Ik wil niks.
 

Alle kleur in mijn gezicht was verdwenen,
Naar mijn roze broek, mijn oranje vest.
Huilend zakte ik op de grond
Mijn rug naar de wind
Wachten tot iemand me vond
Me troost als een klein kind
Neem me mee
Want ik wil niet meer.









Over wat ik voel & wat er net gebeurde.

Ik wil niks, ik wil helemaal niks. Roosjes <3

Anyway. De volgorde broek-vest vind ik nogal raar. Een vest kom je eerder tegen dan een broek op weg naar beneden.

Wachten tot iemand me vond = verleden tijd
me troost = tegenwoordige tijd

Stoort me

Ik snap je beeld, maar ik zou het veel wanhopiger uitwerken.

Ik moet zeggen dat die omgekeerde volgorde van broek-vest me ook opvalt. En het gevoel dat je probeert uit te drukken, mis ik een beetje in deze nogal afstandelijke woorden en zinnen.

ik denk dat ik me bij mijn voorgangers aan kan sluiten. je hebt zeker geen slecht beeld, maar ik heb het gevoel dat je het beter kunt maken. wachten tot iemand me vond ~ me troost als een klein kind vind ik wat minder over komen, maar neem me mee ~ want ik wil niet meer is simpel, maar wel bewust en treffend.