Soms onzeker..
 

heb je ook wel eens, dat als iemand iets liefs tegen je zegt, dat je moeite hebt om diegene te geloven? ik heb bv vaker dat als een jongen iets liefs tegen mij zegt, ik mezelf er moeilijk van kan overtuigen dat hij het echt meent.

Ja. Ik wil het vaak ook heel graag nog een 2e of 3e keer horen. :bloos:

Maar het ligt er ook aan wie het zegt.

Ja verschrikkelijk is dat. Met name me vriend, als hij iets liefs of leuks zegt kan ik hem nooit direct geloven.

Ja, dat heb ik ook. Ik weet ook nooit hoe ik moet reageren, wat ik terug moet zeggen. 'Dank je' vind ik ook weer zo stom klinken. Wat doen/zeggen jullie?

Omg, dat heb ik bijna altijd.....

heeft toch iedereen...

Het wordt pas echt leuk als hij zegt: 'Je bent mooi', en je vindt dat niet van hem (y)

Ja daar heb ik ook wel eens last van, maar dat komt gewoon met de dingen die ik heb meegemaakt tot nu toe in mijn liefdesleven. Het vetrouwen is een beetje weg en dat duurt bij mij nu voortaan heel erg lang voordat ik echt iemand vertrouw en geloof.

Het is persoonsafhankelijk of je iemand wel of niet vertrouwt als hij/zij zoiets tegen je zegt. Bij iemand die je langer kent en je vertrouwt zal je dit sneller accepteren en waarderen dan dat een onbekende dat zegt. Op zich heel logisch dat je onbekenden wat meer wantrouwt.

Ik denk dat iedereen dat wel eens heeft.
Soms zoek je (te vaak en/of te lang) naar bevestiging, terwijl je diep van binnen weet dat wat tegen je gezegd wordt heel erg gemeend is, maar soms is dat gevoel er ook opeens helemaal niet en weet je gewoon wel dat het goed is.

Heel verwarrend en frustrerend.

Ja, heel erg, ook erg vervelend voor diegene die het zegt, want die krijgt het gevoel alsof je hem toch niet geloofd en telkens om bevestiging blijven vragen kan heel vervelend zijn voor de ander, en natuurlijk ook voor jezelf:o
Mjah ik merk dat ik dat ook heel erg bij complimentjes heb, en dan niet complimentjes van 'een jongen van het uitgaan' ofzo, maar meer die van mn vriendje, dat ik dan echt ga stotteren of vraag: meen je dat? of iets in die vorm, en dat vind hij best vervelend volgens mij:bloos:

tuurlijk
maar een heleboel complimnetjes zijn dan ook gelogen

Ja, heel erg.
Denk meestal dat het sarcasme is. en soms reageer ik ook zodanig.
Gelukkig word ik voornamelijk uitgescholden :)

ik kan gwn helemaaaaal niet tegen compli's!
ik ga mensen dom aan zitten kijken als "whatever!"
of ik ga keihard lachen hahaha ook zo lekker dom!
bij m'n vriend gaat het er alleen niet in, die blijft me maar vertellen dat ik de mooiste en de liefste ben.. Grrrr!!!

Heb je dan liever dat hij je steeds lelijk en stom noemt?

Inderdaad ja..
Hoe reageren jullie daar dan op? Ik reageer altijd een beetje verlegen of zeg 'jij ook hoor'..Maarja dat kan natuurlijk ook niet altijd omdat dr af en toe ook wel es lelijke mensen tussenzitten hehe.

By the way..@Melig-Meissiej: Je gaat toch niet kei hard lachen om een compliment:s Vooral als een onbekende dat tegen je zegt..

exactly.

als iemand zegt dat ik lief ben dan geloof ik dat natuurlijk meteen. ik vind mezelf ook uitermate lief dus waarom zou een ander dat niet vinden.
nee ik ben niet zo onzeker.:)

Ik kan me ook niet voorstellen dat hij dat soort lieve dingen meent. Verkeer in de veronderstelling dat hij, op de een of andere manier, zichzelf heeft wijsgemaakt dat ik mooi en lief ben en er op een dag onwijs hard achter gaat komen dat hij ongelijk had (y)

* knikt * :)

kkan het me heel goed voorstellen :)

Ik heb het altijd. Gewoon onzeker...

ik ben best wantrouwig tegenover mensen en ik denk al gauw dat iemand een grapje maakt, dus ik vraag heel gauw: serieus of niet? e.d.
achteraf denk ik dan vaak alsnog dat ze het toch niet menen...
maar het hangt er ook wel vanaf wie het zegt...