't Idyllisch gekleurde sprookje en nog één
 

't Idyllisch gekleurde sprookje

Samen dansen we over de straat
- een foxtrot zonder zijn zorgen -
we dachten niet aan de dag na morgen;
We sprongen, we dansten en we zongen.

't Idyllisch sprookje sprak de waarheid
- de rivieren kleurden zwart en groen -
Maar net als in 't nieuwe seizoen
gingen er wat oude wortels verloren.

Het lichtblauwe aquarel
loopt langzaam over
in ’t bruine van de zee

't Idyllisch sprookje sprak, maar loog
- het water vermeed zijn held’re kleuren -
En juist toen ik me dat betreurde
zong jij dansend ons betoog.

Samen dansen we over de straat
- een foxtrot zonder zijn zorgen -
we dachten niet aan de dag na morgen;
We sprongen, we dansten en we zongen.

Het andere gedicht (Haiku)

De verontwikkelingen
verontwikkelen
het ge-verontwikkelde

't Idyllisch gekleurde sprookje vind ik mooi. :)
Het lichtblauwe aquarel
loopt langzaam over
in ’t bruine van de zee
vind ik érg mooi zelfs. Het haalt het hele gedicht omhoog.

De haiku vind ik minder, maar ik moet er even over nadenken :o

Kleuren. :( :rolleyes:

Nee, grapje. Ik vind dat je een mooi beeld oproept, sprookjesachtig, maar dat was ook de bedoeling neem ik aan.

't Idyllisch sprookje sprak, maar loog
- het water vermeed zijn held’re kleuren -
En juist toen ik me dat betreurde
zong jij dansend ons betoog.

Dit vind ik de mooiste strofe omdat deze óók nog eens goed loopt. Bij de rest van je gedicht vind ik niet dat je vooruit gegaan bent wat het ritme betreft.

De haiku vind ik niet zo, het is te voor de hand liggend. Ik kan niet zeggen dat ik 'm mooi vindt.

Ah ja, met al dat 'gezeur' over kleren tegenwoordig besloot ik een gedicht gewijd aan kleuren te maken.

Verder had ik zo'n reactie al verwacht. Het ritme. Het ritme. Het ritme.

En aangezien je maar drie topics per week mag openen, met één gedicht per dag. Besluit ik hier nog maar een gedicht te droppen, vertel het me maar als dat niet mag. (Zo, dat is pas een ritme.)

Toen de lente zich vermeldde

Toen de lente zich vermeldde
die zich járen had ver/geborgen
hield ik mijn vreugde juist voor morgen
maar van springen hield ik evenveel.

'Onthoud het pad waar je voor kiest
van links en langs de vijver lopen'
- Ja, ik had het wel gesnopen -
en heb maar vaag naar haar gelacht.

Het bordje ijsbaan was gesloten
de bloemen groeien kalmpjes voort,
Maar reeds toen ik mij had doorboord
hoorde ik de jonge lammeren - jammeren -

Zij waren immers in de winter ontsproten.

(En shame on me als het 'vermeldde' met één d moet zijn, mijn hersenen werken niet mee op zaterdagmiddag.)

En nog een edit: Ik ben niet helemaal tevreden over de laatste strofe, misschien heeft iemand kritiek of suggesties daar over.

Volgens mij mag dat wel, nog een gedicht in je topic plaatsen. :) Ik bedoel, waarom niet? Je hebt alleen kans op minder reacties, maar ik zal m'n best doen. :p
Nou ja, als ik het ritme niet goed vind, dan zeg ik dat gewoon. Dat vind je toch niet erg, of wel? Ik neem aan dat je er alleen maar van kunt leren.
En dit gedicht loopt eigenlijk behoorlijk goed.

en heb maar vaag naar haar gelachen

Vermeldde heb je we goed geschreven. :)
Ik vind het einde alleen niet zo sterk, maar dat kan ook aan mij liggen natuurlijk.

Vind ik niet erg hoor, alleen maar fijn dat ik reacties krijg :)

Maar op een gegeven moment kan ik ze voorspellen!

Mja, dat bedacht ik zelf ook al. Maar ik vind gelacht eigenlijk mooier.. De twee voorgaande regels eindigen ook al op '-en', namelijk :)