schipbreuk
 

Aan mijn zijde dreef verdriet
niet af te weren, muziek,
het geschreeuw...
...door merg en been.
Ik verspring,
heel even, lig ik naast je
en kijk ik je aan,
verloren ogen dwalen
niet langer, niet meer
en niet vandaag

Gescheurd, brak het,
stil ontnam het alles
wat ons dierbaar was
en schonk alles wat wij hadden
aan handen van papier.
Vertederd speelden ze het lied,
maar ontkracht
door de onstuimig
luide schreeuwen
brak, voor eeuwig, mijn stil, stil verdriet...

Je taalgebruik is (y) . Echt mooi. Je laatste zin is ook heel goed.

Om toch een puntje van kritiek te geven:
door merg en been vind ik niet echt goed passen, omdat het zo'n standaard uitdrukking is.

Ik vind hem ook mooi. Misschien geen superorigineel woordgebruik, maar het komt gewoon fijn over.
Ik vind je tweede strofe trouwens fijner, over de eerste struikelde ik een beetje qua ritme.

Ik vind ... nooit zo geweldig in gedichten: dat is helemaal niet nodig om het beeld, de sfeer, het gevoel of wat dan ook over te brengen, dus stoor ik me eraan en dat is zonde van het gedicht.
Verder vind ik je verwoordingen mooi.
Wel valt het me op dat je nogal veel komma's gebruikt, die in mijn ogen soms overbodig zijn.

Gescheurd, brak het,
vanwaar bijvoorbeeld die eerste komma? Heb je daar een speciale reden voor? Ik vind zonder namelijk mooier.
Bij de slotzin vind ik de komma's juist wel goed, omdat je dan de nadruk legt op voor eeuwig. Ik denk alleen dat ik hier streepjes voor zou hebben gebruikt.

Wat zit er veel emotie in dit gedicht, sterk geschreven. Vooral dat beeld dat alles op papier wordt samengebracht en dat het dan bladmuziek is die gespeeld wordt. Er wordt meteen één thema door het gedicht getrokken daarmee, vind ik.

Een zin die imo minder is: en schonk alles wat wij hadden
Ik weet niet precies waarom, maar na 'stil ontnam het' klinkt het een beetje als een opsomming en dat vind ik zonde. Het haalt de vaart en originaliteit er wat uit.