ongevangen
 

Ongevangen

Laat mij leven
Zolang ik leef
Genieten
Tot ik sterf

Bind me niet vast
Aan de paal des vrees

Ik wil los zijn
Kunnen rennen tot het eind

Ongedwongen schreeuwen
Van plezier en pijn
Als ik maar niet langer
Gevangen hoef te zijn

Maak me vrij
Ik zal je dankbaar zijn
Tot het eind

Je hoofdlettergebruik bevalt me niet. Heb je dat expres gedaan, of deed Word dat voor je, en heb je het niet verbeterd?

Ik wil los zijn
Kunnen rennen tot het eind

Ik zou hier 'tot het eind' weglaten.
Omdat het in de strofe erna ook niet zo naar voren komt, en omdat 'tot het eind' ook al in je laatste zin staat.

Verder moet ik er nog even over nadenken.

Ja, ik ben het eens met Sketch. Ik vind het op zich wel een leuk gedichtje, hoewel het wat simpel op me overkomt. Ik zou als titel overigens 'Onbevangen' leuker vinden. :)

Word deed het speciaal voor mij aardig he :rolleyes: . Zal het nog een keer verbeteren. Ik denk dat ik tot het eind toch maar de eerste keer weg laat. Heb er heel lang over zitten dubben wel of niet doen.

Re3m kun je me uit leggen hoe je onbevangen in het gedicht terug ziet. Bij onbevangen moet ik aan andere dingen denken bijv aan een kind dat onbevangen lacht.

Nop, ik vind het niets. Van die onregelmatige zinnen, de één lang en de daaropvolgende kort, 'Aan de paal des vrees' wat moet ik me daarbij voorstellen?

Ook snap ik je rijm niet en komt die op mij in de 4e strofe nogal 'geforceerd' over, de laatste strofe vind ik sowieso niets.

onbevangen vind ik ook mooier dan ongevangen,
het geeft ook minder vrij van je gedicht (juist, dat is duidelijk :rolleyes:)

En op de volgende manier kun je het er bij laten passen:

Volgens Van Dale:
onbevangen --> vrijmoedig, onbeschroomd
onbeschroomd = niet verlegen

verlegenheid is een soort angst

tadaa :p