Spanning en na vertellen
 

Eigenlijk heb ik al een poosje last van dit probleem, maar omdat het niet zo vaak voorkomt vond ik het moeilijk om het te omschrijven. Nu is het de laatste tijd steeds vaker gebeurd, wil ik toch weten of iemand het herkent ofzoiets.

Zoals iedereen heb ik soms iets waarvoor ik heeeel zenuwachtig ben of heb ik ineens enorme spanning door iets engs. Vroeger vertelde ik anderen daar nooit over, maar nu soms wel. Alleen nu het probleem, ik kán het niet mee na vertellen. Ik ben het gewoon kwijt. Ik zie mezelf wel in de situatie, maar hoe ik reageerde weet ik niet meer. Wat ik zei weet ik niet meer en wat de ander zei ook niet.

Ook heb ik wel dat ik achteraf heel veel kan bedenken wat ik had moeten doen, maar dat is wel vaker zo met andere dingen geloof ik.

Herkent iemand het of weet iemand hoe ik dit soort dingen gewoon kan onthouden?

DR.Avalanche zou zeggen: Stel je niet zo aan!

Maar aangezien ik geen hulpverlener als hij ben, heb ik betere raad:) Probeer het eens op het moment zelf op te schrijven. Als je het niet na kunt vertellen, kun je het wel na laten lezen. Zo kunnen andere mensen je daar weer mee helpen :)

Opschrijven is niet echt een optie helaas. :(

Wat begrijp je er niet aan flyaway?

Hmm, hoezo is het geen optie?

Ik denk dat je niet de gevoelens en emoties vast kunt leggen, in een geschreven woord, in ieder geval kan ik dat niet

Soms heb ik wel eens van die buien waar ik me heel rot voel en als ik het later vertel dat ik me echt niet kan uitdrukken hoe rot ik me toen voelde. Ik weet niet of jij dat ook hebt

Komt het niet door de enorme spanning, dat je een soort van
black-out krijgt en het daardoor niet meer kan navertellen?

Zoja, dan lijkt het mij goed om te kijken naar hoe je ervoor kan
zorgen dat die spanning niet zo enorm hoog oploopt..

Als je dik in de stress zit kun je toch niet even rustig een boekje tevoorschijn halen en het opschrijven? Vaak is het in een situatie dat ik niet eens pen en papier bij de hand heb en als met anderen ben is dat gewoon nogal raar.

Nee dat is het niet. Ik weet wel ongeveer hoe ik me voelde, maar niet mee hoe ik reageerde.

Voorbeeld:
Ik heb een sollicitatiegesprek voor een ontzettend leuk baantje. Ik wil het baantje heel graag en ben nogal zenuwachtig. Als ik daar zit gaat het gesprek wel goed, maar soms komt er een moeilijke vraag waar ik behoorlijk veel stress van krijg. Een uur later ben ik thuis en wil ik vertellen hoe het ging en hoe ik handelde toen ze de moeilijke vragen stelden. Maar dat lukt me gewoon niet meer. Ik weet niet meer wat ik nou gezegd heb en hoe die ander daarop reageerde.

Ik hoop dat het een beetje duidelijk is. :o

Ik weet niet precies wat een black-out is. Soms is de periode van spanning heel lang en weet ik daar nog maar weinig van, is dat dan ook een black out?

Die spanning is er soms gewoon. Daar kan je weinig tegen doen. Iedereen is wel eens verliefd, heeft wel eens rijles of een sollicitatiegesprek. Het enige is dat ik misschien moet leren daar beter mee om te gaan.

Je bedoelt dat het voelt alsof je wakker wordt uit een roes als het zeg maar 'afgelopen' is? En dat je dan bedenkt hoe het allemaal anders had gekund en wat je anders had moeten zeggen enzo en dat je niet meer weet wat je nou precies hebt gezegd?
Als je dat bedoelt dan heb ik echt precies hetzelfde. Ik heb werkelijk waar geen idee wat je er aan kunt doen. De laatste tijd heb ik er minder last van, ik denk omdat ik minder 'spannende' dingen hoef te doen.
Wat meestal wel helpt om iig die spanning niet zo hoog op te bouwen is je echt heel goed voorbereiden op dingen die je vantevoren weet: een mondeling tentamen, een sollicitatie en rijlessen.
Goed ademhalen en 3 seconden tellen voordat je wat zegt. Dan zeg je iig minder impulsieve dingen die je liever niet had gezegd. Ik vraag altijd bevestiging aan vriendlief of een goede vriendin of het wel goed is gegaan en of ik het wel goed heb gedaan. Meestal helpt dat ook wel als 1 iemand zegt: jaja, maak je geen zorgen; of: tuurlijk, het had niet anders gekund.

Ik geloof niet dat jullie me begrijpen. :(

Om er nog maar even een concreet voorbeeld tegenaan te gooien: Laatst had ik rijles. We reden op een afgelegen plek op een parkeerplaats om wat te oefenen. Er reed ook een andere auto. Na een tijdje vond ik dat we wel klaar waren en toen we weg wilden rijden trapte de rijinstructeur flink het gaspedaal in. Ik schrok me rot en vond het doodeng. Wat ik verder gedaan heb toen weet ik niet meer. Het enige wat ik nog weet is dat ik het doodeng vond. Sommige dingen kan ik me nog maar zo vaag herinneren. Achteraf had ik wel kunnen bedenken wat ik had moeten doen, maar daar heb ik nu niks meer aan. Ik wil het kunnen navertellen. Weten hoe we voor de rest gereageerd hebben. Het voelt zo dom...

Ik hoop dat jullie het nu iets beter begrijpen.... Het is een situatie waar je niks aan kunt doen en al helemaal niet een blocknote erbij pakken. Ik heb normaal een heel goed geheugen, dus er klopt echt iets niet...

Ik denk wel dat ik je begrijp. Ik ben soms ook erg zenuwachtig voor een of andere gebeurtenis en ik zit dan egt zo in de zenuwen. Als het voorbij is wil ik het wel aan iemand vertellen, maar egt duidelijk is het nie meer. Zoals bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek.
Zoals laatst, ik werk bij de McDonalds en ik moest voor de eerste keer aan de drive staan. Ik raakte zo zenuwachtig dat ik gewoon nie meer wist wat ik doen moest. Ik mocht na een half uurtje weer naar de kassa, maar wat er in dat half uurtje allemaal gebeurd is weet ik nie meer.

Tjah, hoe het komt? geen idee, ik vind het eigenlijk nie zo problematisch. Ik denk eigenlijk dat ik het gewoon verdring ofzo, omdat als ik zenuwachtig ben ik ook 'domme' onhandige dingen ga doen (vind ik dan van mezelf)

Ik hoop dat ik wel een beetje duidelijk ben nu ;)

Volgens mij herken ik je verhaal... heel vaak als er iets emotioneel ingrijpends gebeurt (bijv. eerste zoen, maar ook idd als ik iets heel heel erg spannend en eng vind) dan weet ik niet meer precies wat er gebeurd is, wat ik zei of dacht of wat andere mensen deden. Heb er tot nu toe eigenlijk nooit echt 'last' van gehad zeg maar, omdat mensen mij niet vragen wat er precies gebeurde op zo'n moment ;) Maar ik ben die herinneringen wel gewoon 'kwijt' of hoe je dat nou noemt.
Wat je eraan kan doen weet ik dus ook niet :) Het is mij nog nooit gelukt en 'proberen rustig te blijven' is meestal ook niet echt een optie, dat werkt niet.