een pedagoge heeft toch een beroepsgeheim?
 

Een pedagoge heeft toch een beroepsgeheim?
Ik ken namelijk iemand die naar de schoolpedagoog is geweest vanwege problemen. Nu heeft zij meteen haar de ouders gebeld en alles verteld, terwijl daarbij juist het probleem ligt. Hierdoor is het nog erger thuis geworden.
Dit mocht toch helemaal niet?
De afdelingsleider wist ervan, maar het mag toch helemaal niet?
Wat kan hieraan gedaan worden?
Help!

ehm... veel verstand heb ik er niet van, maar volgens mij mogen ze in bepaalde situaties wel de ouders bellen. bijv. als die persoon een gevaar voor zichzelf is ofzo... maar ik neem aan dat daar hier niet sprake van is?

nou, die ouders zijn juist gevaarlijk. Ik ken twee mensen bij wie het is gebeurd. een ervan wordt thuis mishandeld. ze mocht het eigenlijk tegen niemand zeggen. maar dezelfde avond heeft die pedagoge dus dr ouders gebeld en nu is het nog veel erger...

dat kan ik dan idd ook niet begrijpen van die pedagoge. :s
misschien zal ze het niet geloofd hebben ofzo. omdat ze het niet wilde geloven. kan ook nog wel eens voorkomen.

neej dat mag niet , althans niet op de manier dat je beschrijft

een pedagoge heeft idd beroepsgeheim
wat ze gedaan heeft is iets wat echt niet kan

Jups, ik studeer voor hulpverlener. Je mag alleen iets vertellen als de "client" er zelf toestemming voor geeft.

Als pedagoge moet je je clienten geloven, je moet vertrouwen scheppen. En dat doe je niet door je clienten te wantrouwen.

ja die hebben zeker beroeps geheim en mogen alleen maar dingen vertellen als je er zelf mee instemt...

Ik denk dat we er nu allemaal wel achter zijn dat het niet mocht en dat die pedagoge beroepsgeheim heeft en zich daar niet aan gehouden heeft...
mss een idee om na te denken over de andere vraag van lise_smiles?

vertrouwing persoon van school gaan. die MOET er iets aan doen. die weet ook een klachten commisie.

Alle domme mensen afmaken.

Hoe je het ook wendt of keert, je kunt dit niet ongedaan maken.

Als ze ouder zijn dan 16 idd.

(Daaronder zou ik het zelf toch ook vaak doen, maar dan hoeft het volgens mij niet per se).

Wat je er aan kan doen? Een klacht indienen idd misschien.
Maar ongedaan maken kan je het idd niet.

Of als het iets extreems is wat ze wel móeten vertellen zoals moord ofzo. Dan hebben ze geen toestemming nodig.

Ik heb het ook gehad en het heeft het probleem bij mij niet veel erger gemaakt.

Ik denk dat je zowieso niet naar die schoolmuts moet gaan maar naar Bureau jeugdzorg om daar je verhaal neer te leggen óf je huisarts. Daar word je beter geholpen en zitten er meestal intelligentere mensen..

Tenminste zo heb ik het ervaren. Ik vind de psychologen die ik tot nu toe heb gehad allemaal verschrikkelijk dom over komen. Maar dat ligt aan mij.

Misschien toevallig de mensen die jou geholpen hebben maar mijn ervaring is juist dat jeugdzorg hele domme mensen in dienst heeft.

Inderdaad. Zolang een 'kind' jonger is dan 16, moeten de ouders minimaal op de hoogte zijn van het feit dat het kind hulp ingeroepen heeft. Maar dit moet wel in overleg gaan met het kind zelf.

Binnen de gezondheidszorg gelden namelijk de volgende regels. Bij kinderen jonger dan 12 jaar, loopt alles (alsin behandelingen en beslissingen) via de ouders. Bij kinderen tussen de 12 en de 16 jaar, worden zowel de ouders als het kind zelf betrokken, waarbij het kind de overhand heeft in de beslissingen die worden gemaakt. Kinderen ouder dan 16 jaar, zijn binnen de gezondheidszorg volwassen en dus in staat alleen beslissingen te maken. Ouders hoeven/mogen dan ook nergens van op de hoogte te worden gebracht, zonder uitzonderlijke toestemming van het kind.

Maar indien de hulpverlener het nodig acht, mogen er uitzonderingen op deze regels gemaakt worden. Ik weet niet hoe oud het meisje in kwestie is, maar indien jonger dan 16 heeft de pedagoge dus de inschatting gemaakt dat de ouders op de hoogte gebracht moesten worden. Of dit de juiste inschatting is geweest en of de manier waarop zij dit gedaan heeft, goed was, kunnen we moeilijk beoordelen denk ik zo.

Om het verhaal even samen te vatten: Zij is dus naar de schoolpedagoge gegaan, heeft haar verteld dat zij mishandeld werd, en die pedagoge heeft de ouders daar op aangesproken?
Ik vind niet dat ze daarmee de fout in is gegaan. Als de situatie verergert moet je gewoon meer hulp inschakelen tegen die ouders. Zij zijn het probleem, niet de pedagoog.

De pedagoge heeft het probleem groter gemaakt terwijl het haar beroep is om het te verkleinen of te verhelpen, en dan nog vind jij niet dat ze een fout heeft gemaakt?

Daar ben ik het niet mee eens. Het meisje werd al mishandeld.
Waar ik op wijs is dat hier de verkeerde dader wordt aangewezen. De ouders mishandelen het meisje, zij zijn de oorzaak van het probleem.

En daarnaast, wat had die pedagoge anders moeten doen? Niets?

Alsof dat de enige andere oplossing is. Ze had in ieder geval met het meisje moeten overleggen/het moeten uitleggen, hoe dan ook.

Er staat niet in de tekst of dat wel of niet is gebeurd, dus ik ga ervan uit dat het wel zo is.
Ik weet bijvoorbeeld ook niet of ze met de persoon van tevoren heeft afgesproken in hoeverre ze contact zou zoeken met haar ouders.

Een pedagoge kan van alles doen, daar is ze voor opgeleid. Het lijkt me duidelijk dat ze niet goed heeft gehandeld want de ts-er zegt niet voor niets: "hierdoor is het nog erger thuis geworden".

@ lise_smiles: Ik zou het bij een andere hulpverlener proberen en daar van te voren goed informeren hoe hij/zij werkt en of zij bepaalde dingen aan de ouders verteld. Dan weet je waar je aan toe bent. Al is het nu wel wat moeilijker aangezien haar ouders nu weten dat ze hulp zoekt en het dus erger is geworden. Maar ze moet zich hierdoor niet laten afhouden van het zoeken naar hulp anders blijf je er mee zitten.

Dat vraag ik me af. Behalve praten kan een pedagoge verder (helaas) weinig doen.

Ik zeg niet dat het een goede keus is geweest, maar ik durf ook niet te zeggen dat het per se een verkeerde is geweest, omdat ik niet weet waarom ze het gedaan heeft, wat haar gedachten waren, enz.

Praten is inderdaad onmogelijk te vermijden. Door praten kom je vaak een heel eind. Maar op een gegeven moment kan ze een gesprek met de ouders aangaan als de cliënt dat wilt. Als dat niet helpt zal de pedagoge haar bij die ouders weg kunnen halen. Als de mishandeling voortduurt lijkt me dat de beste oplossing.

Pedagogen kunnen niet zomaar kinderen bij ouders weghalen. Dat moet, voor zo ver ik weet, oa een rechter beslissen en het kind zelf (wat ook niet snel gebeurd), enz, dat gaat iig niet allemaal zo heel erg simpel. Bovendien was dat waarschijnlijk op dat moment sowieso nog niet aan de orde.

Ja, maar op een gegeven moment als niks anders helpt zal de pedagoge toch iets moeten ondernemen door bijv. de kinderbescherming in te schakelen. Zij kunnen meer doen.

(= Leonoor)

Als niets anders helpt idd, maar volgens mij was er nog amper wat geprobeerd en is dat op deze situatie dus nog niet zo van toepassing.

Ja, maar je moet ergens opstappen. Als ze merken dat je serieus bent krijg je pas de slimmere personen..