Mijn leven als plant
 

Ik ben niet altijd plant geweest, oh nee eerst was ik een gewoon meisje met gewone ouders en gewone allerdaagse problemen.
maar dat veranderde allemaal op die koude zomerdag.
het was zowieso al een rare dag het sneeuwde, op zich niet zo vreemd, maar wel als het 25 juli is.
Die dag huppelde ik vrolijk het bos in. Ik had het wel heel koud omdat het zo sneeuwde maar dat vond ik niet zo erg want ik vond het altijd heel leuk in het bos. Ik praatte er altijd met de bomen. Zij begrepen me altijd heel goed. Misschien is het daarom wel goed dat ik een plant ben geworden. Nu ben ik 1 van hen.
Ik had het natuurlijk kunnen weten, ze hadden het er op het nieuws nog over, dat de wetenschap voor een groot raadsel stond. Maar ik bedoel wie luistert er nou naar het journaal, de meesten zien het gewoon als de zoveelste realitysoap.
En dus huppelde ik nietsvermoedend, überactief het bos in. Ik ging er als meisje in, en als meisje weer uit. In het bos was die dag verder niks gebeurd. Maar thuis begon de ellende, mijn ouders zijn namelijk biologen. Nouja dat proberen ze te zijn. Mijn vader was eigenlijk conciërge, en mijn moeder was conciërgin. Die dag hadden ze besloten te stoppen met hun werk en zich volledig te richten op hun passie. Mij. Nee dat mocht ik willen, Biologie.
Toen mijn ouders hadden gehoord van het plantenvirus waren ze helemaal opgewonden en wilden ze gelijk een tegengif bedenken. Helaas werd ik het proefpersoon. Nu wist ik eigenlijk van het begin al wel dat mijn ouders niet de beste biologen waren, maar ik wilde ze een kans geven, ik ben heel sociaal moet je weten.
Vol goede moed begonnen mijn ouders aan hun experiment. Ik had moeten weten dat mijn ouders nooit iets afmaken. Tandartsschool niet, rechtenschool niet, cursus biologie niet. Jammer genoeg hebben ze dit experiment ook nooit afgemaakt. Het was het begin van alle ellende. Ze begonnen zo goed...

Nu hebben ze een nieuwe passie, planten verzorgen!

Fatale fout no. 1
Fatale fout no. 2

Ik vond 'm evengoed wel leuk, lekker droogjes, lekker onzinnig, maar sterk is het niet.
Dat stukje van het bos was wel grappig, achteraf. Ook 'congierge en congiergin' maakte een hoop goed, maar ik vind het einde, dat je af moet sluiten met één simpel zinnetje, toch een beetje té gemakkelijk.

Fatale fout nummer 3? :D

Ik vond het makkelijk om te lezen, maar nogal simpel verhaaltje en doet me niets.

Ik ben op school en verveel me.
Bij elk dikgedrukt stuk vraag ik me af of het niet anders kan.

Ik ben niet altijd plant geweest, oh nee eerst was ik een gewoon meisje met gewone ouders en gewone allerdaagse problemen.
maar dat veranderde allemaal op die koude zomerdag.
het was zowieso al een rare dag het sneeuwde, op zich niet zo vreemd, maar wel als het 25 juli is.
Die dag huppelde ik vrolijk het bos in. Ik had het wel heel koud omdat het zo sneeuwde maar dat vond ik niet zo erg want ik vond het altijd heel leuk in het bos. Ik praatte er altijd met de bomen. Zij begrepen me altijd heel goed. Misschien is het daarom wel goed dat ik een plant ben geworden. Nu ben ik 1 van hen.
Ik had het natuurlijk kunnen weten, ze hadden het er op het nieuws nog over, dat de wetenschap voor een groot raadsel stond. Maar ik bedoel wie luistert er nou naar het journaal, de meesten zien het gewoon als de zoveelste realitysoap.
En dus huppelde ik nietsvermoedend, überactief het bos in. Ik ging er als meisje in, en als meisje weer uit. In het bos was die dag verder niks gebeurd. Maar thuis begon de ellende, mijn ouders zijn namelijk biologen. Nouja dat proberen ze te zijn. Mijn vader was eigenlijk conciërge, en mijn moeder was conciërgin.

De rest komt nog.

Ik ben het met Grim eens, maar het idee, het verhaal op zich vind ik best leuk(y) Ik denk dat het, als je het beter uitwerkt, echt erg leuk kan worden:o

ik vind het wel leuk. :D

Die dag hadden ze besloten te stoppen met hun werk en zich volledig te richten op hun passie. Mij. Nee dat mocht ik willen, Biologie.
Toen mijn ouders hadden gehoord van het plantenvirus waren ze helemaal opgewonden en wilden ze gelijk een tegengif bedenken. Helaas werd ik het proefpersoon. Nu wist ik eigenlijk van het begin al wel dat mijn ouders niet de beste biologen waren, maar ik wilde ze een kans geven, ik ben heel sociaal moet je weten.
Vol goede moed begonnen mijn ouders aan hun experiment. Ik had moeten weten dat mijn ouders nooit iets afmaken. Tandartsschool niet, rechtenschool niet, cursus biologie niet. Jammer genoeg hebben ze dit experiment ook nooit afgemaakt. Het was het begin van alle ellende. Ze begonnen zo goed...

Nu hebben ze een nieuwe passie, planten verzorgen!

Helemaal met Grim eens. Verder wel droog en komisch.

oh Grim ik ben echt he-le-maal verliefd op je geworden.
ik wacht altijd met smart op jouw fan-tas-tische reacties, en als ik dan jou naam zie staan gaat er een rilling door mijn hele lichaam.
ik heb al een heel mooi idee voor een verhaal over ons tweetjes, ik denk dat het een beetje zo'n Romeo en Julia verhaal wordt.
spannend he.
En jouw reacties daar zit echt heel veel liefde in verborgen, dat kan ik gewoon zien.
Dus meneertje criticus waar zijn jouw fantastische verhalen?

Zoekfunctie? Als je geen kritiek wilt moet je hier niet zijn, hij heeft toevallig wel goede kritiek.

Zoekfunctie. Verder moet ik zeggen dat veel van die verhalen hopeloos verouderd zijn, maar ik wil gerust wat schrijven voor je, als jij dat graag wilt. Als je helemaal verliefd op me bent geworden, vraag dan de ober om raad. De ober weet alles van de liefde.

Grim

zucht...

Vooral doen, zuchten lucht op :)

dacht je dat?

Ja. Of knuffelen :)

Maar laten we niet te ver offtopic gaan.

okey ik kap, maar ik ben een beetje inspiratieloos :eek: