Leven en afscheid
 

Het leven was een groot feest,
de dagen waren nog nooit zo mooi geweest.
Alles leek zo mooi te zijn,
een beetje passie en een flesje wijn.
Lange avonden op het strand,
samen wandelen, hand in hand.
Maar pijn is wat er nu nog over is,
nog steeds herinner ik me die vreselijke mis.
Waarom moest jij nu al gaan,
en mij met lege handen laten staan.
Ik kan er echt niet meer bij,
wat ik ook doe ik onthoud voor altijd wat je tegen me zei,
“jij bent en blijft van mij “

Ik vind het geen slecht gedicht, het eerste deel vind ik zelfs tamelijk goed vanwege de vlotte luchtigheid.

een beetje passie en een flesje wijn.
Hier zou ik van maken: een beetje passie, flesje wijn.

nog steeds herinner ik me die vreselijke mis.
Waarom moest jij nu al gaan,
en mij met lege handen laten staan.
De eerste zin is nogal vaag qua constructie vanwege de gedwongen rijm. Ook de andere twee regels zijn wel erg cliché; op zich houd je de rijm best goed en ongedwongen vol tot op dit punt; deze drie regels zou ik dus herschrijven.

Dank je,

het is ook nog maar een opzetje....ik denk even laten checken door anderen.

Ik ga eens kijken wat ik ervan kan maken

Ik sluit me aan bij Xineof. De herhaling van mooi in de tweede en derde regel vind ik ook niet zo geweldig, daar zou ik iets anders op verzinnen. :)

het ritme waar je mee begint valt denk ik ook zeker wel te prijzen. wat re3m zei, 2x mooi komt wat minder over. wat xineof zei, beetje passie, flesje wijn. waar ik je gedicht een beetje af zie takelen is bij maar pijn is wat er nu nog over is. die zinsconstructie staat me sowieso al niet zo aan, je volgende regel rijmt dan weer net iets te. de 3 daarop volgende regels ga je over op sinterklaasrijm, jammer. is - mis, gaan - staan, bij bedoel ik dan. je niveau daalt schielijk, klimt in de laatste 2 regels weer wat op, maar ik denk dat het niet meer op het niveau komt waarop het na de inleiding zou kunnen zijn.