterden, maar zij
was in extase van het lied
ik wist, huiverend door de tocht,
dat ze naar herinnering zocht


de eendjes waggelden weg
en haar lied verdween, ze liet
mijn hand los en ik keek op
‘zal ik uw jas even sluiten?’

Moeilijk. Ik weet niet precies wat ik er van vind.
Het geeft me wel een speciaal gevoel, maar verder kan ik er niet echt wat mee.
Je rijm stoort me een beetje.
Ik vind het wel leuk dat je 2 witregels hebt gebruikt tussen de 3e en 4e strofe, zodat er een pauze zit.

een paar dingetjes die ik niet snap:
Waarom komt er geen witregel na de titel?
Wat is het Zwarte Meer?

Het hele vage gedoe rond het meer en het zingen mocht er van mij al uit.

`het hele vage gedoe rond het meer en het zingen......'

uh dat was het gedicht??
dankje




geen witregel tussen de titel, het spijt me was een fout :s
het Zwarte Meer is een meer bij me in de buurt...

Hm, ik mis een beetje waar het over gaat? :o
De eerste twee strofes vind ik toch wel mooi, de laatste twee dan wat minder...

ik was dit aan het schrijven en ik dacht, ik kan die hele situatie wel gaan uitleggen in het gedicht, maar dan wordt het zoon saai en verhalig gedicht.
En ik vind zelf dat het gewoon open vragen zijn...en jullie worden wel nieuwsgierig erna, dus eigenlijk vind ik dat wel goed :D want dan is mijn openvragen doel geslaagd :p

al die informatie is eigenlijk ook niet nodig dacht ik..
als je goed leest merk je dat ik dit heb geschreven omdat dit een emotioneel moment voor me was en dat ik dit nog heel goed kan herinneren...(thema is herinneren en heimwee)
Ik wil eigenlijk laten merken dat dit korte moment, wat eigenlijk niet eens zo bijzonder was, nog heel diep in mijn geheugen zit gegrieft...

uuh dit was een beetje een vaag verhaal, misschien heb ik het nu nog vager gemaakt voor jullie...maarja uh dit was dus mijn uitleg..

Mja, ik vond het idee van rond een bepaald tafereel met je oma wel leuk. Maar dat ding van het Zwarte meer komt daar opeens zo als een fantasyverhaal bij kijken (zeker ivm de naam Zwarte Meer, het doet me denken aan vampieren en weet ik het). Het past er voor mij totaal niet bij. Bij mij roept het echt een sfeer op die niet bij dit gedicht en deze vorm past.

Ik ken trouwens wel het Zwarte Water ^^